Ρόμενταλ και πολύς μας πέφτει... (SportDay / Μιχάλής Λεάνης)

Αν θέλεις να φέρεις ένα μεγάλο όνομα σαν τον Ρομπέρτο Κάρλος λίγο πριν κολλήσει τα τελευταία ένσημα στο ποδοσφαιρικό του βιβλιάριο, τα πράματα είναι απλά. Ρίχνεις τα ευρώ που απαιτεί στο τραπέζι, και αυτός έρχεται. Η Φενερμπαχτσέ τροφοδότησε το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα του Βραζιλιάνου με 4 εκατομμύρια ευρώ και αυτός υπέγραψε. Αν τα έχεις, τα δίνεις. Αν πρόκειται να τα στερήσεις από άλλες μεταγραφές, το σκέφτεσαι σοβαρά. Κρίνεις και αποφασίζεις. Αν δεν τα έχεις, λες «πάσο» και κάνεις πέρα να ποντάρουν αυτοί που τα έχουν. Ολες οι άλλες ιστορίες με πονηρούς μάνατζερ-λαμόγια, μυστήριους μεσάζοντες ή απαντήσεις που εκκρεμούν, είναι ωραίες για τα καφενεία και τα λοιπά ποδοσφαιρικά στέκια, αλλά απέχουν από την πραγματικότητα.

Αν τώρα ο παίκτης λέγεται Τόμανσον, διεθνής στη χώρα του, ηλικίας 31 ετών έχοντας χρόνια καλής μπάλας μπροστά του και με «βεβαρημένο» από απόψεως συμμετοχών ποδοσφαιρικό παρελθόν, τότε τα πράματα αλλάζουν και γίνονται αυτόματα πιο δύσκολα. Γιατί αυτός ο παίκτης έχει παίξει Πρέμιερ Λιγκ με τη φανέλα της Νιούκαστλ. Μετά με τη φανέλα της Φεγιενόρντ χωρίς να ξέρει ότι η σκληρή και αδυσώπητη μοίρα ύστερα από όλα αυτά θα τον ρίξει στο Καμπιονάτο. Και όχι όπου όπου. Στη Μίλαν! Την ομάδα που τα τελευταία 20 χρόνια έχει κατακτήσει τις περισσότερες φορές το Τσάμπιονς Λιγκ. Μαζί της θα παίξει το 2005 στον χαμένο για τους «ροσονέρι» τελικό της Κωνσταντινούπολης. Και μετά Μπουντεσλίγκα. Τόσο άσχημα...

Αυτόν λοιπόν τον παίκτη, εκτός από τις όποιες οικονομικές απαιτήσεις, οφείλεις να του ικανοποιήσεις και τις ποδοσφαιρικές του φιλοδοξίες. Αν λοιπόν του συστηθεί εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον της μια ομάδα που δεν προέρχεται από ένα προηγμένο πρωτάθλημα, όπως αυτό της Ιταλίας, της Αγγλίας, της Ισπανίας λογικό είναι να ψάξει να βρει τι ρόλο βαράει αυτή η ομάδα. Παίζει Τσάμπιος Λιγκ, ώστε να τον δει ο κόσμος; Αν ναι, έχει προϊστορία σε αυτό τον θεσμό; Εχει κάνει δηλαδή κάποιο πρώτο βήμα ώστε τώρα με την παρουσία του να ζητάει το κάτι παραπάνω; Υπάρχει κάποιο άλλο όνομα στην ομάδα που θα βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια; Εν ολίγοις, υπάρχει άλλο κίνητρο εκτός από το οικονομικό;
Κάποιοι αναρωτιούνται -αφελώς βέβαια- τι σημασία έχει να προχωρήσει μια ελληνική ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ ή γενικότερα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αφού δεν έχει πιθανότητες να κατακτήσει μία από αυτές. Καλύτερα λοιπόν το πρωτάθλημα. Ας ρωτήσουν τώρα τον Τόμανσον, αλλά και τον κάθε Τόμανσον γιατί δεν έρχεται να παίξει στην Ελλάδα και το σκέφτεται. Αν ο Ολυμπιακός είχε στο ρόστερ του ένα Ζιοβάνι, έναν Καρεμπέ, ένα Ζε Ελίας ένα Ριβάλντο ένα Ζέτερμπεργκ ή κάποιους από όλους αυτούς, τότε διόλου απίθανο του Δανού να μην του φαινόταν κακία ιδέα να παίξει στην Ελλάδα. Τώρα για ποιους παίκτες θα του μιλήσεις; Για ποιες διακρίσεις;

Τηρουμένων λοιπόν των αναλογιών, η περίπτωση Ρόμενταλ φαντάζει πιο πιθανή, αλλά καθόλου εύκολη. Ο παίκτης σίγουρα έχει τις φιλοδοξίες του, αλλά η ποδοσφαιρική του αξία δεν του επιτρέπει να ονειρεύεται κάτι το εξαιρετικό. Αν και στο ποδόσφαιρο καλό είναι να κρατάς πάντα μια πισινή.