Σημαίες από νάιλον (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Μια απαράβατη αρχή. Ο καθένας είναι ό,τι αισθάνεται. Δικαίωμά μου να αυτοπροσδιορίζομαι ως Έλληνας, Τούρκος, Αμερικανός. Ο,τι νομίζω πως είμαι. Ο Σοτίρ Νίνι γεννήθηκε στην Αλβανία και είναι Αλβανός πολίτης με αλβανική υπηκοότητα. Με βάση αυτά τα στοιχεία, η ΕΠΟ του εξέδωσε δελτίο επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Ενας δεκαεξάχρονος Αλβανός φόρεσε ως βασικός τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Μικρός σε ηλικία, μόλις τριών ετών, ήρθε με τους γονείς του από την αλβανική πόλη Χιμάρα. Τα περί Βορείου Ηπείρου είναι κουβέντα για εσωτερική κατανάλωση. Τη χρησιμοποιούμε κυρίως για να υποδείξουμε ότι σ' αυτή την περιοχή της Νότιας Αλβανίας κατοικούν πολίτες ελληνικής καταγωγής.

Τόσο καιρό που ο Σωτήρης έπαιζε μπάλα στη γειτονιά του ή μαζί με άλλους συνομηλίκους του στην Παιανία, δεν πληροφορηθήκαμε ότι υπήρξε ενδιαφέρον για την «ελληνοποίησή» του. Τώρα που πήραμε χαμπάρι πως είναι καλός ποδοσφαιριστής άρχισε η κινητοποίηση για να αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτό ήταν έτσι κι αλλιώς επιθυμία του νεαρού και της οικογένειάς του. Ελάχιστα με ενδιαφέρει αν αισθάνεται ο ίδιος περισσότερο Αλβανός ή Έλληνας. Είναι προσωπικό του δικαίωμα, αυτός αποφασίζει και δεν μας πέφτει λόγος επειδή έτυχε να κλοτσάει καλά μια μπάλα. Εάν το κριτήριό του για να αποκτήσει τη μία ή την άλλη υπηκοότητα είναι το προσωπικό του συμφέρον, και πάλι δικαίωμά του. Το να ζητάμε ως κοινωνία να πάρει την ελληνική υπηκοότητα για να παίξει μπάλα στη δική μας Εθνική ομάδα είναι πρόβλημά μας και μάλιστα μεγάλο. Φανερώνει υποκρισία.

Τον «θέλουμε» όχι επειδή μας θέλει, αλλά διότι αντιλαμβανόμαστε ότι μας «ωφελεί». Σε διαφορετική περίπτωση, ας βρεθεί έστω κι ένας ανάμεσα στους αναγνώστες να υποστηρίξει ότι σκοτίστηκε πολύ για να κατοχυρωθεί η «ελληνικότητα» του Ηλιάδη πριν γίνει γνωστό ότι μπορεί να φέρει Ολυμπιακό μετάλλιο στο τζούντο. Ο Σωτήρης και η οικογένειά του δεν έχουν πολλά περιθώρια πια να απαντήσουν στο ερώτημα με βάση τα αισθήματά τους. Τώρα, θα πρυτανεύσει το επαγγελματικό συμφέρον. Δεν είναι κατακριτέο. Το καταπίνουμε όταν πρόκειται για τον Καστίγιο και θα το κατακρίνουμε όταν πρόκειται για τον Νίνη;

Ενας απλώς άριστος μαθητής με αλβανική υπηκοότητα όπως ο Σωτήρης πιθανότατα να ξεσήκωνε τη μικρή κοινωνία του λυκείου στο Κορωπί αν θα έπρεπε να κρατήσει την ελληνική σημαία στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Τώρα, επειδή παίζει σπουδαία μπάλα, δεν υπάρχει θέμα. Το γράφω γνωρίζοντας, όπως σχεδόν όλοι μας, ότι υπάρχουν χιλιάδες «Βορειοηπειρώτες» στην Ελλάδα που, χωρίς να υπάρχει αμφιβολία για την εθνική τους καταγωγή, αποκαλούνται... υβριστικά Αλβανοί.

Η όποια απόφαση του Σωτήρη πρέπει να είναι σεβαστή. Η υποκρισία της κοινωνίας μας, που φάνηκε και με αυτό το παράδειγμα, είναι αξιοκατάκριτη. Υποκρισία στην οποία έχει βάλει το χεράκι του και ο αθλητικός Τύπος.