Για ψυχολόγο και νευρολόγο (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Τώρα πλέον αυτό που μετράει είναι η επόμενη μέρα. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έπαιξαν την Τετάρτη μπάσκετ υψηλού επιπέδου και αυτό οφείλουν να κάνουν σε όσα παιχνίδια απομένουν μέχρι τη στέψη του πρωταθλητή. Στον Θρύλο δικαίως παραπονιούνται για την τελευταία επίμαχη φάση του παιχνιδιού. Ο Διαμαντίδης όχι μόνο έκανε φάουλ στον Πεν, αλλά με την απερίσκεπτη ενέργειά του λίγο έλειψε να καταδικάσει την ομάδα του. Αν υποπίπτει με την εμπειρία που έχει σε τέτοια βλακώδη φάουλ ο Διαμαντίδης στα κρίσιμα δευτερόλεπτα ενός παιχνιδιού, τότε ο Ομπράντοβιτς τι να περιμένει από τους λιγότερο μπαρουτοκαπνισμένους; Καλό είναι επίσης οι ευθύνες για το σφύριγμα που δεν ακούστηκε ποτέ να μη βαραίνουν μόνο τον διαιτητή Πηλοΐδη. Είναι το λιγότερο άδικο. Οι Βορεάδης και Κορομηλάς έχουν τα πενταπλάσια χιλιόμετρα σε μπασκετικά παρκέ από τον άπειρο Πηλοΐδη και θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτοί την πρωτοβουλία. Εχουν δει και σφυρίξει άλλα κι άλλα από δυσκολότερες οπτικές γωνίες. Το εξόφθαλμο τους διέφυγε; Αλλά και στο παρελθόν, στον τελικό Κυπέλλου στο Ηράκλειο, ανάμεσα σε ΠΑΟ και Αρη, οι δύο διαιτητές τα ίδια συμπτώματα παρουσίασαν. Τότε «αρνήθηκαν» να βοηθήσουν τον επίσης άπειρο Ταβουλαρέα. Ομως αυτά δεν τελειώνουν ποτέ. Κακές διαιτησίες είχαμε πάντα και δυστυχώς θα έχουμε και στο μέλλον. Οι ομάδες όμως οφείλουν να μείνουν μακριά απ' όλα αυτά. Ο Πίνι Γκέρσον έχει απόλυτο δίκιο που δηλώνει «Ας ξεφεύγαμε με +10 για να μη μιλούσαμε γι' αυτό το σημείο». Ο Πίνι θέλει να πάει αλλού την κουβέντα αλλά και τις σκέψεις των παικτών του. Ξέρει ότι το κρίσιμο ματς τώρα είναι αυτό που ακολουθεί. Στην έδρα του, στο ΣΕΦ. Σ' ένα παιχνίδι που θα μετρήσει πολύ η ψυχολογία. Ο φόβος τού να μην μπορέσεις να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις. Και το κυριότερο, ο φόβος να βρεθείς ηττημένος από δικά σου λάθη. Σε αυτόν τον τομέα οφείλει να δουλέψει ο Ολυμπιακός, έναν τομέα στον οποίο ο Παναθηναϊκός έχει μάστερ, απόδειξη ότι δεν έχασε εντελώς τον αγωνιστικό του προσανατολισμό όταν την Τετάρτη το ματς πήγε στην ψυχοφθόρα παράταση. Θα είχε την ίδια αντίδραση ο Ολυμπιακός αν το παιχνίδι γινόταν στην έδρα του; Πολύ φοβάμαι πως όχι. Αλλά καλύτερα να μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, αφού δεν ξέρουμε τι εκπλήξεις μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Στον Παναθηναϊκό, πάλι, θα πρέπει να ανησυχούν που η ομάδα δεν έχει διάρκεια. Που καταφέρνει τη διαφορά, αλλά δύσκολα τη διασφαλίζει. Λύση πρέπει να βρεθεί και στην περίπτωση που το μυαλό της ομάδας, ο καλύτερος παίκτης της φετινής σεζόν, ο Σισκάουσκας, δεν τραβήξει. Γεγονός που συνέβη στο τελευταίο ματς και μπλόκαρε την ομάδα. Επόμενος προβληματισμός, το πώς θα διαχειρίζεται η περιφέρεια τις τελικές προσπάθειες καλύτερα. Τα σουτ να μη γίνονται κατά βούληση και εκβιαστικά, αλλά να αναλαμβάνει την πρωτοβουλία αυτός που πραγματικά μπορεί να ανταποκριθεί. Μετρήστε πόσες φορές ο ΠΑΟ την Τετάρτη στις κρίσιμες στιγμές εκδήλωσε βεβιασμένη ενέργεια, πόσες φορές κόντεψε να του μείνει η μπάλα στα χέρια και, τέλος, πόσες άλλες επιθέσεις σπατάλησε βλακωδώς. Αρκετές για μία ομάδα της ποιότητας των «πρασίνων». Αν λοιπόν εν όψει του τέταρτου παιχνιδιού στον Ολυμπιακό χρειάζονται ψυχολόγο για να διώξουν το βάρος, στον Παναθηναϊκό χρειάζονται νευρολόγο για να ηρεμήσουν και να αποδώσουν σύμφωνα με τις πραγματικές τους δυνατότητες.