Τα πληκτρολόγια χωνεύονται δυσκολότερα! (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Πριν από χρόνια ο Νίκος Πορτοκάλογλου τραγουδούσε «τα καράβια μου καίω». Για χειρόγραφα δεν είχε πει τίποτα. Το χειρόγραφο καταργήθηκε. Επεσε θύμα της τεχνολογίας. Πρέπει να είμαι ένας από τους λίγους ή και ο μοναδικός που το χρησιμοποιώ ακόμα. Ετσι έχω τη δυνατότητα να το φάω. Υπάρχουν αναγνώστες φίλοι του Παναθηναϊκού που μου το έχουν προτείνει. Χθες το βράδυ, μετά τη λήξη και τη νέα ήττα, η πίεσή τους έγινε αφόρητη. Σκέφτομαι ότι η ζημιά, στο κάτω κάτω της γραφής, είναι μικρή. Αν έγραφα σε κομπιούτερ, θα 'πρεπε να φάω το πληκτρολόγιο... Τελευταία γραμμή άμυνας ήταν ο Μιχάλης και μόλις τελείωσε το ματς μου είπε: «Γιώργο, να βάλω τίτλο "μια ομάδα φεύγει, μια ομάδα έρχεται"; Τον έστειλα, ξέρετε πού, πήρα νέα χειρόγραφα και έστειλα για εκτύπωση το παρακάτω κείμενο.

Η ΑΕΛ πήρε δίκαια το Κύπελλο. Σ' ένα μέτριο ματς εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν και έστειλε τον Παναθηναϊκό στο... καναβάτσο. Ποιον Παναθηναϊκό; Αυτόν που κατέβηκε στο γήπεδο με τα πόδια να τρέμουν, χωρίς αυτοπεποίθηση, φορτωμένο με άγχος. Μια στοιχειωδώς καλή Λάρισα θα μπορούσε να τον διασύρει. Σε ενενήντα λεπτά παιχνιδιού οι παίκτες του Μουνιόθ έκαναν τρεις φάσεις της προκοπής. Με τον Αρη έκαναν καμιά δεκαριά και στο τέλος βρέθηκαν χαμένοι. Με τη Λάρισα τη γλίτωσαν φτηνά. Με τέτοια μπάλα πάλι καλά που τερματίζουν τρίτοι στο πρωτάθλημα και ήταν φιναλίστ στο Κύπελλο. Με εξαίρεση τον Ιβανσιτς, οι υπόλοιποι έδιναν την εντύπωση ότι παίζουν σε μια μέτρια ομάδα που δεν έχει φιλοδοξίες.

Διότι και η Λάρισα μέτριους παίκτες έχει, αλλά το μάτι τους γυαλίζει. Πιο πολύ απ' όλων γυάλιζε το μάτι του Νίκου Νταμπίζα, ο οποίος έχει χορτάσει τίτλους και διακρίσεις, αλλά έπαιζε χθες σαν νεαρός που φιλοδοξεί να πάρει μεταγραφή και να κάνει καριέρα σε μεγάλη ομάδα. Ο Νίκος Νταμπίζας που σταματάει το ποδόσφαιρο ήταν ο καλύτερος του γηπέδου. Βρείτε μου έναν από τον Παναθηναϊκό που γυάλιζε το μάτι του χθες. Εξαίρεση ο Ιγκόρ Μπίσκαν. Μπήκε για δέκα λεπτά και έκανε αυτό που είναι δουλειά κάθε ακριβοπληρωμένου παίκτη του Παναθηναϊκού.

Προσπάθησε με προσωπικές ενέργειες να φτάσει η ομάδα του στο γκολ. Δεν το πέτυχε, αλλά έδειξε πόσο τραγικό είναι να μην παίζεις ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Φτάνω στο συμπέρασμα ότι ο Νίλσον έγινε αλλαγή επειδή σε δύο-τρεις φάσεις «ξεχάστηκε» και προσπάθησε να μπουκάρει στην αντίπαλη περιοχή. Ο Μουνιόθ τον τιμώρησε και έκανε το δώρο της βραδιάς στον Γιώργο Δώνη, βγάζοντας τον Σουηδό από το γήπεδο. Μέχρι τώρα είχαμε την εντύπωση ότι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ήθελε να δουλεύουν όλα στην ΠΑΕ με απόλυτο προγραμματισμό και κάτω από τον έλεγχό του. Μια χαρά τακτική όταν πρόκειται για ιδιωτικούς υπαλλήλους.

Οταν πρόκειται για ποδοσφαιριστές, και μάλιστα επιπέδου, καταλήγει σε τραγωδίες. Το λάθος σε αυτή την περίπτωση είναι του Μουνιόθ. Ο μόνος στον Παναθηναϊκό που παρακούει σε σταθερή βάση τις εντολές του είναι ο Αντρέας Ιβανσιτς. Παίκτες σαν κι αυτόν έχει μεγάλη ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Για να το καταλάβει αυτό ο Βαρδινογιάννης, δεν χρειάζεται συμβούλους που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη σκέψη του και να του την πουν μετά σαν δική τους ιδέα. Χρειάζεται μια απλή παρατήρηση σε δύο-τρεις αγώνες του Παναθηναϊκού και κοινή λογική. Με τρεις παίκτες ξεχωριστού επιπέδου και ένα φιλελεύθερο προπονητή ο Παναθηναϊκός θα γίνει πάλι πρωταγωνιστής. Μέχρι τότε εγώ θα καταπίνω τα χειρόγραφα και οι οπαδοί των «πρασίνων» τις πίκρες.