Φτου σας, ρε Σπανιόλοι! (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την αλαζονεία. Ο άνθρωπος κακομαθαίνει και γίνεται στην κυριολεξία αγνώριστος. Κλασικό παράδειγμα, η συμπεριφορά των Ισπανών παικτών την παραμονή του ματς προς τιμήν του Θοδωρή Ζαγοράκη. Δεν τους άρεσε, λέει, ο αγωνιστικός χώρος της Τούμπας. Δεν κατάλαβα, ρε μάγκες, θα τον αγοράσετε; Κτήμα ήρθατε να δείτε ή οικόπεδο; Μπάλα ήρθατε να παίξετε δυο ωρίτσες και κάτι λιγότερο, χαλαρά στο φιλικό, και μετά… σπίτια σας.
Δεν ντρέπεστε να φτύνετε εκεί που αύριο θα τρέξετε; Και καλά, τον εαυτό σας δεν τον σέβεστε, τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ και όλων των ελληνικών ομάδων που θα περάσουν από αυτό το γήπεδο δεν τους σέβεστε; Δηλαδή, τι τους λέτε, για να καταλάβω; Οτι είναι βλάκες που ξεδιπλώνουν τις αρετές τους σε αυτό το χορτάρι; Ή ότι είναι υπανάπτυκτοι κι εσείς εξελιγμένοι; Εχετε καλομάθει στα χαλιά και στα καρπέτα του «Μπερναμπέου» και του «Καμπ Νου» και στα άλλα δεν; Τι λες; Το είδαμε και το «Μπερναμπέου», τίγκα στη μεταφύτευση είναι. Επειδή βάζετε τον κόσμο να κάθεται πάνω διάζωμα, στο φρύδι της Παναγίας, και δεν βλέπει κάτω τους κρατήρες, νομίζετε ότι όλοι το τρώμε το παραμύθι; Ακόμα και οι τηλεοπτικές λήψεις έχεις την αίσθηση ότι είναι από τηλεσκόπιο. Ισα που φαίνεται το γήπεδο. Τυχαίο; Κάνε, ρε μάγκα, ένα κοντινό να δούμε τις κακοτεχνίες. Θα μου πείτε ότι αν ήταν έτσι όπως τα γράφω, θα διαμαρτύρονταν οι παίκτες.

Σιγά μη μιλήσουν. Με τα χρήματα που τους δίνει η «Βασίλισσα» και σε ναρκοπέδιο θα έβαζαν τα πόδια τους. Το «ντενάρο» και τον φλύαρο τον κάνει μουγγό. Αν ήσασταν Σπανιόλοι-παλικάρια, με μπέσα και φιλότιμο, όχι μόνο δεν θα βγάζατε άχνα, αλλά κιμπάρικα θα βάζατε το χέρι στην τσέπη με τα τόσα μύρια που κερδίζετε για να φτιαχτεί το γήπεδο, να γίνει κούκλα. Να βοηθήσετε και τον συνάδελφο τον Ελληνα, που θεωρείτε ότι τον έχουν πιάσει Κώτσο και τσακίζεται στα γηπεδοχώραφα. Αμα, μάλιστα, είχατε τα άντερα, να οργανώνατε και μια περιοδεία με σκοπό να φτιαχτούν και τα υπόλοιπα χόρτα στην επικράτεια, τότε θα σας έβγαζα το καπέλο. Αλλά τώρα, ειλικρινά, έχετε πέσει πολύ στα μάτια μου. Για να πούμε και μια αλήθεια, σε γήπεδα χτενισμένα στην τρίχα, λες και τα περιποιείται ο Τρύφων Σαμαράς, και ο Γιουρμπουλεμέσης φαντάζει Πελέ. Εδώ να σε δω, ρε μάγκα. Στο ανώμαλο το έδαφος.

