21 Χρόνια ΣΠΟΡ FM: «Και εγώ μαζί σας μεγάλωσα»

Τι λες ρε φίλε, 21 χρόνια. Μια ζωή. Δεν υπερβάλλω. Ξέρεις τι είναι να έρχεσαι 19 χρονών παιδί σε μια δουλειά, ψαρωμένος και γεμάτος όνειρα και ξαφνικά, να κοιτάς στον καθρέφτη και να βλέπεις έναν 40άρη;

Τα γένια μισοάσπρισαν, τα μαλλιά όχι πολύ, γιατί έπεσαν, τα πολλά παραπανίσια κιλά είναι εμφανέστατα και πολλά άλλαξαν μετά από 21 χρόνια, αλλά κάποια πράγματα έμειναν ίδια. Όπως το βλέμμα, η διάθεση, τα γνώριμα πρόσωπα, ο ήχος από τα… τζιγκλάκια του ΣΠΟΡ FM 94,6.

Αν ανοίξω το κουτάκι των αναμνήσεων, γράφω ολόκληρο βιβλίο και μάλιστα πολυσέλιδο, οπότε δεν θα το κάνω αυτό τώρα. Άλλωστε και εσείς τόσα χρόνια που είστε στην παρέα μας, ξέρετε τι είναι ο ΣΠΟΡ FM, αφού είστε και οι ίδιοι κομμάτι του. Δεν θα σας πω για αυτά που ακούσατε και ακούτε, γιατί μαζί τα ζήσαμε και τα ζούμε.

Μαζί πανηγυρίσαμε, μαζί δακρύσαμε, μαζί εκνευριστήκαμε, χαρήκαμε, γελάσαμε, φωνάξαμε, καθηλωθήκαμε, διασκεδάσαμε, νιώσαμε αγωνία, μοιραστήκαμε τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού και αυτό το «ΜΑΖΙ» είναι που έχει σημασία.

Όλοι μαζί είμαστε ο ΣΠΟΡ FM, αλλά τον ζούμε λίγο διαφορετικά εμείς οι εργαζόμενοι από εσάς. Το πιο… γραφικό κλισέ που ακούγεται από καλλιτέχνες, ισχύει και σε μας. Αυτό το «περνάμε καλά στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει προς τα έξω» όσο κλασικό και πολλές φορές ψεύτικο κι αν είναι, σε μας ήταν το μυστικό της επιτυχίας. Για εσάς ο σταθμός είναι όσα ακούτε στον αέρα, για εμάς είναι (κυρίως) και όσα γίνονται μακριά από τα μικρόφωνα. Δεν ξέρετε τόσα χρόνια πόσες… μαγικές στιγμές έχετε χάσει.

Κοιτάζω πίσω μου και με θυμάμαι να τρέμω ολόκληρος τα δευτερόλεπτα πριν βγω στον αέρα για πρώτη φόρα. Μέχρι και την είδηση θυμάμαι ξεκάθαρα. Αφορούσε τον Κώστα Κουκοδήμο και στο στούντιο ήταν ο Γιώργος Χελάκης. Όσο σκέφτομαι τώρα πόσο άνετος είμαι όταν κάθομαι στο μικρόφωνο και πόσο αγχωμένος ήμουν τότε, διακρίνω την εξέλιξη της ζωής μου, όχι μόνο της επαγγελματικής. Εκείνη η στιγμή ήταν ουσιαστικά η… εκκίνηση στη μετασχολική μου εποχή και είμαι ακόμα εδώ! Αλήθεια, δεν ξέρω αν τώρα με κοιτούσε εκείνο το 19χρόνο παιδί στα μάτια, τι θα έβλεπε, αλλά εγώ νιώθω γεμάτος. Γεμάτος με τα όσα έχω ζήσει όλα αυτά τα χρόνια στον ΣΠΟΡ FM.

Υπάρχουν ακροατές που όταν με συναντούν, μου λένε ότι μαζί μου/μας μεγάλωσαν! Στην αρχή τους έβλεπα ολόκληρα παλικάρια και θεωρούσα ότι ήταν σχήμα λόγου, γιατί δεν γίνεται να με/μας άκουγαν από τόσο μικροί, σιγά πόσα χρόνια δηλαδή. Μετά συνειδητοποίησα πόσα χρόνια κρατάει αυτή η κολόνια και τελικά ναι, αλήθεια λένε, δεν είμαι πλέον νεαρός και ο σταθμός δεν είναι… καινούργιος. Μεγαλώσαμε! Και κυριολεκτικά και μεταφορικά! Τα χρόνια πέρασαν και πλέον , όταν ακούω να μου λένε τη φράση «μαζί σου μεγάλωσα», χαίρομαι, καμαρώνω και απαντάω «και γω μαζί σας μεγάλωσα»

ΥΓ1. Για πρώτη φορά σε επετειακό κείμενο, δεν θα αναφερθώ σε ονόματα. Ευχαριστώ αυτούς που με βοήθησαν στα πρώτα μου βήματα (ξέρουν αυτοί) και ελπίζω να κατάφερα να δικαιώσω τις προσδοκίες τους. Δεν έχω ξεχάσει κανέναν που έφυγε νωρίς από κοντά μας και χαίρομαι που όλα αυτά τα χρόνια, έχω γνωρίσει και συνεργαστεί με ωραίους ανθρώπους. Τα άσχημα, τέτοιες ώρες ειδικά, τα αφήνω στην άκρη, δεν αρμόζουν στην περίσταση. Άλλωστε τα θετικά είναι απείρως περισσότερα. Ευχαριστώ τους συνοδοιπόρους μου για όλα αυτά που μοιραστήκαμε! Συνεχίζουμε…

ΥΓ2. Συγνώμη για το προσωπικό ύφος του κειμένου, αλλά όταν γιορτάζει κάποιος, κάνει έναν απολογισμό. Απλά εγώ τον έκανα δημόσια!