Η τρίτη ήταν γούρικη (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Είναι επιτυχία της επαρχίας. Είναι επιτυχία της Λάρισας και των ανθρώπων που έφτιαξαν αυτήν την ομάδα. Και μόνο το γεγονός ότι από χθες στη Λάρισα πολλά παιδιά βλέποντας τον αγώνα έγιναν ΑΕΛ σημαίνει πολλά. Μία ολόκληρη πόλη γιορτάζει και δικαίως. Η τρίτη φόρα για τη Λάρισα ήταν και η γούρικη. Τις προηγούμενες δύο φορές που αντιμετώπισε τους «πράσινους» σε τελικό Κυπέλλου είχε γνωρίσει την ήττα. Για τον Παναθηναϊκό η συγκεκριμένη ήττα είναι απλά ακόμα ένα αγκάθι στο γεμάτο πληγές κορμί του. Το αγωνιστικό κομμάτι δεν είναι δύσκολο να το αναλύσει κανείς. Εδώ και 1,5 μήνα ο Παναθηναϊκός είναι άρρωστος, αλλά δεν έχει βρει την αντιβίωση. Φαινόταν πως από την αρχή του αγώνα αρκετοί παίκτες του «τριφυλλιού» υστερούσαν σε σχέση με αυτούς της ΑΕΛ.

Ο Κοτσόλης ήταν πιο σίγουρος από τον Εμπέντε κάτω από τα δοκάρια. Δεν θυμάμαι τον γκολκίπερ του Παναθηναϊκού να κάνει κάτι σωστό σε 90 λεπτά του αγώνα. Μάλιστα φέρει ευθύνη στο δεύτερο τέρμα της Λάρισας, όταν έχει κολλήσει στο ύψος της μικρής περιοχής. Ο Βενετίδης ήταν καλύτερος από τον Βύντρα στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ο Νταμπίζας, κορυφαίος του αγώνα, δεν μπορεί να συγκριθεί με τους Γκούμα και Μόρις. Ο Διγκόζης και ο Μπασιλά εξαφάνισαν τους Τζιώλη και Λεοντίου στον άξονα. Ο Αλωνεύτης ήταν τόσο κακός όσο και ο Ιβανσιτς. Ο Αυστριακός ίσως ακούμπησε την μπάλα περισσότερο από κάθε άλλον στο παιχνίδι και όμως δεν έκανε ούτε μία θετική ενέργεια. Στην επίθεση οι λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Ο Αντσουέ όταν του δόθηκε η ευκαιρία εκτέλεσε. Ο Μάντζιος, αντίθετα, σε κενό τέρμα την έδωσε στον Κοτσόλη, ο οποίος ήταν πίσω του!

Δικαίως η Λάρισα κατακτά το Κύπελλο Ελλάδος. Της αξίζει, όπως της αξίζει να το πανηγυρίσει με την ψυχή της.