Μπορείς να τη βρεις, ρε Τόρες, ή τσάμπα σε πληρώνει η Λίβερπουλ; Μπορείς να την κοντρολάρεις και μάλιστα με τη μία, όχι χοροπηδηχτά, ρε Τσάβι; Ετσι πήραμε, βρε κορόιδα, το Euro. Επειδή είχαμε μάθει να ζωγραφίζουμε στα χωράφια, στην Πορτογαλία μάς φάνηκε ποδήλατο η Πόρσε! Την άλλη φορά, όμως, που θα έρθετε και το ματς δεν θα είναι φιλικό, αλλά επίσημο, και θα γίνει στη Χαλάστρα, τότε θα παρακαλάτε να μπείτε στην Τούμπα, αλλά θα είναι κλειστή λόγω έργων. Σιγά μη φτιάξουν το χορτάρι. Το σκέπαστρο θα φτιάξουν, το χορτάρι ήταν και θα είναι μέγκλα. Εκτός αν γουστάρετε να παίξετε στο γρήγορο χορτάρι της Λεωφόρου, να σκάσετε στο πρώτο τέταρτο. Εκεί να δω τη μαγκιά σας!

Like a rolling stone

Οπως πληροφορούμαι από το άρθρο του Βάιου Μαχμούντε στον «Ελεύθερο Τύπο», βγαίνει η ταινία με θέμα τη ζωή του μεγαλύτερου γκρινιάρη της φολκ μουσικής. Μιλάμε για τον Ρόμπερτ Αλαν Τσίμερμαν, που η αγάπη του για τον Ουαλό ποιητή Ντίλαν Τόμας, που πέθανε αλκοολικός το 1953 στη Νέα Υόρκη σε ηλικία μόλις 39 χρόνων, τον έκανε να μετονομαστεί σε Μπομπ Ντίλαν! Η ταινία για τον τροβαδούρο –πλέον θρύλο– θα συμμετάσχει στον διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ της Βενετίας και μετά θα ταξιδέψει στην Αμερική, κάνοντας πρεμιέρα στις αίθουσες στις 21 Νοεμβρίου. Η ταινία έχει τίτλο «I'm not there», που προέρχεται από ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν στην αρχή της καριέρας του. Δεν είναι τυχαίος, μια και η ματιά του σκηνοθέτη Τοντ Χέινς επικεντρώνεται κυρίως σε αυτή την πολυτάραχη περίοδο του τραγουδιστή. Το φιλμ δεν έχει καμία σχέση με το τετράωρο ντοκιμαντέρ «No direction home», που είδαμε πριν από δύο χρόνια υπογεγραμμένο από τον Μάρτιν Σκορσέζε, ούτε μπορεί να θεωρηθεί βιογραφική. Αντιπροσωπεύει περισσότερο τη φανταστική ματιά του σκηνοθέτη, που προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη εικόνες που ο ίδιος έχει φτιάξει για τον Ντίλαν. Στις διάφορες περιόδους της πολυτάραχης ζωής του, τον Μπομπ Ντίλαν ερμηνεύουν στην ταινία έξι διαφορετικοί ηθοποιοί. Ο Ρίτσαρντ Γκιρ τον υποδύεται ως ηλικιωμένο, σε νεαρή ηλικία τον υποδύεται ο μόλις 13 χρόνων Αφροαμερικανός Μάρκους Φράνκλιν, ενώ ο Μπεν Γουίνσο –γνωστός από το «Αρωμα»– ο Αρθουρ Ρεμπό και ο Κρίστιαν Μπελ –θα τον θυμόσαστε από το «Batman Begins»– αναλαμβάνουν να ερμηνεύσουν δύο περιόδους της ζωής του τροβαδούρου. Αυτή που έγραφε τραγούδια διαμαρτυρίας, που τον έκαναν παγκοσμίως γνωστό, και την άλλη –την πιο μυστική–, όταν ανακάλυψε τα γκόσπελ και τη θρησκεία. Μας λείπει μία ερμηνεία, αν μετρήσατε σωστά. Δεν έχετε άδικο. Στην πλέον πολυτάραχη περίοδο του '60 , τότε που ο Μπομπ Ντίλαν καθιερώθηκε ως νούμερο ένα φόλκ καλλιτέχνης στην Αμερική, τον υποδύεται μια γυναίκα. Καλά διαβάσατε, και δεν είναι άλλη από την Κέιτ Μπλάνσετ! Για όσους ενδιαφέρονται και θέλουν να πάρουν μια πρώτη γεύση, οι πρώτες εικόνες της ταινίας κυκλοφορούν ήδη στο YouTube. Σίγουρα θα τις έχει δει και ο άμεσα ενδιαφερόμενος Ντίλαν, αλλά μην περιμένετε να πάρει θέση. Η ταινία, όπως και καθετί που αναφέρεται σε αυτόν, συμπεριλαμβανομένης της αυτοβιογραφίας του που κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια σε βιβλίο, για την οποία μάλιστα συναίνεσε και συνεργάστηκε, υποτίθεται, για την έκδοσή της, τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα μπει στον κόπο ούτε σε ιδιωτική προβολή να τη δει. Και αν τολμήσουν να τον ρωτήσουν «γιατί;», θα τους υποβάλει τραγουδιστά μια ερώτηση: How does it feel? How does it feel to be on your own? With no direction home? Like a complete unknown? Like a rolling stone?

