Δείξε μου τον Λούλη σου, να σου πω ποιος είσαι (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Mε την πετσέτα στην πλάτη και το αντηλιακό στην ξαπλώστρα είναι καλύτερα. Ο λουόμενος έχει άλλες προτεραιότητες από το να σκέφτεται τι ακριβώς γίνεται στις εκλογές-εξπρές. Αλλωστε, σήμερα η πολιτική δεν είναι δουλειά των πολιτικών, όπως ίσως παλιότερα. Είναι δουλειά των επικοινωνιολόγων. Αυτοί είναι σαν τους κατασκευαστές πλυντηρίων. Ξέρουν... Είσαι αρχηγός μεγάλου κόμματος; Τι να τους κάνεις τους πολιτικούς συνεργάτες, τα κομματικά προγράμματα; Σου χρειάζονται δύο-τρεις καλοσπουδαγμένοι επικοινωνιολόγοι, κατά προτίμηση στην Αμερική. Αυτοί θα σου πουν το πότε και το πώς. Τα πολιτικά προγράμματα είναι πια ξεπερασμένα, πάνω-κάτω όλοι τα ίδια λένε. Τουλάχιστον αυτοί που διεκδικούν την εξουσία. Οι εκλογές είναι ένα σόου. Τα κόμματα, αντί για το μυαλό του πολίτη, απευθύνονται στο αυτί και στο μάτι. Ενα εντυπωσιακό ντεκόρ είναι ό,τι χρειάζεται. Από εδώ ο πολιτικός αρχηγός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, δίπλα του η καλοβαλμένη σύζυγος (να παραπέμπει το πράγμα στην οικογένεια) και από κάτω το αλαλάζον πλήθος. Πράσινες ή γαλάζιες, οι σημαίες είναι πάντα πλαστικές. Στις μέρες μας πολιτικά συνθήματα και φαγητά είναι όλα σε πλαστική συσκευασία. Νομίζεις ότι επιλέγεις. Στην ουσία τρως πάντα μια απ’ τα ίδια και αλλάζεις απλώς τη συσκευασία. Η επιδίωξη είναι μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου οι πολίτες να καταναλώσουν συνθήματα, εξυπνακίστικες ατάκες, φωτεινά χαμόγελα και ανώδυνες υποσχέσεις. Αντε να γίνει και ένας διαγωνισμός για το ποιος είναι λιγότερο διεφθαρμένος και λιγότερο κλέφτης. Το 80% της δουλειάς θα γίνει από την τηλεόραση. Οι μεγάλες συγκεντρώσεις από την τηλεόραση θα γίνονται. Αν μάλιστα τύχει κανείς και είναι ανυποψίαστος, εύκολα θα νομίσει ότι ο Νίκος Κακαουνάκης πολιτεύεται στη Β' Αθήνας και η Ζέτα Μακρή παρουσιάζει το δελτίο ειδήσεων. Ολα αυτά θα ανακατωθούν δυνατά για να επιλέξει τελικά ο πολίτης ή τον Γιάννη ή τον Γιαννάκη. Η προσπάθεια θα γίνει για να πειστούμε ότι δεν έχουμε να διαλέξουμε τίποτε άλλο παρά ανάμεσα στα παρακάτω.
• Ποιο είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο; Του χρηματιστηρίου επί ΠΑΣΟΚ ή των ομολόγων επί Νέας Δημοκρατίας;
• Το ξύλο στους συνταξιούχους επί ΠΑΣΟΚ ή οι απαγωγές των Πακιστανών επί Νέας Δημοκρατίας;
• Η πυρκαγιά που κατέστρεψε το δάσος της Πεντέλης επί ΠΑΣΟΚ ή η πυρκαγιά που κατέστρεψε την Πάρνηθα επί Νέας Δημοκρατίας;
• Η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ επί ΠΑΣΟΚ ή η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ επί Νέας Δημοκρατίας;
• Το 3,1% του προϋπολογισμού για την παιδεία επί ΠΑΣΟΚ ή το 3,1% του προϋπολογισμού για την παιδεία επί Νέας Δημοκρατίας;
• Το σύστημα διαπλοκής επί ΠΑΣΟΚ ή οι «κουμπάροι» της Νέας Δημοκρατίας;
Είναι να λυγίζει κανείς μπροστά στο βάρος των «αμείλικτων» ερωτημάτων. Είναι να βάζει τα γέλια με τους χαμαιλέοντες της εξουσίας. Αυτούς που παραδίδουν ψυχή, σώμα και αξιοπρέπεια, που υμνολογούν από το πρωί μέχρι το βράδυ τον μεγάλο αρχηγό για να τους στριμώξει στη λίστα των υποψήφιων βουλευτών, ώστε να έχουν αύριο-μεθαύριο το προνόμιο να σηκώνουν σαν στρατιωτάκια το χέρι τους και να ψηφίζουν αδιαμαρτύρητα.

Οι σοφοί επικοινωνιολόγοι που τα ξέρουν όλα αυτά συμβούλεψαν τον πρωθυπουργό να κάνει τις εκλογές όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Με άλλα λόγια, του είπαν ότι όσο καθυστερεί να τις κάνει τόσο πιο πιθανό είναι να τις χάσει. Ετσι, λοιπόν, δεν αποκλείεται εκείνη την ώρα ο Σκουντής με τον Χατζηγεωργίου, περιγράφοντας τον τελικό του Ευρωμπάσκετ, να κάνουν μεγαλύτερες θεαματικότητες απ' ό,τι ο Χατζηνικολάου και η Τρέμη. Αυτό ούτε που θα στενοχωρήσει τους σοφούς επικοινωνιολόγους.

