Εξι χρόνια προσπάθειας να ανατρέψουμε τα καθιερωμένα

Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, όταν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες σπρώχνονται κάτω από τα όρια της φτώχειας κι έρχονται αντιμέτωποι με το φάσμα της εξαθλίωσης, μοιάζει κάπως παράταιρο να γιορτάζεις γενέθλια και να σβήνεις κεράκια. H «SportDay» κλείνει σήμερα έξι χρόνια από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας της στα περίπτερα.

Γράφει ο Γιώργος Χελάκης

Γεννήθηκε σε εποχές «άνθησης» του αθλητισμού και οικονομικής «ανάπτυξης». Τότε δεν είχαμε ως κοινωνία συνειδητοποιήσει ότι η ανάπτυξη γινόταν με δανεικά, ότι ήταν κάλπικη, ότι οι επιτήδειοι κατασπαταλούσαν τους πόρους ή τους έστελναν στις ελβετικές τράπεζες.

Εξι χρόνια μετά η ελληνική κοινωνία σπρώχνεται στο περιθώριο, εξαντλείται οικονομικά, τρομοκρατείται από τα δελτία των οκτώ και το μέλλον της διαγράφεται ζοφερό. Ο αθλητισμός ως μέρος της κοινωνίας παρουσιάζει ανάλογα συμπτώματα. Φαινόμενα βίας, διαφθοράς και άκρατου οπαδισμού τον απαξιώνουν. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες ο ρόλος εφημερίδων όπως η «SportDay» περιορίζεται ασφυκτικά.

Στα έξι χρόνια της παρουσίας μας δεν επενδύσαμε στον φανατισμό. Δεν ταυτίσαμε την αγάπη των οπαδών για την ομάδα τους με τα έργα και τις ημέρες των διοικήσεων. Με κόστος προσπαθήσαμε πάντα να διαχωρίζουμε αυτούς που διοικούν από αυτούς που αγαπάνε την ομάδα.

Πήραμε εν γνώσει μας θέσεις αντιδημοφιλείς, που πιθανότατα μας στοίχισαν κυκλοφοριακά.

Αρνηθήκαμε σθεναρά τις χαριστικές ρυθμίσεις χρεών σε ΠΑΕ στο όνομα τάχα της ιστορίας τους. Αντιταχθήκαμε στην παράδοση δημόσιας περιουσίας για να βρεθούν με γήπεδα Ανώνυμες Εταιρείες.



Καταγγείλαμε χωρίς φόβο και πάθος τις υπαναχωρήσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων μπροστά στα συμφέροντα των επιχειρηματιών του αθλητισμού.

Δεν κάναμε το κορόιδο όταν βρισκόμασταν μπροστά σε ντοπαρισμένες επιτυχίες και μετάλλια. Προσπαθήσαμε να απευθυνθούμε στο μυαλό και την κριτική σκέψη του αναγνώστη κι όχι στο θυμικό του, κολακεύοντας τα ταπεινότερα των ενστίκτων του.

Λάθη και αστοχίες υπήρξαν πολλά στην εξάχρονη διαδρομή μας. Το πιθανότερο είναι ότι και στο μέλλον θα κάνουμε κι άλλα.

Μπορούμε, όμως, να κοιτάξουμε στα μάτια τον αναγνώστη μας, διότι ποτέ δεν τον αντιμετωπίσαμε σαν μια μονοσήμαντη προσωπικότητα που κοιμάται και ξυπνάει έχοντας στο μυαλό του μόνο την ομάδα που υποστηρίζει. Ισα ίσα, γράφουμε γι' αυτόν έχοντας πλήρη συνείδηση πως ό,τι και να γίνει στα γήπεδα το Σαββατοκύριακο, η Δευτέρα του θα ξεκινήσει με τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες έννοιες, τις ίδιες ανάγκες.

Μας λυπεί το περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Μας εξοργίζει το τσουβάλιασμα που εμπεριέχεται στη φράση «αθλητικές εφημερίδες». Συνεχίζουμε πάντα με στόχο να ανατρέπουμε τα καθιερωμένα. Κρινόμαστε και λογοδοτούμε μόνο στον αναγνώστη, που -τώρα πια- δίνει με πόνο το 1,30 για να μας πάρει στο περίπτερο.

ΥΓ.: Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι προτιμότερο να θυμάσαι αυτούς που έβαλαν το λιθαράκι τους σε αυτή την προσπάθεια και τώρα συνεχίζουν αλλού. Θερμές ευχαριστίες στον Φίλιππο Συρίγο, τον Αλέξη Σπυρόπουλο, τον Βασίλη Σαμπράκο και όλους όσοι άφησαν το αποτύπωμά τους σε αυτή την προσπάθεια.