Ο πρόεδρος χο, χο, χο, η ομάδα «Χ», «Χ», «Χ» (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Αν εμφανιζόταν χθες μπροστά μου ένα τζίνι μετά το τέλος του αγώνα, μία ευχή θα του ζητούσα. Να είχα τη δυνατότητα να ρωτήσω τον Νικοπολίδη πού ήθελε να πάει στο γκολ της Σαχτάρ.

Θυμήθηκε ότι είχε απλήρωτο γραμμάτιο; Ξέχασε να βάλει τον συναγερμό στο αμάξι; Ο Αντώνης Νικοπολίδης φέρει τεράστια ευθύνη στο γκολ. Για να πάρεις μια νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ -το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε- πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος από την αρχή μέχρι το τέλος και το λάθος του Νικοπολίδη στοίχισε στους «ερυθρόλευκους». Από το χθεσινό παιχνίδι βγαίνει επίσης ακόμα ένα πολύ χρήσιμο συμπέρασμα. Αν οι παίκτες του Ολυμπιακού αγωνίζονταν με τη μισή ψυχή από αυτή που έπαιξαν χθες στα υπόλοιπα παιχνίδια, θα είχαν καλύτερη τύχη. Το γκολ που δέχτηκαν από τον Ματουζάλεμ τους αποδιοργάνωσε, γιατί μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο δεν είχαν απειληθεί. Παρ' όλα αυτά οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους.

Ευτύχησαν να ισοφαρίσουν σχετικά νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο στη μόνη φάση που εκμεταλλεύτηκαν την αμυντική δυσλειτουργία της Σαχτάρ. Σε όλο το παιχνίδι ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να πετύχει γκολ με ανορθόδοξο τρόπο. Ο Σόλιντ «μπούκωσε» την επίθεση. Δεν υπάρχει κανένας νόμος στο ποδόσφαιρο που να λέει ότι όσους περισσότερους επιθετικούς βάλεις, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να πετύχεις γκολ.

Λίγο πριν κλείσω την τηλεόραση, άκουσα τον Τροντ Σόλιντ να στέκεται στο πρόβλημα των στημένων φάσεων και ότι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον αποκλεισμό του Ολυμπιακού. Αν ένας προπονητής δύο χρόνια τώρα δεν μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα των στημένων φάσεων, τότε το επόμενο βήμα που έχει να κάνει είναι να βάλει στην άμυνα μπετόν αρμέ ή να βάλει μέσα στην εστία μια μπετονιέρα.