Ολα τριγύρω αλλάζουνε... (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Η κλήρωση με τη Σεβίλλη, αντί να ανατρέψει, απλώς επιβεβαιώνει την κατάσταση, ότι η διαφορά που χωρίζει τις κορυφαίες ελληνικές από τις αντίστοιχες ισπανικές ομάδες είναι μεγάλη. Ο ενθουσιασμός που δημιουργήθηκε από την πρώτη εμφάνιση της ΑΕΚ μπροστά στο κοινό της δεν οδήγησε σε επιπόλαιες προβλέψεις σχετικά με την έκβαση των δύο αναμετρήσεων. Ολοι όσοι υποστηρίζουν -βάσιμα- ότι η ΑΕΚ είναι το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα διαπίστωσαν ταυτόχρονα ότι η κλήρωση με τη Σεβίλλη αφαιρεί πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Ο Φερέρ επέλεξε παίκτες για να κάνει την ΑΕΚ πιο θεαματική, να βάζει γκολ σε κάθε παιχνίδι. Ολα ωραία και καλά, όσο η κουβέντα γίνεται εδώ γύρω. Οταν ξεφεύγει από τα σύνορα, όλα γίνονται σχετικά. Πιθανότατα αυτή η διαπίστωση οδήγησε μια ομάδα της οποίας η γούνα έχει καεί πολλές φορές στην Ευρώπη να διαφοροποιήσει την τακτική της. Το διαπιστώνω με απλά λόγια, για να το δικαιολογήσω παρακάτω.

Η ΑΕΚ, προκειμένου να πάρει το πρωτάθλημα, γίνεται Ολυμπιακός. Οι «ερυθρόλευκοι», προοκειμένου να δουν μια άσπρη μέρα στην Ευρώπη, γίνονται Παναθηναϊκός επί Κυράστα. Η ΑΕΚ πήρε παίκτες θεαματικούς, επέλεξε επιθετικό στυλ και -των αναλογιών τηρουμένων- ομάδα με πριμαντόνες (Λυμπερόπουλος, Ριβάλντο, Μαντούκα). Ο Ολυμπιακός επιλέγει δύο αμυντικά χαφ, δυνατά μαρκαρίσματα και πίεση στον αντίπαλο, ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στην Ευρώπη χωρίς να προδίδεται από τη ροπή στην επίθεση που είχε τα τελευταία χρόνια.

Μπορεί αυτή η διαπίστωση να μην ισχύει 100%. Ωστόσο υπάρχει, είναι εμφανής. Και για τις δύο ομάδες οι αλλαγές είναι ενδιαφέρουσες. Αλλάζει η ποδοσφαιρική τους ταυτότητα. Για την ΑΕΚ το θέμα είναι να κατακτήσει τον τίτλο. Για τον Ολυμπιακό, να σταθεί αξιοπρεπώς στην Ευρώπη και να μην εκχωρήσει τα εγχώρια κεκτημένα. Το ρίσκο του Λεμονή, με την πρώτη ματιά, φαίνεται μεγαλύτερο. Για την ΑΕΚ του Νικολαΐδη και του Φερέρ -τώρα που ξανοίχτηκαν- ενδεχόμενη αποτυχία θα είναι ασύγκριτα πιο οδυνηρή...