Μια ΑΕΚ για Τσάμπιονς Λιγκ στο ΟΥΕΦΑ (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Όποιος πει ότι η ΑΕΚ δεν άξιζε κάτι περισσότερο, πρέπει ή να τη μισεί ή να τη ζηλεύει. Και μόνο το γεγονός ότι συνεχίζει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, και της πέφτει λίγο, λέει πολλά. Δυστυχώς όμως έτσι τα φέρνουν η ζωή και το ποδόσφαιρο. Οι παίκτες του Λορένσο Σέρα Φερέρ μπήκαν διστακτικά και ο Ισπανός τεχνικός δεν αποφάσισε να ρισκάρει από νωρίς. Οι αδύναμοι κρίκοι στο πρώτο ημίχρονο ήταν οι Κυριακίδης και Λυμπερόπουλος. Ο πρώτος αντικαταστάθηκε στο πρώτο ημίχρονο, ο δεύτερος παρέμεινε αρνητικός μέχρι τέλους. Κορυφαίοι του πρώτου 45λέπτου ήταν οι Τόζερ και Ζήκος. Ο Ούγγρος ήταν συγκλονιστικός στο α' ημίχρονο. Όλα ίσως να ήταν διαφορετικά, αν στο 5' ο Σέζαρ αποφάσιζε να κάνει με τη μία το πλασέ και όχι να κάνει κοντρόλ. Τα έχουμε ξαναγράψει όμως. Το Τσάμπιονς Λιγκ χρειάζεται επιθετικούς οι οποίοι τη μισή φάση θα την κάνουν γκολ.

Στο β' ημίχρονο ο Φερέρ αποφάσισε να ρισκάρει, αλλά βρέθηκε να χάνει 2-0, με την Αντερλεχτ να μην έχει κάνει σημαντικές ευκαιρίες. Ο Ισπανός ρίσκαρε μέχρις εκεί που δεν έπαιρνε και καλά έκανε. Πέταξε μέσα τους Ντελίμπασιτς και Χετεμάι. Ο Λάκης, που μπαίνει στην αρχή του δεύτερου, ίσως θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει στο ματς. Έστω και καθυστερημένα, ο Φερέρ δεν άφησε το παιχνίδι στη μοίρα του. Το κυνήγησε και είναι μεγάλη μαγκιά να γυρνάς ένα παιχνίδι από το 2-0.
Θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση όμως. Πώς νιώθει ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ένας παίκτης με πείρα, την οποία χρειαζόταν χθες η ΑΕΚ, βλέποντας τους Ντελίμπασιτς και Χετεμάι να ματώνουν στις πρώτες τους φάσεις; Θέλω επίσης να δώσω συγχαρητήρια στον Ζήκο. Συγκλονιστικό παιχνίδι. Εκανε παραπάνω απ' όσα θα πίστευε ότι θα κάνει ακόμα και ο ίδιος.