Πω πω σχεδιασμός! (Sportday/ Μιχάλης Λέανης)

Ξεφυλλίζεις τον ξένο αθλητικό Τύπο για να πληροφορηθείς τα σχετικά με τις μεταγραφές των ομάδων. Μεγάλες ή μικρές ομάδες -δεν έχει σημασία, μα ούτε και μεγάλη διαφορά. Διαβάζεις δηλώσεις προπονητών, βοηθών, τεχνικών διευθυντών (γιατί εκεί όχι μόνο υπάρχουν, αλλά μιλάμε και για υπαρκτά πρόσωπα), ακόμη και προέδρων οι οποίοι αναφέρονται υπεύθυνα και πολλές φορές λεπτομερειακά στις αδυναμίες που οφείλουν να καλύψουν ώστε η ομάδα να γίνει καλύτερη και ανταγωνιστικότερη. Σε ποιες γραμμές δηλαδή χρειάζονται ενίσχυση. Μιλάνε καθαρά και ανοιχτά οι άνθρωποι και σου λένε ότι έχουμε φέτος ανάγκη από ένα δεξί μπακ, δύο στόπερ, έναν επιτελικό και ένα σέντερ φορ. Εκεί πονάμε, αυτά οφείλουμε να διορθώσουμε. Αν πάλι εκκρεμεί κάποιο συμβόλαιο, και σε αυτό τοποθετούνται, χωρίς φόβο και πάθος. «Θέλουμε να συνεχίσει ο παίκτης και σκοπεύουμε να του κάνουμε την εξής οικονομική προσφορά. Τώρα κερδίζει τόσα ευρώ και εμείς είμαστε διατεθειμένοι να του δώσουμε άλλα τόσα ευρώ». Καθαρά και ξάστερα.

Συνεπώς (και πολύ λογικά), σχετικά με τις μεταγραφικές κινήσεις που πρόκειται να γίνουν, οι υπεύθυνοι αναφέρονται πρώτα στις θέσεις που πρέπει να καλύψουν και μετά στα ονόματα δηλαδή στους μεταγραφικούς στόχους. Μάλλον δεν ξέρουν τι λένε ή πάνε να μας τρελάνουν. Γιατί εδώ στην Ελλάδα, που όλα γίνονται σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, αυτό που ακούμε είναι μόνο ονόματα! 'Η «ονοματάρες» καλύτερα. Οσο για τις προς ενίσχυση θέσεις, αυτές δεν χρειάζεται να τις γνωρίζουν οι φίλαθλοι. Αυτοί έτσι και αλλιώς έχουν αποφασίσει από μόνοι τους σε ποιες θέσεις πρέπει να γίνει συμμάζεμα, οπότε είναι δύσκολο να τους αλλάξεις άποψη. «Ο καθένας με τη δική του θρησκεία και όλοι μαζί δίχως πίστη», όπως έλεγε και ο Νίκος Καββαδίας.

Ανάθεμά με αν έχω ακούσει από Ελληνα ή ξένο προπονητή τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας να τοποθετηθεί ορθολογικά στη μεταγραφική περίοδο. Το πολύ πολύ να τολμήσει να εκδηλώσει ενδιαφέρον για μία θέση. Οι εκθέσεις που αφορούν τις θέσεις ενίσχυσης μιας ομάδας, απόρρητες συνήθως, παραδίδονται στον πρόεδρο με κάθε προφύλαξη, μην τυχόν και διαρρεύσουν στον κόσμο. Μην τυχόν και μάθουν τα μυστικά μας «οι βλάκες» που πληρώνουν και το παίζουν ξερόλες και μας ζητάνε περισσότερα.

Μετά, εδώ υπάρχει και η άλλη άποψη (η κρατούσα δηλαδή)! Αν τα χώσει χοντρά ο πρόεδρος και αγοράσει δυο παικταράδες, ποιος θα τολμήσει να πει αν τους χρειαζόμαστε ή όχι; Εχουμε περιθώρια για τέτοιες πολυτέλειες; Φυσικά και τους χρειαζόμαστε... Βέβαια, αν παρθούν αυτοί και οι υπόλοιπες προς ενίσχυση θέσεις μείνουν κενές, τότε κανένα πρόβλημα. Ποιος τις ξέρει και από ποια υπεύθυνα χείλη διατυπώθηκε κάτι σχετικό; Οι φίλαθλοι από μόνοι τους και συνεπώς αυθαίρετα έβγαλαν αυτό το συμπέρασμα. Οι φίλαθλοι, που μονίμως θα συμπεριφέρονται αχάριστα. Αν θέλουν, ας αναλάβουν αυτοί και ας κάνουν αυτοί τις μεταγραφές.

Είδατε τι ωραία; Οι προπονητές, σχεδόν όλοι (ευτυχώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις) κρύβονται πίσω από τους προέδρους και οι πρόεδροι με τη σειρά τους πίσω από τους κόουτς. Ομερτά. Αποκτήσαμε ένα-δύο ηχηρά ονόματα, βουλώσαμε στόματα, κλείσαμε την απόρρητη μεταγραφική έκθεση στο συρτάρι και, αν όλα πάνε καλά, τότε πετύχαμε τους μεταγραφικούς μας στόχους. Αν πάλι όχι, τότε έχουμε έτοιμη τη δικαιολογία. Οποιος δουλεύει κάνει και λάθη! Ακόμη και αν «δουλεύει» τον κόσμο που πληρώνει για να δει ποδόσφαιρο.