Σε κάθε αγώνα... ρίξτε δακρυγόνα (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού προσπάθησαν να μπουν χωρίς εισιτήριο για να δουν τον αγώνα της ομάδας τους με τη Λε Μαν. Πού είναι το παράξενο; Στο εθιμικό δίκαιο των οπαδών όλων των ελληνικών ομάδων, ανεξάρτητα για ποιο άθλημα μιλάμε, αυτό επιτρέπεται. Για να μην πούμε ότι επιβάλλεται. Διότι να δώσεις τα ευρουδάκια σου για να δεις την Μπαρτσελόνα, τη Ζαλγκίρις, τη Μακάμπι, το καταλαβαίνω. Ψήνεται ο άλλος να ξοδέψει για να δει ένα μεγάλο όνομα, αλλά σε καιρούς που και το πενηνταράκι βγαίνει δύσκολα να τα σκορπάς για να δεις τη Λε Μαν, ε, αυτό φτάνει στα όρια της βλακείας. Γι' αυτό... ντου. Πήγαν, λοιπόν, να μπουν τα παιδιά με φόρα κι έπεσαν πάνω στα καρακόλια, τα οποία τους απαγόρευσαν την είσοδο. Αρα και αυτοί τον μπελά τους έψαχναν. Κάπως έτσι άρχισαν οι εχθροπραξίες. Το πήραν χαμπάρι, όμως, το «απογορευτικό» οι «νόμιμοι» που βρίσκονταν εντός γηπέδου και επειδή τα «ερυθρολευκαδελφά» τους ποτέ δεν τα αφήνουν, έτρεξαν προς βοήθεια και ενίσχυση. Διαπιστώνετε από τη μέχρι τώρα περιγραφή κάτι που δεν ταιριάζει με την ελληνική πραγματικότητα; Δεν νομίζω... Λοιπόν, πλακώνουν οι ενισχύσεις και αρχίζει το ξύλο το καλό. Ειχε και μια έκθεση στο ΣΕΦ, για την οποία προφανώς δεν είχαν δώσει την έγκρισή τους οι οπαδοί, όποτε μες στο κακό και στην αντάρα την πήρε κι αυτήν η μπάλα. Ας πρόσεχαν οι υπεύθυνοι, που από τόσους εκθεσιακούς χώρους προτίμησαν αυτόν του ΣΕΦ για την εκδήλωσή τους και μάλιστα με προκλητικό τρόπο. Την ίδια μέρα που θα διεξαγόταν αγώνας μπάσκετ. Δηλαδή και λίγο σέβας δεν βλάπτει!

Από την άλλη, οι άνδρες των δυνάμεων καταστολής, των οποίων το νευρικό σύστημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο –σύμφωνα πάντα με δηλώσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης Βύρωνα Πολύδωρα, που σπάνια λαθεύει σε τέτοιου είδους εκτιμήσεις– απάντησαν με ρίψη δακρυγόνων. Αυτά είχαν πρόχειρα, αυτά έριξαν. Αν είχαν βόμβες Ναπάλμ, θα χρησιμοποιούσαν αυτές ακόμα κι αν ήταν ληγμένες. Δεν μπορείς κάθε φορά να βρίσκεις στον δρόμο σου μια ζαρντινιέρα και να κάνεις τη δουλειά σου αβίαστα και χωρίς άγχος. Οι αστυνομικοί αντέδρασαν έτσι διότι πολύ απλά γρήγορα διαπίστωσαν ότι αυτοί που έκαναν το πεσίμι ήταν διπλάσιοι στον αριθμό. Οπότε θα τα ρίχναμε που θα τα ρίχναμε τα χημικά, δεν τα ρίχνουμε μια ώρα αρχύτερα τώρα που έχουμε σοβαρή δικαιολογία; Μη με ρωτήσετε αν υπάρχει σε τέτοιες περιπτώσεις σχέδιο της Αστυνομίας για ψυχραιμότερη ή αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των γεγονότων, διότι σίγουρα κάπου άλλού το πάτε. Υπάρχει καλύτερη αντιμετώπιση από τη ρίψη δακρυγόνων; Οχι! Αν θέλετε πάλι οι αστυνομικοί μας να αντιδρούν ψύχραιμα, όπως οι συνάδελφοί τους σε όλη την Ευρώπη, ε, τότε κι εσείς φτιάξτε Ευρωπαίους οπαδούς, για να αναγκαστεί το κράτος με τη σειρά του να φτιάξει Ευρωπαίους αστυνομικούς. Διαπιστώνετε από τη μέχρι τώρα ανάλυση κάτι που δεν ταιριάζει με τη σύγχρονη ελληνική επιχειρηματολογία;

Μέσα σε όλα, βέβαια, έχουμε τον σοβαρό τραυματισμό ενός πιτσιρικά, που κινδυνεύει να χάσει το μάτι του από τη ρίψη των δακρυγόνων, τη διακοπή του παιχνιδιού, τους παίκτες να σκεπάζουν τα πρόσωπά τους με πετσέτες για να μην εισπνεύσουν τα αέρια, με τα μάτια τους να τρέχουν δάκρυα –όχι από συγκίνηση για όλα αυτά τα απίθανα που έβλεπαν– και τέλος φιλάθλους και οπαδούς που πήγαν για να απολαύσουν το άθλημα που αγαπούν να μένουν αμέτοχοι στους βανδαλισμούς και να εγκαταλείπουν το γήπεδο προς αναζήτηση καθαρού αέρα. Διαπιστώνετε από τη μέχρι τώρα περιγραφή κάτι που δεν ανταποκρίνεται στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα;