Αυτός είναι ο Τοροσίδης (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Μπακ που να του μοιάζει δύσκολα θα βρεθεί, αν περιορίσουμε το ψάξιμο σε Ελληνες συναδέλφους του στο πρόσφατο παρελθόν. Επιθετικά είναι λιγότερα ευέλικτος στην πλάγια γραμμή από τον Γιούρκα Σεϊταρίδη, αλλά σαφώς πιο επικίνδυνος όταν βρίσκεται μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Αυτό συμβαίνει διότι έχει εξαιρετικό άλμα και επίκαιρες τοποθετήσεις. Είναι ζήτημα αν ως δεξιός μπακ υπάρχει κάποιος με φυσική δύναμη σαν τη δική του.

Σχεδόν ανίκητος στα σκληρά τζαρτζαρίσματα και τις μονομαχίες ώμο με ώμο. Μαρκάρει δυνατά, με αυτοπεποίθηση και έχει την ικανότητα να βγάζει τον επιθετικό έξω από την πορεία του, έτσι ώστε τελικά να τον εξουδετερώνει.
Δεν ντρέπεται να βγάζει την μπάλα πλάγιο άουτ από το να ρισκάρει μια δύσκολη πάσα. Υπάρχουν μπακ με μεγαλύτερη ταχύτητα από τον ίδιο. Μεγάλα προσόντα, η γρήγορη αντίδραση και το τάκλιν στην μπάλα και όχι στα πόδια.

Φροντίζει να μην τρώει ντρίμπλα από την εσωτερική και αποφεύγει τις επιδείξεις τεχνικής, που άλλωστε δεν είναι το δυνατό σημείο του. Με την ίδια άνεση και αποτελεσματικότητα μπορεί να αξιοποιηθεί και ως σέντερ μπακ. Δύσκολα θα γυρίσει επιτυχημένα μια σέντρα από το σημαιάκι του κόρνερ.

Οι κινήσεις του επιθετικά είναι περιορισμένες. Προτιμά να ανεβαίνει λίγο πάνω από τη σέντρα και στη συνέχεια να ξεδιπλώνει ο χαφ την επίθεση, ώστε αυτός να κόβει διαγώνια προς τη μεγάλη περιοχή. Ιδανικό πολυεργαλείο για τους προπονητές, αφοσιώνεται στις εντολές τους και μπορεί εύκολα να αλλάξει ρόλους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Κλασικός δεξιοπόδαρος, χωρίς άρνηση να κάνει τάκλιν ή να διώξει με το αριστερό πόδι. Λιγότερο θεαματικός, πιθανώς πιο αξιόπιστος σε διάρκεια από τον ευρωπαϊκής κλάσης Σεϊταρίδη. Αν επιμένουμε για σύγκριση με παίκτη που αγωνίζεται στην Ελλάδα, πέφτουμε πάνω στον Μίχαλ Ζεβλάκοφ.