Πες μου τη ρήτρα σου να σου πω ποιος είσαι (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Tώρα που οι καύσωνες υποχώρησαν και οι πυρκαγιές ολοκλήρωσαν το καταστροφικό τους έργο κάθομαι τα βράδια στο μπαλκόνι μου και μελετάω τις ρήτρες που βάζουν οι ελληνικές ομάδες στα συμβόλαια των παικτών τους. Ρήτρες-μαμούθ, ρήτρες-κολοσσοί, ρήτρες γιγάντιες, ρήτρες με γιουβέτσι αλλά και σκέτες. Κάτι μου λέει ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος θα εξετάζουν τις δεσμεύσεις στα συμβόλαια των Ελλήνων παικτών και το μόνο που θα έχουν να δηλώσουν εντυπωσιασμένοι θα είναι το πόσο μπροστά ήταν αυτοί οι άνθρωποι που τις εφηύραν.

Διαβάζω ότι ο ταλαντούχος Νίνης, που πραγματικά πιστεύω ότι θα αφήσει εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο, υπέγραψε νέο συμβόλαιο που λήγει το 2010 και θα του αποφέρει 70.000 ευρώ ετησίως αν πιάσει τα μπόνους συμμετοχών, συν τις 30.000 ευρώ που προέρχονται από το συμβόλαιο που έχει συμφωνήσει ο νεαρός ποδοσφαιριστής με την εταιρεία αθλητικών ειδών Diadora.

H ρήτρα στο νέο συμβόλαιο του παίκτη είναι της τάξης των 15 εκατ. ευρώ σε περίπτωση που θελήσει να τον αποκτήσει ομάδα στην Ελλάδα και 14 εκατ. ευρώ για ομάδα του εξωτερικού. Ο Παναθηναϊκός πολύ καλά το σκέφτεται και πράττει. Θέλει όχι μόνο να κρατήσει τον Νίνη, αλλά κυρίως να εξασφαλίσει ισχυρά οικονομικά ανταλλάγματα σε περίπτωση μετακίνησης του παίκτη σε άλλη ομάδα, εγχώρια ή του εξωτερικού. Από τη συμφωνία όμως προκύπτει αβίαστα μια απορία που δεν έχει να κάνει μόνο με την περίπτωση Νίνη, αλλά και με άλλες κατά καιρούς. Πώς είναι δυνατόν ένας ποδοσφαιριστής να έχει ρήτρα 15 εκατ. ευρώ και οι ετήσιες αποδοχές του να φτάνουν με το ζόρι τις 100.000 ευρώ; Η ρήτρα λοιπόν έρχεται οικονομικά σε πλήρη αντίθεση με το συμβόλαιο του παίκτη. Θα ισχυριστεί κάποιος ότι και τα 100.000 ευρώ που παίρνει ο Νίνης είναι πολλά με βάση αυτά που έχει προσφέρει. Δεν θα διαφωνήσω, αλλά δεν μπορεί να μην ισχύει το ίδιο και στην περίπτωση της ρήτρας.

Αύριο-μεθαύριο ο Νίνης αποδεικνύει ότι αξίζει τα λεφτά του και απαιτεί αναπροσαρμογή. Θεωρώ βέβαιο ότι ο Παναθηναϊκός θα την κάνει. Αν του δώσει 200.000 ετησίως, αυτομάτως η «πράσινη» ΠΑΕ και δικαιολογημένα θα μιλάει για 100% αύξηση των αποδοχών του ποδοσφαιριστή, υποστηρίζοντας ότι έπραξε το ανθρωπίνως και επιχειρηματικώς δυνατόν. Τι άλλο να κάνει; Και πάλι όμως η ρήτρα αν παραμείνει ίδια -γιατί κάποιοι σκέφτονται σε αυτή την περίπτωση να την αναπροσαρμόσουν- πάλι αυτή θα μοιάζει να αναφέρεται σε… άλλο ποδοσφαιριστή.

Παράξενα πράματα. Στο Αιγάλεω π.χ. συναντούσαμε ποδοσφαιριστές που δεν εισέπρατταν σύμφωνα με το συμβόλαιό τους περισσότερα από 20.000 ευρώ ετησίως και όταν με το καλό πήγαινε κάποιος ενδιαφερόμενος να διαπραγματευθεί τη μεταγραφή τους, η διοίκηση ζητούσε 3.000.000 ευρώ!

Αν συνεχιστεί λοιπόν αυτή η κατάσταση, λογικό είναι πολλοί ποδοσφαιριστές να οδηγηθούν σε αδιέξοδο. Τα λεφτά της ρήτρας των συμβολαίων τους δύσκολα θα τα εισπράξουν, αλλά και αυτά που θα εισπράττουν θα βρίσκονται πάντα σε πλήρη ασυμφωνία με τη ρήτρα του συμβολαίου που οι ίδιοι υπέγραψαν.