Πουρνό-πουρνό Κυριακής, παραμονές Καθαρής Δευτέρας, δώδεκα ώρες μετά το… συμβάν και η εκτελεστική γραμματεία της ΕΠΟ δείχνει αντανακλαστικά που δεν έχουμε ξαναδεί (εκτός από μια φορά που είχε ανοίξει… Σάββατο, για μια άλλη υπόθεση). «Μωρέ μπράβο», λέω. Τι καλά που θα ήταν να έδειχνε τα ίδια αντανακλαστικά και όταν έσκασε το σκάνδαλο των στημένων αγώνων… Όταν γίνονται όργια από τους διαιτητές… Όταν χύνεται αίμα από τα επεισόδια… Όταν οι παράγοντες προκαλούν με τις συμπεριφορές τους…
Καλά έκανε, βέβαια. Το αυτονόητο ήταν. Αλλά λίγο επιλεκτικά, δεν νομίζετε;
Και αφού λοιπόν «συνεδριάζει» η εκτελεστική γραμματεία, παίρνει μια απόφαση-σταθμό! Ισόβιος αποκλεισμός από τις Εθνικές ομάδες, λέει, επειδή σήκωσε το κουλό του ο Κατίδης και χαιρέτησε φασιστικά.
Παραβλέπω ότι τον τιμωρούν οι σύμβουλοι της ΕΠΟ, οι παράγοντες δηλαδή, πριν καλά-καλά αποφανθούν για την πράξη του τα πειθαρχικά όργανα, προς τα οποία μάλιστα στέλνουν και ένα… μήνυμα που (συγνώμη αλλά) μου μοιάζει με οδηγία: «Η ΕΠΟ είναι βέβαιη, πως τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα θα παρέμβουν αποφασιστικά και θα επιβάλλουν τις προβλεπόμενες στον Πειθαρχικό Κώδικα, για το παράπτωμα, ποινές, οι οποίες είναι από τις βαρύτερες στο ποδόσφαιρο και αποτελούν αντιγραφή των ποινών, που η FIFA έχει θεσμοθετήσει για ανάλογες περιπτώσεις».
Τα πειθαρχικά όργανα είναι βέβαιο ότι θα τον τιμωρήσουν. Πέντε, δέκα, είκοσι αγωνιστικές… Όσες θέλουν μπορούν να του ρίξουν. Προς γνώση και συμμόρφωση, όπως αρμόζει στην ηλιθιότητα που πήγε και έκανε. Για να μάθει και να καταλάβει τι έκανε. Να νιώσει τις συνέπειες στο πετσί του. Για να κάτσει να σκεφτεί. Να προβληματιστεί, μήπως και γίνει μια μέρα σωστός άνθρωπος. Και να επιστρέψει με άλλα μυαλά. Να επιστρέψει έστω ένα «κλικ» πιο ώριμος. Και στο διάστημα αυτό να πέσουν από πάνω του και κάποιοι σοβαροί άνθρωποι να τον κατευθύνουν. Να τον νουθετήσουν. Χρειάζεται βοήθεια, είναι φανερό ακόμα και στον πιο φανατικό, τον πιο ακραίο που από την Κυριακή το βράδυ ζητάει αίμα, ζητάει την κεφαλή του επί πίνακι.
Είναι όμως ξεκάθαρο: η οποιαδήποτε απόφαση-ποινή που συνοδεύεται από τον όρο «ισόβια», είναι ακραία και υπερβολική, σίγουρα υποκριτική, μπορείς να την πεις και ντροπιαστική για το πολίτευμα μας. Δεν μπορούσε δηλαδή να αποκλειστεί από τις Εθνικές για ένα χρόνο; Για δύο χρόνια; Έπρεπε ισόβια; Ντόπα παίρνει ένας παίκτης, για να κλέψει, να εξαπατήσει, να επιδοθεί ουσιαστικά σε ποινικό αδίκημα και η εσχάτη των ποινών είναι δύο χρόνια! Και μετά την κλεψιά επιστρέφει και παίζει κανονικά και στην ομάδα του και στην Εθνική!
Γιατί δηλαδή πρέπει να αφαιρεθεί δια παντός από τον παίκτη ένα τόσο σημαντικό κίνητρο για την καριέρα του όπως η συμμετοχή στις Εθνικές ομάδες; Γιατί τον στιγματίζουν για πάντα; Γιατί το 2028 που πιθανόν να κρεμάσει τα παπούτσια του, πρέπει να λέει ότι δεν έπαιξε στην Εθνική επειδή πριν 15 χρόνια (δηλαδή μια ολόκληρη ζωή πριν, που λέει ο λόγος), σε ένα ματς, χαιρέτησε φασιστικά; Με τι κίνητρο θα συνεχίσει αυτός ο παίκτης, για να βελτιωθεί αγωνιστικά και κυρίως πνευματικά; Γιατί τον γεμίζουν με ακόμα μεγαλύτερο μίσος, με ακόμα μεγαλύτερη οργή από αυτά που ενδεχομένως να είχε μέσα του για να φτάσει να μας χαιρετάει σαν τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ;
Η ΕΠΟ έβγαλε στον Κατίδη όλη της την αυστηρότητα, όταν για άλλα σπουδαία θέματα κλείνει τα μάτια. Αλλάζει τις κυρώσεις στον κανονισμό αδειοδότησης όποτε θέλει. Κάνει πρωτάθλημα με 21 ομάδες γιατί έτσι θέλει ή έτσι της το ζήτησαν, χωρίς αντικειμενικό λόγο και νομικό πάτημα. Ξυλοδαρμοί δημοσιογράφων μέσα στα γήπεδα μπαίνουν στο αρχείο. Διαιτητές προκαλούν με τα σφυρίγματά τους και μετά από 4-5 αγωνιστικές επιστρέφουν, σαν να μη συνέβη τίποτα. Το ξύλο στις κερκίδες πέφτει ασταμάτητο, αλλά ουδείς ασχολείται. Δεκάδες, εκατοντάδες τα παραδείγματα για όσα γίνονται και που απλώς περνάνε από μπροστά μας και φεύγουν, σαν να μην έγιναν ποτέ…
Ο Κατίδης, όμως, ισόβιο αποκλεισμό από τις Εθνικές ομάδες. Διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον. Η τέλεια εφαρμογή της φράσης. Υπάρχει φαίνεται πολύ περίσσευμα υποκρισίας…
Υ.Γ: Στην ανακοίνωσή της, η ΕΠΟ λέει ότι «θα λάβει όλα τα πρόσφορα μέτρα για να διαφυλάξει τον ειρηνικό χαρακτήρα του ποδοσφαίρου και να προωθήσει τις αξίες της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και του σεβασμού που αυτό πρεσβεύει». Ανατριχιαστικό, αλλά πετυχημένο…
Υ.Γ1: Τίποτα πάντως δεν μπορεί να συγκριθεί με την τοποθέτηση Ιωαννίδη, που μετά το «όχι» στην άρση της ασυλίας του Κασιδιάρη, ζήτησε την τιμωρία του Κατίδη! Ο κόουτς, βέβαια, δικαιούται να κάνει λάθος. Ο Κατίδης ποτέ!