Χάπι για το... end! (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Πριν από λίγες μέρες δημοσιοποιήθηκε μία έρευνα, η οποία καταδείκνυε σε σημαντικό ποσοστό τη δυσαρέσκεια των φιλάθλων για το ελληνικό πρωτάθλημα. Η προσέλευση των φίλων του Ολυμπιακού στη φιέστα στο Καραϊσκάκη μάλλον επισφραγίζει την εγκυρότητα της έρευνας.

Η γιορτή για το 10ο πρωτάθλημα μέσα σε 11 χρόνια κατάφερε -διότι περί κατορθώματος πρόκειται- να προσελκύσει τον λιγότερο κόσμο από κάθε άλλη φορά. Κι αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο κόσμος έχει πάθει «υπερκούπωση», αλλά στο ότι έχει κουραστεί από άλλα επαναλαμβανόμενα γεγονότα και περιστατικά. Η φετινή γιορτή, εκτός από επικοινωνιακό χαρακτήρα, είχε νόημα και ουσία. Και μόνο ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού σκέφτηκε να καλέσει όλους εκείνους τους ποδοσφαιριστές που την τελευταία δεκαετία συνέβαλαν στο να γίνει ο Θρύλος η ισχυρότερη ομάδα στην Ελλάδα αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο ώστε ο κόσμος να κατακλύσει τις κερκίδες του Καραϊσκάκη, γιορτάζοντας μαζί με όλους αυτούς το κλείσιμο μιας σημαντικής περιόδου, η οποία διήρκεσε δέκα ολόκληρα χρόνια.

Τα τελευταία όμως γεγονότα, λίγες ώρες πριν από τη μεγάλη φιέστα, με πρωταγωνιστές Κόκκαλη και Ριβάλντο, φαίνεται πως κάποιους πάγωσαν, κάποιους αποκάρδιωσαν, κάποιους θύμωσαν και σίγουρα επηρέασαν όσους βρέθηκαν εκεί. Το ότι δεν ήταν τόσο εκδηλωτικοί όσο άλλες χρονιές κάτι λέει. Και αυτό που λέει είναι ότι ο κόσμος τιμά την προσπάθεια της ομάδας που αγαπά, συμμετέχοντας σε γιορτές που την επιβραβεύουν. Ομως, εκτός από τίτλους θέλει να βλέπει και μπάλα. Τώρα, αν σε αυτό προσθέσετε και το ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού, εκτός από το να βλέπει απλώς μπάλα, θέλει και ποιοτικό θέαμα, τότε με δεδομένο το ποδόσφαιρο που έχει δει -ιδιαίτερα στον δεύτερο γύρο- και πάλι πολλοί μαζεύτηκαν.

Αλλά δεν ήταν μόνο η εικόνα στο Καραϊσκάκη που κάθε άλλο παρά αντάξια ήταν των προσδοκιών της Σούπερ Λίγκας για την εξύψωση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Λίγες ώρες πριν, μέσα στο λιοπύρι, ο πρωταθλητής Ολυμπιακός έδινε την τελευταία του παράσταση με τον Ιωνικό στη Νίκαια, σε ένα παιχνίδι που ούτε οι περίεργοι δεν πήγαν να παρακολουθήσουν. Κανονικά έπρεπε να προβληματίζει το γεγονός ότι στο τελευταίο ματς της πρωταθλήτριας ομάδας τα πανό ήταν περισσότερα από τους φιλάθλους.

Αλλά και στη Λιβαδειά τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Ο Παναθηναϊκός, ένας ακόμα μεγάλος του ελληνικού ποδοσφαίρου, έκλεινε τη χρονιά του σε ένα γήπεδο της επαρχίας, σε έναν άθλιο αγωνιστικό χώρο, με πέντε-δέκα τεθλιμμένους συγγενείς που αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν. Απορώ πώς μπορεί αυτή η εικόνα να εμπνεύσει ελπίδα και να δημιουργήσει προσδοκίες στον οπαδό του Παναθηναϊκού. Συμπληρώστε τώρα σε αυτό το σκεπτικό και το ότι ο Παναθηναϊκός για μία ακόμα φορά δεν κατάφερε να κερδίσει, κλείνοντας έτσι σχεδόν δύο μήνες χωρίς νίκη και με τον χειρότερο τρόπο τις φετινές αγωνιστικές του υποχρεώσεις. Πόσο αισιόδοξος μπορεί λοιπόν να είναι κανείς για το μέλλον;
Οσο αισιόδοξα ήταν τα αποτελέσματα της έρευνας για την εικόνα του ελληνικού πρωταθλήματος, με την οποία ξεκινήσαμε. Μια εικόνα σωστό βασανιστήριο σε βάρος της αισθητικής μας, την οποία αν δεν τη λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι παράγοντες της Σούπερ Λίγκας, τότε του χρόνου δεν θα ψάχνουν μόνο για χορηγούς, αλλά και για οπαδούς.