Μια αυτοκριτική, 3 φορές τη μέρα (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Δεν είναι λίγες οι φορές που το νόημα ορισμένων λέξεων ορθώνεται μπροστά μας σαν θεόρατο βουνό έτοιμο να μας σκεπάσει με τον όγκο του. Και κάποιες άλλες φορές οι ίδιες αυτές λέξεις φαντάζουν να έχουν χάσει το βαθύ τους νόημα σαν ρούχο φθαρμένο από την πολλή χρήση.

«Ασκώ την αυτοκριτική μου», λέει κάποιος, «αναλαμβάνω την ευθύνη των πράξεών μου», δηλώνει κάποιος άλλος. Ολα αυτά ακούγονται πολύ ωραία και υπεύθυνα με μια όμως σοβαρή προϋπόθεση. Οτι αυτός που τα λέει γνωρίζει εκ των προτέρων ότι οι λέξεις -και όχι μόνον αυτές- δεν είναι πανάκεια. Πολύ δε περισσότερο αυτοσκοπός. Οτι δηλαδή, αναλαμβάνουμε την ευθύνη και καθαρίσαμε, ή ασκόντας την αυτοκριτική μας αποενοχοποιούμαστε από κάθε μας λάθος διατηρώντας έτσι το ελέυθερο να το επαναλάβουμε στο μέλλον.

Ευτυχώς δεν είναι έτσι. Ο ηθικός κανόνας επιβάλλει ότι όση υπευθυνότητα χρειάζεσαι για να αναλαμβάνεις τις ευθύνες προχωρώντας έτσι στην αυτοκριτική σου με άλλη τόση οφείλεις να είσαι οπλισμένος για να μην επαναλάβεις την επαύριο τα ίδια σφάλματα. Αλλιώς σε αντίθετη περίπτωση εύκολα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί το γεγονός ότι βρήκες ένα εύσχημο τρόπο για να δίνεις συγχωροχάρτι στον ίδιο σου τον εαυτό και έτσι να προχωρείς πάντα με το κεφάλι ψηλά.

Οταν λοιπόν η διοίκηση του ΠΑΟ, αλλά και κάθε διοίκηση, βγαίνει και δηλώνει ότι έπραξε λάθη και όταν αυτή η διαδικασία της αυτοκριτικής επαναλαμβάνεται τακτικά, με αποτέλεσμα να σε καθιστά κάθε τόσο υπόλογο στους οπαδούς της ομάδας που σε εμπιστεύονται, τότε εκτός από την όποια ειλικρίνεια ή μεταμέλεια οφείλεις να επιδείξεις και γνώση. Για να το πούμε απλά και λαϊκά, οφείλεις να γνωρίζεις πού και πώς την πάτησες.

Γι’ αυτό είχα γράψει πριν από λίγο καιρό, και συγκεκριμένα μετά την ήττα των «πρασίνων» από τον Αρη στο πρωτάθλημα, ότι δεν ωφελεί οι δημοσιογράφοι να γράφουμε ή να προσπαθούμε να βρούμε τι φταίει στον Παναθηναϊκό (αφού πλέον έχουμε εξαντλήσει κάθε περιθώριο και πιθανό σενάριο), αλλά είναι πλέον καθήκον της διοίκησης να βγει κια να μιλήσει. Να πει όσα ξέρει και δεν ξέρει.

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού αλήθεια είναι ότι έχει κουραστεί τα τελευταία χρόνια να ακούει τους διοικούντες να δηλώνουν «mea culpa». Αγνοεί όμως στη συντριπτική του πλειονότητα ποιοι και πού έχουν κάνει αυτά τα λάθη. Ο κόσμος, τις περισσότερες φορές, βγάζει μόνος του τα συμπεράσματα για το ποιος φταίει και γιατί. Από αυτά που βλέπει και από όσα πληροφορείται. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η διοίκηση χρόνια τώρα μιλάει για λάθη, αλλά αποφεύγει να τα κατονομάσει.

Τι ήταν λάθος λοιπόν; Οτι αγοράστηκαν Ελληνες παίκτες αναγνωρισμένης ποδοσφαιρικής αξίας; Οτι αυτοί δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα; Ποιος φταίει γι' αυτό; Ποιος φταίει που κάθε φορά, όταν η ομάδα δείχνει να βγαίνει από τον λαβύρινθο, καταφέρνει με μια λάθος κίνηση να μπλεχθεί σε νέα δαιδαλώδη μονοπάτια; Ηταν τελικά λάθος η επιλογή Μουνιόθ και αν ναι, γιατί; Οι ξένοι ποδοσφαιριστές αποκτήθηκαν ύστερα από επιλογή ποιου και με ποιο κριτήριο εκτός από το αφηρημένο για το καλό της ομάδας. Επειτα από υπόδειξη του Μουνιόθ γιατί δεν αγοράστηκε σέντερ-φορ τον Δεκέμβρη;

Στα λάθη της οφείλει λοιπόν να σταθεί η διοίκηση του ΠΑΟ, αφού βέβαια μπει πρώτα στον κόπο να τα γνωστοποιήσει. Μετά θα έχει στη διάθεσή της όσο χρόνο θέλει για... αυτοκριτική!