Πανηγύρια ακούστηκαν μόνο από τα μεγάφωνα... (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Γι' αυτό και τα μόνα πανηγύρια που ακούστηκαν ήταν τα μαγνηφωνημένα. Οποιος είδε χθες φιέστα στο Καραϊσκάκη βλέπει με τα μάτια του κόουτς. Εχει ένα είδος στραβωμάρας δηλαδή. Αν δεν ήταν ο Ριβάλντο, που ο κόσμος τού αναγνωρίζει προσφορά και αξία, ίσως δεν θα παίρναμε χαμπάρι ότι επρόκειτο για κατάκτηση τίτλου. Επειδή η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, ας ξαναγράψουμε ότι οι «ερυθρόλευκοι» δίκαια έφτασαν στην κατάκτηση του δέκατου. Οι άλλοι ήταν χειρότεροι. Ο Ολυμπιακός είχε πιο σταθερή αμυντική γραμμή, δεν στραβοπάτησε χωρίς λόγο, εκμεταλλεύτηκε την έδρα (οι αντίπαλοι δεν διαθέτουν) και πήρε το πρωτάθλημα. Επιπροσθέτως, δεν έπεσε θύμα των φαλτσοσφυριγμάτων της διαιτησίας, όπως η ΑΕΚ στα μεταξύ τους παιχνίδια.

Αφήνει, όμως, στα εκατομμύρια των οπαδών του μια ξινή γεύση. Από τον χειμώνα και μετά, με μια-δύο εξαιρέσεις, έπαιξε βαρετό-οριζόντιο ποδόσφαιρο, με πολλές πάσες και ελάχιστη ουσία. Ο πιο αργοκίνητος Ολυμπιακός των τελευταίων δέκα χρόνων. Ηταν στραβό το κλήμα, ήρθε ο Λεμονής και το κατέστρεψε. Κατάργησε το 4-3-3 του Σόλιντ και το γύρισε στο 4-4-2. Να το δούμε πρακτικά. Εβγαλε έναν επιθετικό (Οκκά-Μπαμπαγκίνα) και πρόσθεσε ένα μέσο. Δεν πήγαινε που δεν πήγαινε η μπάλα μπροστά, έγιναν τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Χωρίς δεύτερη επιλογή στην επίθεση, ο Ριβάλντο καθυστερούσε ακόμα περισσότερο την μπάλα, μέχρι να τη χάσει ή να τη δώσει λάθος. Ο Τζόρτζεβιτς βρήκε σύμμαχο την επιλογή του προπονητή και ήρθε προς τα μέσα ώστε να τη «βγάλει» ξεκούραστα και με λιγότερο ρίσκο. Διότι όταν παίζεις στη γραμμή και πρέπει να ξεπεράσεις τρέχοντας τον αντίπαλό σου...

Για τον Ολυμπιακό τα πράγματα είναι απλά. Καμιά δεκαπενταριά απ' όσους φορούν τη φανέλα του δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Είναι μέτριοι, τους συναντά κανείς σε όλες -σχεδόν- τις άλλες ομάδες. Ο Λεμονής το ξέρει, το έχει πει αρμοδίως. Αυτό είναι σίγουρο. Στο ελληνικό πρωτάθλημα να ψάξει ο Ολυμπιακός, θα βρει καλύτερους να τους αντικαταστήσουν. Για να μη γράψω ποιοι πρέπει να... συνεχίσουν αλλού, αναφέρω ενδεικτικά ποιοι μπορούν να έρθουν στον Ολυμπιακό και να τον κάνουν απλώς καλύτερο: Σπυρόπουλος, Α. Παπαδόπουλος, Φυτανίδης, Ορφανός, Κόκε, Γκουέλα, Αλωνεύτης. Ενδεικτικά αναφέρονται τα ονόματα, για να γίνει η σύγκριση. Εχουν αλλάξει οι καιροί. Ο Κόκκαλης, και να θέλει, θα αποτύχει να κολακεύσει τους οπαδούς, φέρνοντας έναν ηλικιωμένο σούπερ σταρ για να τους κάνει τρεις, μαζί με τον Ριβάλντο και τον Τζόρτζεβιτς. Με αυτή τη λογική, όχι θα τα μουσκέψει πάλι στην Ευρώπη, αλλά θα χάσει τον τίτλο στην Ελλάδα. Η ώρα των γενναίων αλλαγών στο ρόστερ του πρωταθλητή έχει φτάσει προ πολλού. Ο Λεμονής το ξέρει, ο Κόκκαλης το πληροφορήθηκε, αλλά χρειάζεται να το παραδεχτεί. Ο κόσμος που δεν γέμισε το Καραϊσκάκη και δεν... αποθέωσε τους πρωταθλητές και τον πρόεδρο έστειλε μήνυμα με ξεκάθαρο τρόπο. Ακούει ο πρόεδρος ή μήπως τον τελευταίο καιρό όλα αυτά του φαίνονται τόσο μακρινά, τόσο κουραστικά;

• Για τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει κάτι που να μην έχει γραφτεί. Οι λίγες γραμμές που αφιερώνονται στον Αρη συνοψίζονται σε μια διαπίστωση-πρόβλεψη. Εφόσον μπορέσει να διατηρήσει τους παίκτες που έχει και κάνει δύο-τρεις καλές προσθήκες, θα είναι καλύτερη ομάδα απ' ό,τι είναι τώρα ο Παναθηναϊκός, ίσως και η ΑΕΚ.

• Ο λαγός που περιμέναμε να βγει από το καπέλο του Θωμά Μητρόπουλου ήταν μόνο στη φαντασία μας. Τέτοιου είδους λαγοί δεν υπάρχουν πια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Υπάρχουν μόνο κάποιοι μαθητευόμενοι μάγοι που θέλουν να γίνουν Θωμάδες στη θέση του Θωμά.