Μπράβο, μάγκα Ζέλικο (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Χίλια μπράβο για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Σε μια εποχή που οι περισσότεροι των προέδρων έχουν στοιχηθεί επιμελώς πίσω από την καφρίλα με τη δικαιολογία ότι πολύ απλά αυτούς τους οπαδούς έχουμε και δεν είναι δική μας δουλειά να τους διαπαιδαγωγήσουμε, αυτός βρήκε το θάρρος να εκδηλώσει ανοιχτά την αντίθεσή του σε όλη αυτή την ανίκητη (;) βλακεία. Θα μπορούσε απλά να κάνει το κορόιδο ή να επιστρατεύσει μια δικαιολογία, που δύσκολα κάποιος θα την απέρριπτε ασυζητητί, φροντίζοντας μάλιστα να την ντύσει με την τελευταία λέξη της μόδας στον χώρο του καθωσπρεπισμού. Να ισχυριστεί ότι ήταν τόση η ένταση του παιχνιδιού που δεν του επέτρεπε να μη μείνει συγκεντρωμένος στο αντικείμενό του αποκλειστικά. Ακόμη ότι ήταν τόσο κρίσιμη η έκβαση του αγώνα, που κύριο μέλημα ήταν να κοιτάζει πώς θα κοουτσάρει την ομάδα του και όχι τι γίνεται στις κερκίδες. Ακόμη θα μπορούσε να κουνήσει με νόημα το κεφάλι του και στο τέλος του ματς μπροστά στις κάμερες με ύφος εμφανώς προβληματισμένο να δήλωνε την ανησυχία του για τα απαράδεκτα αυτά γεγονότα, καταδικάζοντάς τα. Τέλος θα ευχόταν από καρδιάς τέτοια ακραία περιστατικά να μην επαναληφθούν στο μέλλον. Μετά θα πήγαινε να κοιμηθεί σαν πουλάκι, γνωρίζοντας ότι έπραξε το καθήκον του στο ακέραιο.

Ετσι δεν συμβαίνει, αν όχι πάντα, τις περισσότερες φορές; Ο Ζέλικο, όμως, όπως και κάθε σοβαρή προσωπικότητα στον χώρο της, δεν γουστάρει να τον προσβάλλουν ή να τον υποτιμούν με αυτόν τον χυδαίο τρόπο. Οτι δηλαδή κουμάντο είμαστε «εμείς» στις κερκίδες, ο περήφανος λαός, ο περιούσιος, που κανείς δεν τολμά να μας αντισταθεί μια που εμείς είμαστε η ομάδα και όλοι οι υπόλοιποι «εσείς» είστε απλά έμμισθοι στην υπηρεσία της δικής μας ιδέας που λέγεται Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός - ΑΕΚ ή άλλες «δημοκρατικές δυνάμεις». «Εμείς» βαράμε τον ταμπουρά και εσείς χορεύετε!

Ο Ζέλικο δεν τους έκανε απλά την κίνηση να σταματήσουν. Δεν προσπάθησε να τους γλυκάνει, όπως συνηθίζουν οι πολλοί. Τους έδειξε με το δάκτυλο και τους είπε στα μούτρα ότι εσείς και εγώ δεν έχουμε τίποτα κοινό. «Τελειώσαμε», τους δήλωσε με χαρακτηριστικές κινήσεις.

Μετά προσπάθησε να προστατέψει τον συνάδελφο και φίλο του Γκέρσον από τις ρίψεις, απαιτώντας πολύ σωστά να κάνει και αυτός το ίδιο στον επόμενο αγώνα στο ΣΕΦ. Στο πρόσωπο του συναδέλφου του προσπαθούσε να προστατέψει το άθλημα που υπηρετεί. Και όχι μόνο αφού προσπαθούσε συγχρόνως να σώσει το γόητρο και το κύρος της μεγάλης αυτής ομάδας που με κόπο έκτισε, φτάνοντάς την στην κορυφή της Ευρώπης. Το κύρος και το γόητρο της ομάδας όμως όφειλαν να υπερασπιστούν με τη ίδια θέρμη του Ζέλικο οι διοικούντες. Αυτοί που βάζουν τα λεφτά τους. Εκτός αν δεν τους νοιάζει ή δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος των ευθυνών τους. Τέλος, καλά θα κάνουν να χωνέψουν -μια που είναι λίγο δύσκολο να καταλάβουν- οι κάφροι των κερκίδων ότι προσωπικότητες σαν τον Ζέλίκο δεν «υπηρετούν» κανέναν σύλλογο και κανέναν πρόεδρο. Απλώς συνεργάζονται. Μόνο το μπάσκετ υπηρετούν. Το άθλημα που είναι τρόπος ζωής γι’ αυτούς και επιλογή της καρδιάς τους και όχι της τσέπης τους.