Κλάιν μάιν ον δε λάιν (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Πάνω απ' όλα να διατηρήσουμε τας παραδόσεις. Αυτό είναι που μετράει στις μέρες μας. Σε καιρούς χαλεπούς και πονηρούς μόνο αι ιεραί παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά μας είναι ικανά να μας κρατήσουν ενωμένους σαν πατρίδα, αλλά το κυριότερο σαν έθνος. Τι είναι λοιπόν αυτό που επιβάλλουν οι παραδόσεις τις οποίες καταφέραμε μετά κόπων και βασάνων μεταλαμπαδεύοντάς τες από γενιά σε γενιά να τις κρατήσουμε άσβεστες και ενεργές; Να μην ξέρουμε μέχρι τελευταία στιγμή πού θα διεξαχθεί ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας.

Για να είμαστε, πάντως, εντάξει με τα τυπικά, ορίσαμε ο τελικός φέτος να διεξαχθεί στο Πανθεσσαλικό. Σωστότερο θα ήταν να λέγαμε ότι φέτος θα προσπαθήσουμε να διεξαχθεί ο τελικός εκεί, γιατί και πριν από μερικά χρόνια κάναμε μια απόπειρα, αλλά τελικά δεν τελεσφόρησε. Ενώ λοιπόν ήμασταν έτοιμοι να πανηγυρίσουμε τον επιτυχή ορισμό γηπέδου, μόλις φτάσαμε στα προημιτελικά επιστρατεύσαμε τας παραδόσεις. Βγαίνει η Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας και δηλώνει ότι δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει την ομαλή τήρηση του αγώνα, και αυτό γιατί το στάδιο, που εκτός των άλλων είναι και Ολυμπιακών προδιαγραφών, δεν πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις.

Ο πρόεδρος της ΕΠΟ Βασίλης Γκαγκάτσης όχι μόνο συμφωνεί, αλλά σε αυστηρό τόνο και ύφος, όπως αρμόζει σε έναν πρόεδρο της ΕΠΟ, δηλώνει ότι σε περίπτωση που τα ήδη ενήμερα επί του θέματος Ολυμπιακά Ακίνητα δεν προβούν στις απαραίτητες παρεμβάσεις, τότε το Δ.Σ. θα κληθεί να τροποποιήσει την απόφαση διεξαγωγής του τελικού αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδας Hellas OnLine στο Πανθεσσαλικό Στάδιο. Αυτό είναι! Τώρα καταλαβαίνω επιτέλους ότι παρακολουθώ Κύπελλο Ελλάδας, αυτό που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε, γιατί με αυτά τα Hellas ΟnLine και κλάιν - μάιν σε μια στιγμή άρχισα να πιστεύω ότι εξευρωπαϊστήκαμε και ανησύχησα για τας παραδόσεις. Ξέρετε, αυτός είναι ο απώτερος σκοπός αυτών των Ευρωλιγούρηδων. Να μας κάνουν σαν τα μούτρα τους -τα πολιτισμένα- και να ξέρουμε ακόμη και χρόνια πριν πού θα διεξαχθεί ο φετινός τελικός. Ρεζιλίκια πράματα.

Το σκηνικό δεν το συναντάμε για πρώτη φορά. Θα θυμάστε πριν από λίγα χρόνια το αποκορύφωμα, όταν φιναλίστ ήταν ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό. Στην κυριολεξία μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ξέραμε πού θα γίνει το ματς. Ηταν τότε που οι δύο μεγάλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου γυρνούσαν πόλεις και χωριά για να παίξουν και εισέπρατταν αρνητικές απαντήσεις. Τραγουδούσαν μαζί αγκαζέ το «απόκληρο με είπες μια βραδιά και μου 'μεινε για πάντα η ρετσινιά» του Βαγγέλη Γερμανού και προχωρούσαν μέχρι να βρουν φιλοξενία.

Από ό,τι έχω καταλάβει, το μόνο στάδιο που πληροί αυστηρά τας προϋποθέσεις είναι το ΟΑΚΑ. Το Παμπελοποννησιακό δεν φιλοξένησε το σωτήριο έτος 2004 τους «αιώνιους» με την υπεύθυνη δικαιολογία ότι δεν ήταν έτοιμο παρ' όλο που 2,5 μήνες μετά είχαμε την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Διεξήχθη εκεί όμως ο τελικός ένα χρόνο μετά και είδαμε όλοι μας πόσο πληρούσε τας προϋποθέσεις.
Μπούρδες. Προϋποθέσεις δεν υπάρχουν. Πολύ απλά κανείς δεν θέλει στην πόλη του έναν τελικό που θα τη μεταμορφώσει σε Βηρυττό. Eπειδή κανένας σύλλογος δεν πρόκειται να συμμορφώσει τους οργανωμένους του, η δικαιολογία «των προϋποθέσεων» θα ζει και θα βασιλεύει.

Γι' αυτό προτείνω να θεσπίσουν ο τελικός να γίνεται στο εξωτερικό. Εκεί που υπάρχει η ομογένεια, να μας καμαρώσει. Να αρχίσουν και αυτοί να πλακώνονται και από ομογένεια να έχουνε ομοιογένεια σαν έθνος, πάντα, όμως, σύμφωνα με τας παραδόσεις...