Πολλές πάσες, λίγες φάσεις (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Είμαι ανυποψίαστος ποδοσφαιρόφιλος που βρέθηκα ξαφνικά να παρακολουθώ ένα παιχνίδι προετοιμασίας του Ολυμπιακού με τη Μαγιόρκα χωρίς να ξέρω πρόσωπα και πράγματα. Είδα ότι καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού είναι ένας φαλακρός με το νούμερο 11 και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Παίζει πάνω στη γραμμή, συγκλίνει προς τα μέσα, έχει τον περισσότερο καιρό την μπάλα στην κατοχή του και βγάζει τελικές πάσες. Είδα έναν ψηλό σέντερ μπακ με αρχοντικό στυλ, δυνατά τάκλιν και σίγουρη πρώτη μπαλιά. Οι δυο τους πρέπει να είναι εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές, με ακριβά συμβόλαια και σπουδαία καριέρα. Είδα και ορισμένους άλλους που μάλλον ήταν υπό δοκιμή και δεν πρόκειται να μείνουν στην ομάδα. Εναν σέντερ φορ που έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο, που δυσκολεύεται στο κοντρόλ και του φαίνεται δύσκολο να ντριμπλάρει ακόμα και μία καρέκλα. Είδα έναν κεντρικό χαφ στο πρώτο ημίχρονο που μπορεί να πασάρει μόνο δίπλα του και μόλις έρχεται σε επαφή σώμα με σώμα χάνει τη διεκδίκηση.

Ας αφήσουμε τώρα τον ανυποψίαστο παρατηρητή. Ο νέος Ολυμπιακός που ετοιμάζουν ο Ιλια Ιβιτς και ο Τάκης Λεμονής δύσκολα θα είναι πιο θεαματικός από τον περσινό. Αυτό το κάτι που μένει, δηλαδή η ξεχωριστή προσωπική ενέργεια, ήταν δουλειά του Ριβάλντο και του Καστίγιο. Τώρα, τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν. Στη θέση τους έχουμε καλή κυκλοφορία της μπάλας, πολλές πάσες και μια προσπάθεια να γίνει παιχνίδι από τα άκρα. Δύσκολη δουλειά. Ο Γκαλέτι παίζει στην άκρη επειδή του το λέει ο Λεμονής και όχι γιατί το έχει μέσα του. Η ταχύτητά του δεν του επιτρέπει να κάνει κούρσες πάνω στη γραμμή. Η τεχνική του κατάρτιση του δίνει τη δυνατότητα να κόβει προς τα μέσα και να σεντράρει σχετικά αξιόπιστα. Ακόμα και τώρα τα κότσια του Τζόρτζεβιτς ίσως του επιτρέπουν μια-δυο φορές στο παιχνίδι να ξεφεύγει τρέχοντας από τους αντιπάλους του και να σεντράρει παράλληλα. Πάμε στην επίθεση. Οποιος νομίζει ότι ο Νούνιες μπορεί σήμερα-αύριο να κάνει τη δουλειά του Καστίγιο, τότε μπορεί να δει και το αυτί του χωρίς καθρέφτη. Στο 4-4-2 χρειάζεται παίκτης με μεγαλύτερη ευελιξία, περισσότερη ταχύτητα και, απ' ό,τι φάνηκε χθες, καλύτερη σχέση με το γκολ. Για να το γράψουμε «χυδαία», ένας ακριβότερος από τον νεαρό Αργεντινό. Αλλιώς, ας τον αφήσει ο Λεμονής να τραβολογιέται δεξιά και αριστερά και ας ποντάρει στην ανάγκη που έχει ο Κωνσταντίνου για μια καλή χρονιά προκειμένου να ανανεώσει το συμβόλαιό του. Ο Ραούλ Μπράβο θα δικαιολογήσει τα λεφτά του και θα λύσει το πρόβλημα του Ολυμπιακού στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ακόμα και χθες, με ελλιπή προετοιμασία, φάνηκε ότι και αμυντικά και επιθετικά θα δώσει βοήθειες και επιπλέον θα θελήσει ο ίδιος να μπει στην αντίπαλη περιοχή και να απειλήσει τον τερματοφύλακα. Οπως είναι τώρα τα πράγματα, ο Αντζας υπερέχει του Σέζαρ, είναι λιγότερο τσαπατσούλης και επιπόλαιος από τον Βραζιλιάνο. Ο Λεμονής μπορεί να συνεχίσει τα πειράματα αλλά, όσο και να το προσπαθήσει, δεν μπορεί να γίνει ο Κύρος Γρανάζης του ποδοσφαίρου και να εφεύρει κανονικό στόπερ απ' όσους παίζουν τώρα στον Ολυμπιακό. Το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να παραδεχτεί ότι αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει και να ενημερώσει τον Ιλια Ιβιτς ότι από τα λεφτά του Καστίγιο ένα κομμάτι πρέπει να δαπανηθεί για το κέντρο της άμυνας.

