Ζητείται ελπίς... (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Να πώς παίρνει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα. Οταν ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να νικήσει τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και η ΑΕΚ στο ντέρμπι βρίσκεται δύο φορές πίσω στο σκορ και δεν καταφέρνει με αριθμητική υπεροχή να προσπεράσει, τότε λογικό είναι οι «ερυθρόλευκοι» να φιγουράρουν στην πρώτη θέση. Η ΑΕΚ μπερδεύτηκε και μπέρδεψε.

Πρώτα απ' όλα μπερδεύτηκε η ίδια η «Ενωση» με την κατάρτιση της αρχικής ενδεκάδας και τον αγωνιστικό της προσανατολισμό. Ο Ολυμπιακός, πάντως, φρόντισε να τη βοηθήσει. Της έκανε δώρο δύο πολύτιμα γκολ. Οσο παίζουν όμως με την κόκκινη φανέλα ποδοσφαιριστές με την προσωπικότητα και τις ικανότητες των Τζόρτζεβιτς, Ριβάλντο, Στολτίδη, Κωνσταντίνου και όσο καταφέρνουν ακόμα και μία στις δυο αγωνιστικές υποχρεώσεις να έχουν δυνάμεις και να «οδηγούν το κάρο», ο Ολυμπιακός θα πρωταγωνιστεί.

Από την άλλη, η ΑΕΚ ήθελε, έκανε το παν, αλλά δεν ήταν ικανή για το κάτι παραπάνω. Καλύτερος παίκτης της, και κατά την προσωπική μου εκτίμηση και των 22 ή των 28 αν θέλετε μαζί με τις αλλαγές, ήταν ο Λεωνίδας Καμπάνταης. Ετρεξε, πάλεψε, ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις, διαρκής κίνδυνος για την εστία του Ολυμπιακού, πήρε ένα πέναλτι που ο Μπριάκος τού αρνήθηκε, είχε ένα δοκάρι και πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης. Τι άλλο να περιμένεις από έναν ποδοσφαιριστή σε ένα ντέρμπι; Αν μπορούσε ο Λεωνίδας να μοιράσει κάτι από το πάθος του και την ψυχή του στους υπόλοιπους παίκτες της ΑΕΚ, τότε η «Ενωση» θα έφευγε από το ΟΑΚΑ ζευγάρι με τους τρεις βαθμούς της νίκης.

Το ντέρμπι δεν είχε ποιότητα. Δεν είχε ατομικές ενέργειες ή ανάπτυξη παιχνιδιού ικανή να διδάξει ποδόσφαιρο σε αυτούς που το παρακολουθούσαν. Είχε όμως πάθος, ένταση, δύναμη, διακύμανση του σκορ και πολλά γκολ. Ο,τι καλύτερο για να καλύψεις τις βασικές του ποιοτικές αδυναμίες. Ο,τι καλύτερο για να μπορέσεις να κρατήσεις τον θεατή σε εγρήγορση. Πάλι καλά. Αυτή η αγωνιστική μάς έκανε να ελπίζουμε. Νέα πρόσωπα δείχνουν διάθεση να διακριθούν, να πρωταγωνιστήσουν. Και τα έχει ανάγκη το ελληνικό ποδόσφαιρο. Γιατί πολύ καλός ο «Ρίμπο», απολαυστικός ο καλός Τζόρτζεβιτς και όλοι αυτοί που αναφέραμε, αλλά κακά τα ψέματα, τα φώτα της ράμπας για όλους αυτούς αρχίζουν πλέον να χαμηλώνουν.

Είναι αναγκαίο, για να μην πέσουμε στο βαθύ σκοτάδι, κάποιοι να τους διαδεχτούν. Και αυτοί μπορεί να είναι ο Νίνης, παρ' όλο που υστέρησε στην Τούμπα, αλλά αντικαταστάθηκε σίγουρα γεμάτος εμπειρίες, αλλά και ο Μπαλάφας, που έσπρωξε τον ΠΑΟΚ στη μεγάλη νίκη, αλλά και ο Μελίσσης, που αξίζει να τον προσέξουμε, όπως και ο Τζιόλης, ο Λεοντίου και ο πρίγκιπας αυτής της γενιάς Μάντζιος. Αλλά και ο Τοροσίδης, που ήταν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού, μη έχοντας συμπληρώσει το 22ο έτος της ηλικίας του. Δίπλα του ο Παπασταθόπουλος, που έδειξε για ακόμα μια φορά ότι έχει προσόντα και ωριμότητα, ο Κονέ που τα πήγε σχετικά καλά, αλλά και ο Πλιάτσικας, που καλό είναι να μη βιαστούμε να τον κρίνουμε. Ο Φερέρ χτίζει την ΑΕΚ των επόμενων χρόνων. Αν κάποιοι βιάζονται να τον δικάσουν, ας τον δικάσουν με αυτή την κατηγορία.