Γι' αυτούς όσο πιο αποβλακωμένος είναι ο πολίτης τόσο πιο πιθανό είναι να ψηφίσει τα κόμματα της εξουσίας. Τις εκλογές-εξπρές της 16ης Σεπτεμβρίου θα κερδίσει αυτός που διάλεξε και πληρώνει τους καλύτερους επικοινωνιολόγους. Είναι προσβλητικό για τους Ελληνες πολίτες. Στο χέρι μας είναι να διαμορφώσουμε ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα που αύριο-μεθαύριο θα τους οδηγήσει στα πρόθυρα της ανεργίας.

Ο χαμένος ενθουσιασμός

Xρειάζεται χιούμορ και μάλιστα σε δόση υπερβολική για να κατανοήσει κανείς τη δήλωση του Ιβιτς ότι αν δεν πάρει ο Ολυμπιακός τον Νασούτι δεν του χρειάζεται σέντερ μπακ. Στο πρώτο ημίχρονο του φιλικού με την Εσπανιόλ, αν κάτι φάνηκε περισσότερο από όλα τα άλλα, ήταν η παιδική χαρά που λέγεται κέντρο άμυνας. Αυτή η γραμμή του Ολυμπιακού και νεκρούς ανασταίνει. Μπορεί να γίνει η χαρά του κάθε στερημένου σέντερ φορ που έχει να βάλει γκολ από την εποχή του... Νώε. Εμένα, δηλαδή, άμα με βάλεις σέντερ φορ -τώρα που έχω μόλις καμιά εικοσαριά κιλά παραπάνω- θα τη στήσω στη γραμμή της μεγάλης περιοχής και θα περιμένω τη στιγμή που θα κάνει ο Σέζαρ τη μ...κία του. Διότι αυτός, έτσι που το πάει, θα το τραβήξει πολύ το σερί του. Αντε, λοιπόν, να τον αφαιρέσεις και να πεις τον Ζεβλάκοφ σέντερ μπακ. Πιστεύεις ότι Ζεβλάκοφ και Αντζας μαζί με τον πασπαρτού Τοροσίδη μπορούν να βγάλουν ολόκληρη χρονιά; Αν το πιστεύεις, τότε δικαιολογημένα νομίζεις ότι ο Νούνιες μπορεί να αντικαταστήσει τον Καστίγιο στην επίθεση του Ολυμπιακού και ότι μπορεί να βρεθεί ομάδα να τον πάρει με περισσότερα απ' όσα έδωσες εσύ στην Αρχεντίνος Τζούνιορς. Εντάξει, όσες αστοχίες και να αποδειχθεί στο τέλος ότι έκανε ο Ιβιτς, την κουταμάρα που έκανε αυτός που έφερε τον Ντάνι στον Ολυμπιακό δεν πρόκειται να τη φτάσει. Επειδή όμως ο Ολυμπιακός φέτος πληρώνει ομάδες και αγοράζει παίκτες, είναι κρίμα κι άδικο τα λεφτά που δίνει να μην πιάνουν τόπο. Διότι η διοίκηση του Ολυμπιακού μπορεί να γλίτωσε λεφτά με τα συμβόλαια που ξεφορτώθηκε, μπορεί να κέρδισε επιπλέον 15 εκατομμύρια από τη μεταγραφή του Καστίγιο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να γεμίσει του Ρέντη με παίκτες που δεν μπορούν να ενθουσιάσουν τον οπαδό στην εξέδρα. Κακά τα ψέματα. Πάρτε έναν έναν όσους μέχρι τώρα είδαμε στα φιλικά του Ολυμπιακού. Κανένας δεν ενθουσίασε. Κανένας δεν έκανε τον κόσμο της ομάδας να εκτιναχθεί από τη θέση του. Μπορεί αύριο-μεθαύριο να αλλάξουν τα πράγματα. Μπορεί ο καθένας από αυτούς να γίνει κομμάτι μιας δυναμικής και παραγωγικής ποδοσφαιρικής σύνθεσης με τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ομως μέχρι τώρα, σχεδόν σε όλα τα φιλικά του Ολυμπιακού, καλύτερος παίκτης είναι μια μεταγραφή του 1996. Ο 35άρης Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Κακόπιστο ερώτημα που απευθύνεται σε κακόπιστους αναγνώστες της «SportDay» που είναι φίλοι του Ολυμπιακού: πόσο πετυχημένες είναι οι επιλογές ενός τεχνικού διευθυντή όταν μέχρι τώρα καμία από αυτές δεν έχει δείξει κάτι παραπάνω απ' όσα ο 35άρης «Τζόλε», τον οποίο ορισμένοι οπαδοί δηλώνουν ότι βαρέθηκαν να βλέπουν ντυμένο στα ερυθρόλευκα; Το ερώτημα απευθύνεται σε κακόπιστους και γι' αυτό και δεν ζητείται να δοθεί η απάντηση από τους Σωκράτη Κόκκαλη και Πέτρο Κόκκαλη.