Κόψτε χαρτάκι για γηπεδάκι (SportDay/ Μιχάλης Λεάνης)

Σειρά του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ Λάρισας Κώστα Πηλαδάκη να επισκεφτεί τον Γιώργο Σουφλιά για να ζητήσει και αυτός γήπεδο. Καλά θα κάνει ο ΥΠΕΧΩΔΕ να βάλει έξω από το υπουργείο του ένα μηχάνημα σαν αυτό που έχουν οι τράπεζες, ώστε οι ενδιαφερόμενοι να κόβουν χαρτάκια με αριθμό για να ξέρουν πότε θα εξυπηρετηθούν. Αργά θα πέσει η δουλειά και φοβάμαι ότι έτσι όπως πάει η ιστορία, οι πρόεδροι θα αρχίσουν να πλακώνονται μεταξύ τους για το ποιος έφτασε πρώτος και ποιος έχει προτεραιότητα.
Η κυβέρνηση επέλεξε γι’ αυτό το νευραλγικό πόστο έναν πολιτικό με προβλήματα στην ακοή, ελπίζοντας ότι έτσι θα φρενάρει τις ορέξεις των προέδρων για νέες εγκαταστάσεις. Στον τομέα της βούλησης οι κυβερνώντες, όπως όλοι άλλωστε, μπορεί να υστερούν, αλλά στους τομείς «προγραμματισμός και σχέδια» έχουν να επιδείξουν έργο. Σκέφτηκαν λοιπόν βαθιά πολιτικά ότι οι ενδιαφερόμενοι θα πήγαιναν μία, θα πήγαιναν δύο, άλλα θα πρότειναν αυτοί, άλλα θα άκουγε ο Σουφλιάς και στο τέλος οι μνηστήρες θα εγκατέλειπαν την προσπάθεια απογοητευμένοι και άπραγοι επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά τη σοφή λαϊκή ρήση: «Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα».
Η επιλογή της κυβέρνησης όμως αποδείχθηκε ατυχής. Ο κ. Σουφλιάς όχι μόνο ακούει, αλλά έχει την ικανότητα να αφουγκράζεται μέχρι και τους ψίθυρους καρδιάς του κάθε ενδιαφερομένου. Ετσι κοιτάζει να τους τακτοποιήσει όλους. Οσο δε ο πρωθυπουργός αργεί να αποφασίσει πότε θα διεξαχθεί η επόμενη εκλογική αναμέτρηση τόσο ο ΥΠΕΧΩΔΕ φροντίζει να τους βάλει όλους σε μια σειρά, για να μην πλακώσουν μπουλουκηδόν την επόμενη τετραετία και δεν βγάζει άκρη ο άνθρωπος.
Στο κάτω κάτω της γραφής δίκιο έχουν όλοι τους. Γήπεδο θέλουν, δεν ζητάνε κάτι παράλογο ή παράνομο. Δεν ζητάνε να φέρουν λαθραία τσιγάρα ή κορμιά εξ Ανατολής. Εγκαταστάσεις άρτιες ευρωπαϊκών προδιαγραφών για τους αθλητές και τους πελάτες-φιλάθλους τους απαιτούν. Γι' αυτό και εμείς όλοι οι «έξω», γνωστοί γκρινιάρηδες από φύση περισσότερο παρά από θέση, καλό είναι να μη μιζεριάζουμε. Γινόμαστε καχύποπτοι και τυπολάτρες για ψύλλου πήδημα. Πού τη βλέπουν δηλαδή την προνομιακή αντιμετώπιση των ΠΑΕ στην Ελλάδα και διαμαρτύρονται; Για παραχωρήσεις και αναπλάσεις χώρων μιλάμε. Για να ομορφύνει το περιβάλλον μας. Ωραία, αυτοί οι χώροι είναι δημόσιοι, αλλά τι να κάνουμε; Να τους αφήσουμε να ρημάξουν; Να μείνουν ανεκμετάλλευτοι στον αιώνα τον άπαντα, σαν τις γεροντοκόρες στο ράφι; Δεν πονάει η καρδιά σας κάθε φορά που περνάτε από τον Βοτανικό; Δεν λέτε μέσα σας: «εδώ τι καλά που θα ήταν αν παραχωρούσε μια έκταση το κράτος και φύτρωνε ένα γήπεδο ευρωπαϊκών προδιαγραφών». Είδατε πώς άλλαξε το τοπίο στο Καραϊσκάκη; Τρομάζεις να το γνωρίσεις. Πόσο πιο Ανω θα γίνουν τα Ανω Λιόσια μόλις φύγει ο ακαλαίσθητος ΟΔΔΥ και τη θέση του πάρει το νέο καλαίσθητο παλάτι της ΑΕΚ; Εντάξει, να δεχθώ ότι και αυτά εν πολλοίς από την τσέπη μας βγαίνουν, τα πληρώνουμε εμείς οι απλοί πολίτες από τη φορολογία ή θα μπορούσαν να παραχωρηθούν σε εμάς και στις νεότερες γενιές για αθλοπαιδιές. Αλλά θα άξιζε τον κόπο; Ξέρετε πώς είναι τα παιδιά την σήμερον ημέρα. Ενα τους κάνεις, δέκα ζητάνε αυτά. Οπότε καλύτερα να τα δώσουν στις ομάδες. Και να πληρώσουμε όλοι εμείς. Από το να τα τρώμε στις πουτάνες και στον τζόγο, ας τα φάνε αυτοί.