Συγχαρητήρια στην ΠΑΕ Αρης (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Χρωστάω να γράψω δυο-τρεις κουβέντες για τον φετινό Αρη στο ποδόσφαιρο, τώρα που ολοκληρώθηκε η αγωνιστική περίοδος. Κάτι δηλαδή σαν απολογισμό.

Πρώτα από όλα, οφείλω ειλικρινά να συγχαρώ τη διοίκηση του συλλόγου, γιατί πέτυχε τον στόχο της. Μπορεί να μην είχα –και ούτε έχω- τις καλύτερες των σχέσεων με ορισμένους κύριους στη διοίκηση (αυτό το γνωρίζουν μέχρι και τα... δοκάρια στο Χαριλάου), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν οφείλω να τους συγχαρώ. Αν δεν το έκανα, θα διέτρεχα τον κίνδυνο να αυτοαναιρεθώ. Πολύ εύκολα, μάλιστα, και, δικαιολογημένα οφείλω να πω, θα με κατηγορούσαν κάποιοι για τα ίδια που κατά καιρούς έχω κατηγορήσει τους κύριους αυτούς στη διοίκηση. Για εμπάθεια, στενομυαλιά.

Ελπίζω, λοιπόν, τώρα που πέτυχαν τον στόχο τους και η ομάδα βγήκε στην Ευρώπη να αρχίσουν και αυτοί να βλέπουν τα πράματα λιγότερο μίζερα και περισσότερο ευρωπαϊκά. Η διοικητική εμπειρία αλλά και η ωριμότητα που έχουν αποκτήσει με τον καιρό, καλό είναι να τους βοηθήσει να αναγνωρίσουν πλέον το δικαίωμα να εκφράζονται –ακόμα και με μεγαλύτερη συχνότητα- διαφορετικές απόψεις και θέσεις από τις δικές τους, χωρίς να βιάζονται –από συνδεσμίτικα κατάλοιπα και σύνδρομα- να τις χαρακτηρίσουν εχθρικές και υποβολιμαίες. Περισσότερο κινδυνεύει μια ομάδα από τους «φίλους» της, παρά από τους όποιους εχθρούς της. Αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει η πείρα.

Τα συγχαρητήρια όμως παραμένουν και τα αξίζουν. Πέρυσι τέτοια εποχή, με τους ίδιους ανθρώπους στο τιμόνι ο Αρης μόλις που κατάφερε να ανέβει κατηγορία και φέτος φιγουράρει στις ομάδες που θα μας εκπροσωπήσουν στο Κύπελο ΟΥΕΦΑ. Μεγάλη κατάκτηση, μεγάλη πρόοδος. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι η ομάδα απλώς εκμεταλεύτηκε καταστάσεις και συγκυρίες. Ο ΠΑΟΚ πνιγόταν στα χρέη, ο Ηρακλής γλίτωσε στο παραπέντε, ο ΟΦΗ άργησε να ξυπνήσει και τελικά ο ανταγωνισμός για τις προνομιούχες θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη παρουσιάστηκε φέτος από απόψεως δυναμικότητας και βάρος φανέλας μικρότερος σε σύγκριση με άλλες χρονιές. Μαγκιά τους, που δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη, θα απαντήσω εγώ!

Κάποιοι άλλοι, πάλι, θα πουν ότι φέτος ο Αρης έπαιξε με τη φωτιά και στάθηκε πολύ τυχερός, που τελικά δεν κάηκε. Εδιωξε έναν προπονητή, που δεν τα πήγαινε άσχημα -στη μέση της χρονιάς, πόνταρε σε ένα σύνολο παικτών από διαφορετικές ποδοσφαιρικές σχολές, που δύσκολα δένει, άνοιξε εξωαγωνιστικά μέτωπα με κίνδυνο να χάσει την αυτοσυγκέντωσή του. Δεν διαφωνώ, αλλά όλα, τελικά, κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα λέει: Ευρώπη μετά βαΐων και κλάδων.

Το μόνο που έχω να επισημάνω είναι να μη θεωρήσει η διοίκηση τη φετινή πορεία συνταγή. Φέτος η «καραβιά» των παικτών που ξεμπάρκαρε στου Χαριλάου τής βγήκε, αλλά αυτό δεν θα συμβαίνει πάντα. Καλό είναι λοιπόν να σχεδιάσει ένα πλάνο που θα βασίζεται στις ακαδημίες και κυρίως στο να επανακτήσει η ομάδα το χαμένο της κύρος στη ντόπια μεταγραφική αγορά. Να δημιουργήσει δηλαδή σοβαρό κίνητρο, αλλά και σιγουριά σε έλληνες παίκτες να φορέσουν την κίτρινη φανέλα. Να διευκρινήσω από τώρα ότι δεν θα θεωρήσω αποτυχημένη την προσεχή χρονιά, αν η ομάδα δεν καταφέρει του χρόνου, όπως λένε κάποιοι, να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν χτίζονται έτσι, εύκολα, οι ομάδες. Επιτυχία θα είναι να φτιάξει έναν αξιόμαχο κορμό, που θα εμπνέει εμπιστοσύνη. Οπως επιτυχία θα είναι (γεγονός που δεν ζήσαμε φέτος) να γυρίσει όλος ο κόσμος στο γήπεδο. Ακόμα και οι... εχθροί.