Ο Ρεκόμπας, ο Αρτσές και ο Μακελελές (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Την εποχή που ήμουν στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 και κάναμε με το φιλαράκι μου, τον Στέφανο Τσιτσόπουλο, την εκπομπή «Η μελωδία της παρακμής», κάθε φορά που σχολιάζαμε και αναλύαμε τις λογιών λογιών λαμογιές και απατεωνιές σε πλαίσιο θεσμικό που διαβάζαμε στις εφημερίδες ή βλέπαμε στην τηλεόραση, συνήθιζε να κλείνει την ανασκόπηση με μια φράση που έμελλε να γίνει σλόγκαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης. «Κυρίες και κύριοι, όλα μπερδεύονται γλυκά στη χώρα μας».

Είχε δίκιο ο μπαγάσας. Η φράση του θρύλος μού ήρθε χθες ενστικτωδώς στο μυαλό διαβάζοντας τις αθλητικές εφημερίδες. Πράγματι ένα γλυκό μπέρδεμα, το οποίο έχουμε συνηθίσει όλοι μας, μάς νανουρίζει και συγχρόνως μας ταξιδεύει μακριά. Μοιάζει να μας αρέσει. Κάθε μέρα ένα καινούργιο «παραμύθι» βοηθάει -αν και ξύπνιοι- να παραδοθούμε στα χέρια του Μορφέα και να ονειρευτούμε μεταγραφές που μόνο στον ύπνο μας θα δούμε.

Στην αρχή διαβάζαμε ότι ο Τάκης Λεμονής πέρασε στην άλλη μεριά του φεγγαριού, όπως αρέσει στα τραγούδια του να προσδιορίζει γεωγραφικά την Αμερική ο Λούτσιο Ντάλα, με σκοπό να δει από κοντά τον Αρτσε, τον 27χρονο Μεξικανό δεξί χαφ, γιατί του αρέσει πολύ και θέλει να τον φέρει στον Ολυμπιακό. Δεν προλαβαίνουμε να μάθουμε να προφέρουμε το όνομά του σωστά και μαθαίνουμε ότι ο Μεξικανός δηλώνει στα Μέσα της χώρας του ότι δεν συναντήθηκε ποτέ με τον Λεμονή ούτε υπήρξε συνάντηση του κόουτς με τον μάνατζέρ του. Αραγε πόσοι Αρτσε υπάρχουν και προέκυψε αυτό το μπέρδεμα;

Τουλάχιστον ο Τουντσάι που τόσο καιρό, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ερχόταν και δεν έφτανε τον κράτησε τον λόγο του και ας μου έλεγε η γιαγιά μου προσφυγάκι από τη Μικρά Ασία «ότι άμα έχεις Τούρκο φίλο, κράτα κι ένα ξύλο». Είπε ότι του χρόνου θα ντυθεί στα κόκκινα και τελικά φόρεσε τη φανέλα της Μίντλεσμπρο. Μικρή λεπτομέρεια, ο γείτονας υπέγραψε συμβόλαιο 4 ετών έναντι 3 εκατ. ευρώ για κάθε χρόνο συμβολαίου.

Ο Ρεκόμπας, καλά διαβάσατε, Ρεκόμπας, αφού κοντέψαμε να τον κάνουμε Ελληνα, τώρα συζητάει με την Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία ούτε λιμάνι έχει ούτε ανήκει στην Ελλάδα. Εδώ και χρόνια θεωρείται -γιατί κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά με αυτά που διαβάζει- πρωτεύουσα της Ισπανίας και όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσει να είναι, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά. Οπως θα συνεχίσουν παίκτες της αξίας του Ρεκόμπα να προτιμούν το Καμπιονάτο ή την Πριμέρα Ντιβιζιόν και εμείς να διαβάζουμε τα παιχνίδια των μάνατζερ.

Διάβασα επίσης ότι ο Αλέσιο Τακινάρντι μένει ελεύθερος από τη Βιγιαρεάλ, άρα μπορούμε να ατενίζουμε το μεταγραφικό μας μέλλον με αισιοδοξία. Να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Να πανηγυρίζουμε προκαταβολικά. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οταν ακούμε για παίκτη ελεύθερο, μη νομίζουμε ότι είναι σαν τα ταξί. Οτι δηλαδή επειδή είναι ελεύθερος, θα σηκώσουμε το χέρι να τον καλέσουμε και αυτός υποχρεούται να σταματήσει και αν δεν σταματήσει, τότε μπορούμε να τον μπινελικιάσουμε. Οπως είναι καιρός να κατανοήσουμε πως και τρία ακατέβατα να δώσουμε στον Μακελελέ, τρία κι ένα να δώσει μια ισπανική ή γαλλική ομάδα, εκεί θα προτιμήσει να μεταγραφεί ο Μακελελές!