Η δεύτερη δολοφονία του... Καποδίστρια (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Η χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Μετά την κατάρρευση του περιβόητου και πάντα σε ετοιμότητα (κάτι σαν το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων που όλοι κοροϊδεύαμε στον Στρατό) κρατικού μηχανισμού και των σχεδίων αυτού, όπως το επιχειρησιακό σχέδιο «Ξενοκράτης» (τι έφταιγε ο φιλόσοφος αιώνες μετά τον θάνατό του να του αμαυρώνουν το όνομα;), σειρά στην κατάρρευση έχει ο περίφημος «Καποδίστριας», τον οποίο φροντίζουν να τον δολοφονούν ακόμη και στις μέρες μας.

Ησυχία δεν βρίσκει ο άνθρωπος. Η ελληνική επαρχία παραδίδεται στις φλόγες ανήμπορη να αντιδράσει. Και πώς να αντιδράσει, αφού δεν έχει τα μέτρα και τις δυνατότητες. Σε όλη την προηγμένη Ευρώπη έχει θεσπιστεί ο πρώτος βαθμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης δίνοντας έτσι στην περιφέρεια κυρίως την οικονομική, εκτός από τη διοικητική, αυτοτέλεια και ανεξαρτησία να αντεπεξέλθει στα δύσκολα.

Ανάλογες φωτιές με τις δικές μας εμφανίστηκαν και στην Ιταλία, άκουσα να λένε κάποιοι λαλίστατοι πολιτικάντηδες, προφανώς για να πείσουν τον κόσμο ότι το κακό μπορεί να συμβεί παντού. Οταν βέβαια οι φλόγες άρχισαν να καίνε ανθρώπους, τότε αποσύρθηκαν διακριτικά. Πάλι καλά! Οφείλουν όμως να πουν ότι στον ιταλικό Νότο στον οποίο φέτος είχαμε όντως ανάλογες πυρκαγιές, δεν θρήνησαν θύματα, όχι γιατί είχαν την τύχη με το μέρος τους και ο «ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΑΝΕΜΟΣ» τους έκανε τα χατίρια, αλλά γιατί ο βαθμός ετοιμότητας των τοπικών αυτών κοινωνιών ήταν -είναι- και αποδείχθηκε πολύ υψηλότερος από τον δικό μας.

Την ετοιμότητα αυτή ο κάθε ιταλικός δήμος την οφείλει φυσικά στον πλούτο του, στους οικονομικούς του πόρους. Με αυτά θα αγοράσει μηχανήματα, θα αγοράσει υδροφόρες, θα προσλάβει προσωπικό, εργαλεία, τα πάντα. Στην Ιταλία η κάθε Commune, δηλαδή ο κάθε δήμος και κοινότητα δεν περιμένει πότε το υδροκέφαλο κράτος και τη δυσκίνητη κεντρική εξουσία να προστρέξουν για βοήθεια, αλλά ενεργεί από μόνο του.

Ακόμη και τους δρόμους που διασχίζουν τον τόπο τους, οι ίδιοι με δικά τους λεφτά τους έχουν κατασκευάσει. Εκεί δεν περιμένουν πότε θα ξεκοκαλίσει το κεντρικό σύστημα εξουσίας και οι παρατρεχάμενοί του τα κονδύλια, για να γλείψουν και αυτοί, αν μείνει, κανένα κοκαλάκι, αλλά τα διαχειρίζονται οι ίδιοι. Κανείς δεν μπορεί να βάλει χέρι στα οικονομικά τους, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι δήμοι να μην έχουν ανάγκη βοήθειας από το κεντρικό σύστημα εξουσίας.

Μερικοί μάλιστα παρουσιάζονται αναλογικά πλουσιότεροι από το κεντρικό ταμείο (βλέπε περίπτωση Εμίλια Ρομάνα Commune di Bologna). Αυτός εξάλλου είναι ο σοβαρότερος λόγος που η χώρα με ακυβερνησίες και αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις δεν καταρρέει. Στην Ιταλία, αλλά και στη Γαλλία οι δήμαρχοι είναι πραγματικά εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες. Διαχειρίζονται κονδύλια και πόρους εκατομμυρίων.