Ο χθεσινός Ολυμπιακός, ακόμα και έτσι να μείνει, έχει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Σκεφθείτε τον με Λεντέσμα, Τοροσίδη χωρίς να βάλετε κάνα-δυο που μπορεί να έρθουν ακόμα με τα... ουκρανικά λεφτά.

Η ΑΕΚ αλλάζει τα δεδομένα

Δεκαπέντε χιλιάδες στο γήπεδο και πολλές χιλιάδες από την τηλεόραση είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν ότι η φετινή ΑΕΚ έχει βάλει τις βάσεις για να γίνει η πιο θεαματική ομάδα του πρωταθλήματος. Με τρεις Βραζιλιάνους πίσω από τον Λυμπερόπουλο και έναν ακόμα Βραζιλιάνο να ανεβαίνει με ταχύτητα από δεξιά, η «Ενωση», αν μη τι άλλο, υπόσχεται πλούσιο θέαμα.

Ανεξάρτητα με το αν σκοπεύει και πόσα σκοπεύει να ξοδέψει από τα λεφτά του Καστίγιο ο Ολυμπιακός, φαίνεται δύσκολο να φτιάξει ομάδα πιο θεαματική από τη φετινή ΑΕΚ. Οπου θέαμα δεν σημαίνει απαραιτήτως νίκες και πρωτάθλημα. Το 1995, για παράδειγμα, η ΑΕΚ είχε πολύ θεαματική ομάδα, μάλλον την πιο θεαματική των τελευταίων 30 χρόνων, ωστόσο το πρωτάθλημα το είχε πάρει ο Παναθηναϊκός. Οι περίπου 22.000 κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας της ΑΕΚ είχαν χθες μια πρώτη απόδειξη γιατί τα λεφτά τους δεν πρόκειται να πάνε χαμένα. Η ομάδα του Φερέρ έβγαλε φάσεις με το τσουβάλι, πέτυχε δύο όμορφα γκολ και είχε ανάπτυξη του παιχνιδιού, όχι μόνο κάθετα, όπως επιβάλλει το ταμπεραμέντο του Ριβάλντο, αλλά και από τα πλάγια, όπως επιβάλλεται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Σε αυτό βοήθησαν πάρα πολύ δύο φετινά αποκτήματα της ομάδας. Ο Αρουαμπαρένα, που τρέχει πίσω από την πλάτη του Σέζαρ και παίρνει την μπάλα την κατάλληλη στιγμή για να σεντράρει, και ο Ράμος, που είναι ικανός να την κουβαλήσει από τη μία περιοχή στην άλλη και να βγάλει τη σέντρα. Μια παρατεταμένη αδυναμία της ΑΕΚ να βγάλει παιχνίδι από τα άκρα έχει πλέον εξαλειφθεί. Στο κέντρο τώρα, ο Ενσαλίβα και ο Ζήκος τής δίνουν τη δυνατότητα να έχει μια πρώτη γραμμή άμυνας μπροστά από τους αμυντικούς. Της μένει να βελτιώσει αυτή καθ' αυτή την αμυντική λειτουργία, που τώρα πια θα είναι αποτέλεσμα της ατομικής βελτίωσης Ζεράλντο και Δέλλα αλλά και της βελτίωσης της μεταξύ τους συνεργασίας. Επιθετικά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα υπάρξουν αυτοματισμοί ανάμεσα σε Ριβάλντο και Λυμπερόπουλο. Είναι πινελιές που μάλλον μπαίνουν με ευκολία σε ένα σχεδόν έτοιμο πίνακα ζωγραφικής που φιλοτέχνησε ο Λορένσο Σέρα Φερέρ. Η εικόνα της «Ενωσης» ήταν πολύ ενθαρρυντική. Ο Αρουαμπαρένα, ο Ενσαλίβα, ο Ράμος και ο Ριβάλντο θα συνεισφέρουν ο καθένας με τον τρόπο του για μια καλύτερη ΑΕΚ. Ετσι όπως είναι τώρα τα πράγματα, η ομάδα του Φερέρ προβάλλει ως φαβορί για το πρωτάθλημα. Δικαιούνται να το πιστεύουν οι οπαδοί της, να το ζητεί ο Φερέρ από τους παίκτες του, να ποντάρει σε αυτό η διοίκηση. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η ΑΕΚ δεν έρχεται σαν Σταχτοπούτα. Δεν είναι ένας παθιασμένος Δαβίδ που απειλεί τον Γολιάθ. Ερχεται ως φαβορί, γι' αυτό και σε περίπτωση αποτυχίας άλλοθι σαν τα περσινά και τα προπερσινά δεν έχουν θέση.