#Parisattacks: Ισλαμοφασίστες…

Του Διονύση Δεσύλλα (twitter: @dionisis_d)

Όταν σκοτώνεις στο όνομα του Αλάχ, του Θεού, του Βούδα ή δεν ξέρω κι εγώ σε ποιο άλλο «μυθικό πρόσωπο» είσαι ταγμένος, δεν είσαι τίποτε λιγότερο από ένας αιμοβόρος φασίστας, εκπαιδευμένος σε έναν θρησκευτικό φανατισμό, που σε μετατρέπει σε ένα ανθρωπόμορφο τέρας. Αυτό ακριβώς είναι και οι Τζιχαντιστές τρομοκράτες, που «για τον Αλάχ» προχώρησαν στο χθεσινό αιματοκύλισμα και τον τραγικό απολογισμό των 128 νεκρών στην πρωτεύουσα της Γαλλίας. Το ίδιο έκαναν και πριν από λίγες ημέρες στον Λίβανο, με απολογισμό 44 νεκρούς. Και να' ταν μόνο αυτά...

Διαβάζοντας αρκετά κείμενα και απόψεις από χθες, παρατηρώ μια προσπάθεια από αρκετούς να προσπαθούν να καταλάβουν το «γιατί», να κατανοήσουν τα κίνητρα των δολοφόνων. Να μπουν για λίγο στο κεφάλι τους, να συζητήσουν μαζί τους, να τους «αποκωδικοποιήσουν». Μάταιο. Δεν γίνεται. Τόσο απλά. Το να «παλέψεις» να το κάνεις αυτό με Ισλαμοφασίστες αποτελεί, δυστυχώς, χαμένο χρόνο, όπως το να καθίσεις να συζητήσεις για να «αλλάξει τα μυαλά του», με έναν «αυθεντικό», «καθαρόαιμο» φασίστα. Το ίδιο είναι. Ο πρώτος σκοτώνει για τον Αλάχ, ο δεύτερος επειδή τυχαίνει να είναι, για παράδειγμα λευκός και όχι μαύρος…

Ο άνθρωπος που ποντάρει στο μίσος, στον φανατισμό και τις δολοφονίες δεν μπορεί να αποδεχθεί τον διάλογο και φυσικά δεν είναι δυνατό μέσω αυτού, να αλλάξει, να αναθεωρήσει, να σκεφτεί διαφορετικά. Αν ήταν τόσο απλό, τότε η ιστορία θα ήταν γραμμένη διαφορετικά. Οι πόλεμοι θα ήταν λιγότεροι, ο φασισμός, θρησκευτικός ή πολιτικός, σιγά σιγά θα «εξαφανιζόταν» και ο κόσμος, αναμφίβολα, διαφορετικός. Στην πράξη, όμως, έχει αποδειχθεί εδώ και πολλά χρόνια ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Μάταιο…

Ας αφήσουμε τις προσευχές, τις ευχές, τις θεωρίες και ας καταλάβουμε ότι καθετί φασιστικό σ’ αυτόν εδώ τον πλανητή αποτελεί έναν μόνιμο εχθρό της ανθρωπότητας, έναν μόνιμο εχθρό της ελευθερίας, ακόμη και του δικαιώματος της ζωής. Δεν πιάνουν, λοιπόν, οι προσευχές κι όλα τα συναφή, άλλωστε και οι ίδιοι οι ισλαμοφασίστες προσευχήθηκαν πριν σκοτώσουν και σκοτωθούν.

Η αντίσταση απέναντι στον φασισμό και τον φανατισμό που οδηγεί σε αυτά τα αποτελέσματα, πρέπει να είναι διαρκής. Και δυστυχώς, δεν αρκεί αυτό να γίνεται μόνο από τα κινήματα που για χρόνια δίνουν τη δική τους μάχη, αλλά συντονισμένα από τα κράτη. Πράγμα σχεδόν αδύνατο, όταν μέσα σ’ αυτά ο φασισμός και ο «φασισμός» θρέφεται, και μεγαλώνει.

Υ.Γ.: Επειδή από χθες το βράδυ έχει αρχίσει ένας ακροδεξιός – φασιστικός «χορός» διαδικτυακά και όχι μόνο, που συνδέει τα όσα έγιναν στο Παρίσι με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, καλό θα είναι όσοι έχουν νου, να μην «τσιμπάνε» και φυσικά να μην «τρώνε» την προπαγάνδα που κυκλοφορεί, από ανθρώπους που ούτως ή άλλως ιδεολογικά ποντάρουν στο μίσος.

Ας τους θυμίσει μόνο κάποιος από ποιον πόλεμο προσπαθούν να ξεφύγουν χιλιάδες πρόσφυγες…