Μην το πεις ούτε του παπά!

Ρεπορτάζ της Σίλας Αλεξίου στα «ΝΕΑ»: «Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους είναι από τις 14 Αυγούστου ο αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Γιοσάκης, γνωστός από την εμπλοκή του σε υποθέσεις παραδικαστικού κυκλώματος. Το Συμβούλιο Εφετών έκανε δεκτή την αίτηση αποφυλάκισης του κατηγορούμενου κληρικού αντικαθιστώντας την προσωρινή κράτησή του με την επιβολή εγγυοδοσίας 15.000 ευρώ αλλά και τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της υποχρεωτικής εμφάνισης μία φορά τον μήνα στις Αρχές. Υπενθυμίζεται ότι ο Ιάκωβος Γιοσάκης είχε αποφυλακιστεί και τα Χριστούγεννα του 2006, αλλά ενάμιση μήνα μετά την αποφυλάκισή του επέστρεψε στον Κορυδαλλό, μια και ο Αρειος Πάγος ανέτρεψε το σχετικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών. Το γεγονός ότι την περίοδο που παρέμεινε εκτός φυλακής τήρησε τους περιοριστικούς όρους που του είχαν επιβληθεί συνετέλεσε τώρα στην αποδοχή του αιτήματός του εκ μέρους των δικαστών, ενώ στην απόφασή τους μέτρησε και το ότι στις 23 Σεπτεμβρίου θα έληγε το 18μηνο, δηλαδή το ανώτατο όριο της προσωρινής κράτησής του. Οσον αφορά την εξέλιξη της δικαστικής υπόθεσης στην οποία φέρεται ως εμπλεκόμενος, αυτή τη στιγμή εκκρεμεί η έκδοση βουλεύματος για την παραπομπή του ή όχι σε δίκη για μια σειρά αδικημάτων που του αποδίδονται. Ο ίδιος ασφαλώς αρνείται τη συμμετοχή του στις δραστηριότητες του παραδικαστικού κυκλώματος, αλλά ο εισαγγελέας κ. Καρούτσος με την πρότασή του προς το Συμβούλιο Εφετών έχει προτείνει παραπομπή, επισημαίνοντας ότι ο Ι . Γιοσάκης "μαζί με τον δικηγόρο Αθανάσιο Κεχαγιόγλου και την πρώην ανακρίτρια Αντωνία Ηλία αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του παραδικαστικού κυκλώματος"».

Οχι μόνο δεν όρισαν δικάσιμο, με αποτέλεσμα το ανώτατο όριο της προσωρινής κράτησής του να παρέρχεται ασκόπως, αλλά ούτε την έκδοση του βουλεύματος για την παραπομπή του σε δίκη για σειρά αδικημάτων συνέταξαν. Οποιος, λοιπόν, ισχυριστεί ότι η υπόθεση πάει για κουκούλωμα, πραγματικά θα θεωρηθεί προπέτης. Κουκούλωσε ποτέ η ελληνική Δικαιοσύνη σοβαρή υπόθεση για να το πράξει και τώρα;