Στο πρώτο τεύχος αυτής της σειράς των περιοδικών είχα εκφράσει απαισιόδοξη άποψη σχετικά με την πορεία των δύο ελληνικών ομάδων στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Η άποψη βασιζόταν στην εκτίμηση ότι η ποιότητα του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ ήταν περιορισμένη. Εξακολουθώ να έχω την ίδια εκτίμηση, με μία σημαντική διαφορά. Την ίδια πάνω-κάτω ποιότητα είχαν η Αντερλεχτ και η Λιλ. Η «Ενωση» υπερτερεί σε σύγκριση μαζί τους επειδή νίκησε τη Μίλαν. Γι' αυτό θα είναι άδικο να συμβούν του κόσμου τα παράδοξα και να μείνει εκτός νυμφώνος. Με βάση τα όσα είδαμε μέχρι τώρα, είναι απίθανο η ομάδα του ενός παίκτη (Κεϊτά) να καθαρίσει τη Μίλαν στο Σαν Σίρο και η Αντερλεχτ θα δυσκολευτεί πολύ να κάμψει τους «κιτρινόμαυρους».
Η επιτυχία της ΑΕΚ, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής, είναι εντυπωσιακή. Ο Λορένσο Φερέρ πιστώνεται δύο σημαντικά επιτεύγματα. Το «κακομούτσουνο» και αντιαισθητικό ποδόσφαιρο που απέδιδε η ομάδα επί Σάντος είναι παρελθόν. Ακόμα και στα κρίσιμα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, η ΑΕΚ παρουσιάστηκε ελκυστική, χωρίς κόμπλεξ, με πρόθεση να αποφύγει τον ποδοσφαιρικό κλεφτοπόλεμο και να επιβάλει τον ρυθμό της.
Η ΑΕΚ δεν τρομοκρατείται ούτε από τους αντιπάλους ούτε από τις δικές της ελλείψεις. Ακόμα περισσότερο, οι νεαροί ποδοσφαιριστές της δεν μπαίνουν στο γήπεδο τρομοκρατημένοι. Στην επόμενη φάση τα πράγματα θα γίνουν δυσκολότερα. Ωστόσο, η ΑΕΚ έχει ήδη καταγράψει σπουδαία κέρδη χωρίς να χρειαστεί να τα ρισκάρει. Το «Super Deal» εγινε χωρίς τη διαμεσολάβηση του... τραπεζίτη. Από τα «κιτρινόμαυρα» κέρδη έχει ήδη εισπράξει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Από πλευράς Ολυμπιακού ήδη έχουν καταγραφεί ζημίες. Μόνη ελπίδα, στη βαλίτσα που θα ανοίξει σήμερα το βράδυ στο Καραϊσκάκη να βγει το σημείο «1». Σε κάθε άλλη περίπτωση, η ζημιά σε γόητρο, βαθμούς και λεφτά είναι τεράστια.