Η ζωή κάνει κύκλους ή ρόμβους; (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ζούμε μεγάλες στιγμές και οφείλουμε χωρίς ψευτοεγωισμούς να το παραδεχθούμε όλοι. Ο Λεμονής επιστρέφει στο 4-4-2, το αγαπημένο σύστημα έπειτα από γκάλοπ στους χώρους πέριξ του Ρέντη όλων των οπαδών του Ολυμπιακού. Ενα 4-4-2 που δεν θα μοιάζει όμως με κανένα άλλο του παρελθόντος. Είναι το τελευταίο 4-4-2 που κυκλοφορεί στην πιάτσα και θα το δείτε σε πρώτη πανελλήνια εμφάνιση την Κυριακή που μας έρχεται. Αναλύοντας, ακτινογραφώντας, πείτε το όπως θέλετε, κάνοντας φύλλο και φτερό το σύστημα που έρχεται από το μέλλον και με βάση καλά πληροφορημένες πηγές, θα έχουμε ρόμβο στα χαφ, δυο σέντερ φορ μπροστά (μακάρι να είχαμε και τρίτο, αλλά δεν βρήκαμε στην αγορά) και πίσω τους ο «Ρίμπο». Τώρα πόσο πίσω εξαρτάται περισσότερο από τα σέντερ φορ παρά από τον «Ρίμπο». Αν αυτά τρέχουν πολύ, τότε και ο «Ρίμπο» λογικό είναι στη ηλικία που βρίσκεται να είναι αρκετά πίσω. Αν πηγαίνουν με μια λογική ταχύτητα 80-100 για να μη χτυπήσει και ο ταχογράφος, τότε ο «Ρίμπο» θα ακολουθεί από κοντά. Οχι ότι έχει ανάγκη ο Βραζιλιάνος να ακολουθεί. Τα περισσότερα γκολ, αλλά και τα ωραιότερα, από μακριά τα έχει πετύχει. Αλλά, λέμε τώρα, για να βοηθάμε και την προπονητική ως επιστήμη.

Ο Λεμονής πάντως δεν θέλει να φανερώσει εξ αρχής όλα του τα όπλα. Τον ρόμβο δεν είναι η πρώτη φορά που τον χρησιμοποιεί. Δεν είναι ο Λεμονής, Φερέρ που ανακάλυψε τον ρόμβο και φώναζε: «εύρηκα» στους Θρακομακεδόνες. Το αγαπημένο βέβαια σχήμα στον χώρο του κέντρου είναι άλλο. Ποιο; Αυτό που εφάρμοσε πρώτος και μόνο αυτός. Ο κύκλος! Δεν μάζεψε την άλλη φορά, πέρυσι δηλαδή όταν ήταν ακόμα στην Ξάνθη, τους παίκτες στον κύκλο, στο κέντρο του γηπέδου; Κάποιοι που τα ξέρουν όλα, ισχυρίστηκαν ότι τους συγκέντρωσε για να τους ανακοινώσει την παραίτησή του. Τόση μπάλα ξέρουν, τόσα λένε. Τους φώναξε για να τους δείξει πώς παίζεται το σύστημα στον χώρο. Για να το αφομοιώσουν καλύτερα. Και μόλις αντελήφθη ότι έγινε κατανοητός, αποχώρησε. Αυτή είναι η αλήθεια. Ολες αυτές οι ιστορίες πάντως με τα συστήματα και τα γεωμετρικά σύμβολα, εκτός από κάτι αιρέσεις και στοές στον μακρινό Μεσαίωνα, μου θυμίζουν μια παλιά ιστορία με πρωταγωνιστές και πάλι παίκτες του Ολυμπιακού. Προπονητής τότε ήταν κάποιος Βαλκάνιος, ο οποίος γούσταρε πολύ να διδάσκει ανάπτυξη σε πίνακες. Ενας παίκτης, γνωστός για το χιούμορ του, βαριόταν του θανατά κάθε φορά που η προπονητής ρητόρευε. Αυτός ήταν εξάλλου και ο βασικός λόγος που ο κόουτς τον είχε στη δυσμένεια. Μια φορά λοιπόν από τις πολλές, λίγο πριν από ένα κρίσιμο παιχνίδι, ο προπονητής έστησε τον πίνακα και άρχισε τις γεωμετρικές αναλύσεις. Τρίγωνα στην άμυνα, ρόμβοι στο κέντρο, πεντάγωνα στην επίθεση. Ο παίκτης, που τον είχε φάει στην κυριολεξία το σύστημα, καθόταν πίσω πίσω και όταν του δινόταν η ευκαιρία, πετούσε και μια έξυπνη ατάκα, χαμηλόφωνα όμως για να μην τον πάρει χαμπάρι ο προφέσορ προπονητής. Έλα όμως που οι συμπαίκτες του δεν κρατιόνταν και τους έπιανε νευρικό γέλιο

Με τα πολλά λοιπόν, και βλέποντας τους ποδοσφαιριστές του να χασκογελούν, ο Βαλκάνιος αγανάκτησε και γνωρίζοντας την αιτία του κακού άρχισε να τα ρίχνει χοντρά στον αμελή ποδοσφαιριστή. Τον κατηγορούσε ότι έχει στο μυαλό του μόνο τις πλάκες και τα καλαμπούρια και πως δεν προσέχει ποτέ του τι λέει στη θεωρητική ανάλυση του παιχνιδιού. Απορούσε μάλιστα πώς έχει την απαίτηση να παίξει χωρίς να γνωρίζει το σύστημα. Για να τον φέρει μάλιστα σε δύσκολη θέση, του ζήτησε παρουσία όλων να του εξηγήσει τι έλεγε τόση ώρα. Ο δικός μας δεν τα έχασε. Ζήτησε όμως πρώτα να του λύσει ο προπονητής του μια απορία. Αν του την έλυνε, τότε πολύ ευχαρίστως να προχωρούσε στην ανάλυση. Η απορία του διατυπώθηκε ως εξής: «Πολύ καλά τα λες, κόουτς. Αλλά αν εγώ μπω μέσα κάπου στο 80ό λεπτό, γιατί τότε σκοπεύεις να με βάλεις, και κάνω ένα πέναλτι, τότε όλο αυτό το σύστημα που ζωγράφισες μπορείς να μου πεις πού πάει;». ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΜΕΓΑΛΕ.