Το πόλο ζει (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Εκτός από τους τελικούς στο μπάσκετ είχαμε και τους τελικούς στο πόλο, που ολοκληρώθηκαν το Σάββατο με νικητή τον Ολυμπιακό. Συναρπαστικοί αγώνες, λιγότερο ποιοτικοί από τούς περσινούς, με τους ίδιους όμως φιναλίστ, τον Ολυμπιακό και τον αυτοκράτορα Εθνικό, δύο ομάδες που κατά γενική ομολογία κρίνονται ικανές να προσφέρουν πόλο υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων.

Βλέποντας έναν από αυτούς τους φετινούς τελικούς, βόλταραν στο μυαλό μου οι ίδιες ακριβώς σκέψεις που έκανα πέρυσι παρακολουθώντας το συναρπαστικό φινάλε των πλέι οφ με νικητή τον Εθνικό έπειτα από πέντε παιχνίδια και extra bonus θέμα στην τελική αναμέτρηση με παράταση και πέναλτι. Πως δηλαδή αυτό το άθλημα συνεχίζει να μην έχει την προβολή που πραγματικά του αξίζει. Γιατί σαν άθλημα είναι συναρπαστικό, θεαματικό και το κυριότερο, αυτό που μετράει πολύ στις μέρες μας, είναι και τηλεοπτικό. Το παρακολουθείς άνετα και ευχάριστα από τη μικρή οθόνη. Αρέσει και στις γυναίκες, αφού οι αθλητές που συμμετέχουν είναι παιδαράδες. Μην το γελάτε, στην εποχή της ελεύθερης αγοράς, όλα αυτά μετρούν. Οση μεγαλύτερη γκάμα καταναλωτών περιλαμβάνει ένα άθλημα τόσο πιο εύκολα γίνεται εμπορικό και ακόμη πιο εύκολα προσφέρεται σαν τηλεοπτικό προϊόν. Μη μου πείτε ότι το μπιτς βόλεϊ και ιδιαίτερα το γυναικείο έγινε δημοφιλές μόνο επειδή ήταν συναρπαστικό και θεαματικό. Ας μην ήταν κάποιες αθλήτριες -τι κάποιες, σχεδόν όλες- εμφανίσιμες και θα σας έλεγα εγώ πόσο εύκολα η άμμος θα γινόταν… κινούμενη και θα βούλιαζαν τηλεοπτικά.

Μιλάμε για ένα άθλημα που μόνο το μπάσκετ από τα ομαδικά μπορεί να το κοντράρει σε μεγάλες διακρίσεις. Το πόλο που συμμετείχε σε 11 Ολυμπιάδες. Ασύλληπτη επίδοση, ανεπανάληπτο ρεκόρ. Σε εποχές που οι αθλητές του προετοιμάζονταν σε συνθήκες που οι αντίπαλοί μας ούτε στους εχθρούς τους δεν τις εύχονταν. Κυριολεκτικά πρωτόγονες. Κατάπιναν το χλώριο με τους κουβάδες και προχωρούσαν. Αλλά οι συμμετοχές συμμετοχές και οι διακρίσεις διακρίσεις. Μέχρι που φτάσαμε στο ψηλότερο σκαλοπάτι στους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τέταρτοι, την ίδια ώρα που οι γυναίκες έπαιζαν στον τελικό με την υπερδύναμη Ιταλία κατακτώντας το ασημένιο. Η Εθνική μας μεταξύ άλλων έχει κατακτήσει δύο φορές την τρίτη θέση (2004-2006) στο World League. Σε συλλογικό επίπεδο ο Ολυμπιακός έχει 1 Τσάμπιονς Καπ σαν να λέμε Τσάμπιονς Λιγκ, το 2002, και ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης την ίδια χρονιά. Τώρα πάλι σε λίγες μέρες παίζει τελικούς Τσάμπιονς Καπ στην Ιταλία. Η Βουλιαγμένη τέταρτη στην Ευρώπη το '94, κυπελλούχος το '97 και φιναλίστ στο Len Trophy το 2004.

Αν αρχίσω τώρα να αραδιάζω τις συμμετοχές στα φάιναλ φoρ παλαιότερα του Εθνικού, δεν θα μου φτάσουν όχι οι λέξεις, αλλά και ούτε ολόκληρη η σελίδα. Και όμως αυτό το άθλημα η πολιτεία μοιάζει να αγνοεί ότι υπάρχει. Ακόμα ψάχνει τρόπους για να το κάνει γνωστό στο ευρύ κοινό. Νομίζει ότι φτιάχνοντας κολυμβητήρια έχει επιτελέσει το καθήκον της. Αλλά και οι χορηγοί και οι σπόνσορες, όλοι αυτοί που θα μπορούσαν να το κάνουν πραγματικά δημοφιλές, απουσιάζουν, ίσως γιατί κάποιοι επιτήδειοι έχουν φροντίσει να στρέψουν το βλέμμα των... λεφτάδων αλλού. Αν πάλι φροντίσετε να πληροφορηθείτε το μπάτζετ των πρωτοκλασάτων ομάδων, αυτών που κάνουν πρωταθλητισμό σε Ελλάδα και Ευρώπη, και τολμήσετε να το συγκρίνετε με το μπάτζετ άλλων αθλημάτων, τότε ίσως καταλάβετε γιατί στο νερό πέφτουν μόνο αυτοί που έχουν πραγματική τρέλα με το άθλημα.