Δεν είναι κομματικοί ζήτουλες που περιμένουν πώς και πώς να περάσει η τετραετία να αναβαθμιστούν σε βουλευτές. Ούτε περιμένουν πότε θα έρθει στην εξουσία το κόμμα τους για να τους αντιμετωπίσει ευνοϊκά. Οποιος και αν κερδίσει τις εκλογές, αυτοί θα ζήσουν. Θα ζήσουν, όχι θα επιβιώσουν, υπάρχει διαφορά. Ο πρώτος βαθμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης που τόσο φοβάται η δική μας κεντρική εξουσία -αφού η αυτονόμηση των δήμων θα σημάνει το τέλος της κομματικής αιχμαλωσίας, αλλά και άλλων κεντρικών προνομίων- είναι πράγματι κύτταρο δημοκρατίας.

Δήμοι, δομημένοι σε αυτή την πολιτική πρακτική θα μπορούσαν ενδεχομένως να αντισταθούν ακόμη και σε ακραίες τραγικές περιπτώσεις, με μεγαλύτερη επιτυχία. Τώρα ούτε ένα φεστιβάλ τοπικό δεν είναι σε θέση, αλλά ούτε έχουν και τα λεφτά να οργανώσουν, την πύρινη λαίλαπα θα αντιμετώπιζαν με επιτυχία;
Βάλσαμο στον πόνο

Ο Αργύρης Μπακιρτζής κι οι Χειμερινοί Κολυμβητές σήμερα παραμονή της αυγουστιάτικης Πανσελήνου σκαρφαλώνουν στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Βύρωνα. Η σαββατιάτικη «Ελευθεροτυπία» φιλοξένησε τον Αργύρη Μπακιρτζή που μεταξύ άλλων δήλωσε στον Γιώργο Βιδάλη:
- Ζείτε και εργάζεστε στην Καβάλα, στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Ποιες είναι οι ασχολίες σας εκεί τον τελευταίο καιρό;

«Είμαι μέλος ομάδων μελέτης και επίβλεψης αναστηλωτικών έργων στην ευρύτερη περιοχή και ταλαιπωρούμαι με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει έστω και στοιχειώδης αντίδραση στην καταστροφική θύελλα που σαρώνει όλο και περισσότερο και με τη συνεργασία πολλών, δημοσίων προσώπων και ιδιωτικών, το αντικείμενο της εργασίας μου, την προστασία και ανάδειξη μνημείων και ιστορικών τόπων σε σχέση με το φυσικό και δομημένο περιβάλλον».

- «Οχι λάθη, πάντα λάθη» (τίτλος προηγούμενης δουλειάς των Χειμερινών Κολυμβητών). Θα το λέγατε αυτό για τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα; Ποιους στίχους θα τους αφιερώνατε; Βλέπετε... φως στις επερχόμενες εκλογές;
«Θα ταίριαζε ένα “Πάντα λάθη”, αν και τα ηθελημένα λάθη στα στημένα παιχνίδια δεν είναι λάθη. Κάποιο φως διακρίνεται στην προβλεπόμενη μείωση της δύναμης των μεγάλων κομμάτων. Οσο για στίχους, δεν μου ’ρχονται. Θα μπορούσαμε όμως να κλείσουμε με μερικούς στίχους από τον "Βασιλιά Ληρ" που ακούγονται στον δίσκο μας. Ο τυφλός Ληρ μιλάει στην κόρη του: “Ελα να πάμε στα δεσμά μας/οι δυο μας μόνοι, σαν πουλάκια στο κλουβί/θα κελαηδούμε. Μέσ' από τους τοίχους/της φυλακής μας θα θωρούμε την παλίρροια/από τις κλίκες των μεγάλων και τα κόμματα/ με το φεγγάρι να’ρχονται, να φεύγουν/Ελα πάμε ”».