Το πρωτάθλημα της Super League που ξεκινάει σήμερα θα ήταν μία από τα ίδια και οι προσδοκίες για κάτι διαφορετικό εξόχως χαμηλές, αν δεν είχε τρεις πολύ μεγάλες διαφορές σε σχέση με όλα τα προηγούμενα:
Πρώτον, διεξάγεται με 14 ομάδες, τις λιγότερες από την ίδρυση του συνεταιρισμού.
Δεύτερον, ο πρωταθλητής θα αναδειχθεί μέσω των πλέι οφ, δηλαδή από ένα έξτρα μίνι πρωτάθλημα 10 αγωνιστικών.
Τρίτον, οι διαιτητές θα έχουν την βοήθεια του Video Assistant Referee για να παίρνουν τις αποφάσεις τους.
Είναι –χωρίς αμφιβολία- τρία στοιχεία που σε προδιαθέτουν, αν μη τι άλλο, να κάτσεις να το δεις.
Και αυτό είναι το λιγότερο. Το περισσότερο, θα είναι να δούμε το καλύτερο πρωτάθλημα που έχουμε δει και δεν εννοώ φυσικά από πλευράς θεάματος (εδώ γελάνε…).
Εννοώ να δούμε ένα πρωτάθλημα στο οποίο θα ενισχυθεί –όσο αυτό είναι εφικτό, λίγο ή πολύ- η αξιοπιστία του, μέσω του VAR.
Να τονωθεί ο ανταγωνισμός του, κάτι που επιτυγχάνεται –ενδεχομένως- με την μείωση των ομάδων.
Και φυσικά να τονωθεί το ενδιαφέρον του κόσμου για αυτό, μέσω ενός δυνατού φινάλε, δηλαδή μέσω των πλέι οφ.
Όλα αυτά, βέβαια, είναι θεωρητικά και μένει να τα δούμε στην πράξη, διότι οι παθογένειες είναι πάντα εκεί και καιροφυλαχτούν, για να τα τινάξουν όλα στον αέρα ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Είναι ένα πρωτάθλημα του οποίου οι παράγοντες παραμένουν οι ίδιοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δυστυχώς, αυτούς δεν μπορείς να τους αλλάξεις. Θα είναι εκεί, με τις γνωστές συμπεριφορές τους, έτοιμοι να βάλουν μπουρλότο ακόμα και με μια απλή δήλωση.
Η βία, επίσης, θα είναι εκεί, ίσως και πιο έντονη για διάφορους λόγους. Ο Αυγενάκης κάνει τις συσκέψεις του, τα Υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης λένε πως παίρνουν μέτρα, αλλά στην πράξη θα φανεί αν μπορεί αυτή η διαχρονική μάστιγα να περιοριστεί. Πάντως, ενέργειες όπως η κατάργηση της αφαίρεσης βαθμών για επεισόδια, δεν βοηθάνε. Αντίθετα, ενθαρρύνουν τους χούλιγκαν.
Η καχυποψία θα είναι κι αυτή εκεί, δεν μπορείς να την αποβάλλεις. Και πώς να την αποβάλεις, όταν κανείς δεν φρόντισε, ούτε φέτος, να βάλει ένα περιορισμό στους δανεισμούς των ποδοσφαιριστών. Όταν η ΕΠΟ παραλίγο να περάσει διάταξη που θα επέτρεπε σε έναν παράγοντα να συμμετέχει ως μέτοχος σε περισσότερες από μία ΠΑΕ. Όταν εξακολουθούν και υπάρχουν ΠΑΕ με θολό ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Η σεζόν ξεκινάει και ο χορηγός του πρωταθλήματος δεν ανακοινώθηκε ακόμα. Και πώς να ανακοινωθεί, όταν ένα 24ωρο πριν την σέντρα ουδείς γνώριζε ακόμα τι θα γίνει με την ΕΡΤ και αν θα υπάρχουν ματς που δεν θα μεταδοθούν τηλεοπτικά.
Και που παρόλα αυτά, εξακολουθούν και υπάρχουν δύο ΠΑΕ τηλεοπτικά άστεγες, με τον ΠΑΟΚ να αναγκάζεται να οδηγηθεί στο πείραμα μεσω ίντερνετ και τον ΟΦΗ να περιμένει μπας και συμφωνήσει με τη Nova τις επόμενες ημέρες.
Πληγές που δεν κλείνουν, παρά το γεγονός ότι για πολλούς λόγους που θα αναλύσουμε άλλη φορά, ήταν (και είναι) ιστορική ευκαιρία να κλείσουν.
Και μια ακόμα κουβέντα για το VAR. Σίγουρα θα βοηθήσει τους διαιτητές να περιορίσουν τα φάλτσα, ωστόσο φοβάμαι πως θα γελάσουμε πάρα πολύ με αυτή την ιστορία εδώ στην Ελλάδα. Θα το απαξιώσουμε και αυτό, θα το ξεφτιλίσουμε! Και για ένα φάουλ στο κέντρο του γηπέδου, ο Έλληνας οπαδός θα ζητάει VAR. Κάθε εβδομάδα η κουβέντα θα είναι… «γιατί δεν ζήτησε την βοήθεια του VAR, γιατί πήρε την απόφαση πάνω του, γιατί άκουσε τον VAR και δεν πήγε στο μόνιτορ να δει από μόνος του, γιατί, γιατί, γιατί…». Το βλέπω μπροστά μου, θα γελάσουμε πάρα πολύ!
Ας ελπίσουμε πάντως να πάνε όλα καλά, να δούμε μια άλλη εικόνα, κάτι πραγματικά διαφορετικό.
Δυστυχώς κάποιες ΠΑΕ είναι με το «δάχτυλο στη σκανδάλη», έτοιμες να δημιουργήσουν ένα πολεμικό κλίμα, με την παραμικρή αφορμή. Και αυτό δεν με κάνει πολύ αισιόδοξο, σκεπτόμενος παράλληλα πόσα ΜΜΕ ελέγχονται σήμερα από ιδιοκτήτες ΠΑΕ που τα χρησιμοποιούν για να παίξουν τα παιχνίδια τους σε ποδοσφαιρικό επίπεδο και όχι μόνο.
Κρατήστε, λοιπόν, μακριά, ό,τι σας δηλητηριάζει, σας μαυρίζει την ψυχή και σας θυμώνει. Μην παθιάζεστε, μην φανατίζεστε. Χαρείτε όσο μπορείτε την μπαλίτσα και τα υπόλοιπα αγνοείστε τα…