Από τις αρχές του χειμώνα είχα καταλήξει για τις ικανότητες του Καναδού από το Μαλάουι. Σβέλτος στην κίνηση, αποφασιστικός στα τάκλιν, κορμί από λάστιχο, καλή αντίληψη του χώρου.
Επειδή τα πρώτα του παιχνίδια τα έκανε ως κεντρικός αμυντικός, τότε που ο Πανιώνιος παραπατούσε και τα περιθώρια να βγει ασφαλές συμπέρασμα ήταν περιορισμένα. Νομίζω πως η δική του αγωνιστική άνοδος ήταν παράλληλη με τη βελτίωση του Πανιωνίου.
Ολα αυτά ταυτόχρονα με την προώθησή του σε θέση αμυντικού χαφ. Εκεί ήταν που του έδωσε και κατάλαβε. Εμεινε στη θέση του, με κίνηση παράλληλη μπροστά από την αμυντική διάταξη του Λίνεν. Κάτι σαν λίμπερο μπροστά από τους αμυντικούς.
Ο Ταμαντανί εκτοξεύτηκε αγωνιστικά και άρχισε να κεντρίζει το ενδιαφέρον όσων έχουν μάτια και βλέπουν. Γρήγορος και αποτελεσματικός, έκοβε και μοίραζε με ταχύτητα. Σπάνια εκδήλωνε επιθέσεις και έκανε επίδειξη τεχνικής. Το παιχνίδι του, απλό και σίγουρο. Μεγάλο του προσόν, οι προσωπικές μονομαχίες. Δύσκολα έβγαινε χαμένος. Είναι απορίας άξιον πώς έμεινε για χρόνια βυθισμένος στην αδύναμη Σααρμπρίκεν, στην οποία έπαιζε κυρίως ως δεξιός μπακ. Χρήσιμη σημείωση κι αυτή. Εδώ και καιρό οι προπονητές ψάχνουν για παίκτες που δεν δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα σε δύο και τρεις θέσεις. Ο 25χρονος Καναδός μπορεί. Η επιλογή του από την ΑΕΚ είναι σοφή. Συν όλα τα άλλα, μαρτυρά τα οξυμένα αντανακλαστικά των ανθρώπων της. Απόδειξη πως όταν οι άλλοι ενδιαφέρθηκαν ο Ενσαλίβα είχε ήδη συμφωνήσει με την ΑΕΚ.
Το μικρό κόστος της μεταγραφής σε σχέση με το μικρό «συγκριτικά» κόστος συμβολαίου δίνει καλές προοπτικές στην επένδυση της ΑΕΚ. Διότι, αν ο Ενσαλίβα συνεχίσει έτσι, μπορεί να βοηθήσει την ΑΕΚ σήμερα και να μεταπωληθεί αύριο.