Σ' αυτό νομίζω δεν φταίει ο Σόλιντ… (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Βρίσκω τη συζήτηση για λίφτινγκ στην ομάδα του Ολυμπιακού πραγματικά ενδιαφέρουσα. Αλλά θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος τι εννοεί. Να βγουν προφανώς από την ενδεκάδα κάποιοι παίκτες που δεν έχουν την αναμενόμενη αγωνιστική συμπεριφορά για να μπουν κάποιοι άλλοι. Δεν καταλαβαίνω όμως τι θα κάνει τη διαφορά. Ο Παππάς θα καλύψει πλήρως το κενό του «Τζόλε» και θα μεταμορφωθεί σε αντι-Τζόρτζεβιτς; Λίγο δύσκολο το βλέπω. Τη δεδομένη στιγμή να δώσει μια φρεσκάδα για συγκεκριμένα λεπτά και σε συγκεκριμένους αγώνες, το δέχομαι, αρνούμαι όμως να δεχθώ ότι θα κάνει το κάτι παραπάνω. Το ίδιο ισχύει και για τον Ταραλίδη. Βρείτε μου έναν οπαδό του Ολυμπιακού που να πιστεύει πραγματικά ότι αν παίξει αυτό το παλικάρι η ομάδα θα λύσει το όποιο πρόβλημα έχει στη μεσαία νευραλγική γραμμή. Το ίδιο ισχύει και για τον Καφέ αλλά και για τον Ουαντού. Ούτε ο Μπαμπαγκίντα θα λύσει οριστικά και αμετάκλητα το πρόβλημα δίνοντας άλλον αέρα και άλλη κλάση στην επίθεση του Ολυμπιακού και το ίδιο ισχύει δυστυχώς και για τον συμπαθέστατο Μπόρχα. Ο μόνος παίκτης που έπαιξε τελευταία στην ομάδα και έδειξε να ξεχωρίζει, που τον εμπιστεύεσαι για τη σταθερότητά του και τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, είναι ο Σέζαρ.

Πόσους Σέζαρ έχει ο Ολυμπιακός; Αυτό το ερώτημα οφείλει να απασχολεί τους ανθρώπους του συλλόγου αλλά και τους οπαδούς και όχι το λίφτινγκ της ομάδας, λες και ο Θρύλος είναι η Ζωίτσα η Λάσκαρη.

Δεν ξεκινάει ο Γεωργάτος και κάποιοι γκρινιάζουν. Παίζει ο Γρηγόρης και τον βλέπουμε στο ματς με τη Ρόμα να κάνει στο τέλος του παιχνιδιού το τραγικό λάθος να γυρίσει την μπάλα προς τα πίσω, εμφανέστατα από έλλειψη δυνάμεων. Μόνος του, προς τιμήν του, γιατί ο Γεωργάτος ξέρει καντάρια μπάλα, σηκώνει το χέρι του και δηλώνει «mea culpa». Τι άλλο να πει για να δείξει σε κάποιους ότι το τέλος εποχής έφτασε; Ο Ολυμπιακός θα ήταν σε θέση να προχωρήσει σε λίφτινγκ, σε ανανέωση, πείτε το όπως θέλετε, να ήταν σε θέση να ξεκουράσει αυτή τη φουρνιά των σπουδαίων ποδοσφαιριστών που του χάρισαν τίτλους, με νέους που θα είχαν τα ίδια από απόψεως αξίας, αγωνιστικά χαρακτηριστικά και θα θύμιζαν τους σημερινούς βετεράνους στο ξεκίνημά τους. Θα είχαν μόνο να συμπληρώσουν γαλόνια στον τομέα των εμπειριών. Κάτι τέτοιο, όμως, δυστυχώς δεν συμβαίνει. Αν εξαιρέσεις τον Καστίγιο, κανείς άλλος δεν θυμίζει τον «Τζόλε», ούτε τον Γεωργάτο, τον Γιαννακόπουλο, τον Νινιάδη, στα πρώτα τους πατήματα.

Αρα για ποιο λίφτινγκ συζητάμε; Οι παίκτες ευτυχώς δεν είναι αγάλματα που με μεθόδους συντήρησης θα ξανανιώσουν. Είναι ανθρώπινοι οργανισμοί με συγκεκριμένες δυνατότητες απόδοσης στον χρόνο. Ο Ολυμπιακός θα έπρεπε ήδη να έχει στις τάξεις του τη νέα γενιά πρωταθλητών, την οποία θα γαλουχούσαν οι σημερινοί πρωταγωνιστές, παραδίδοντάς τους τη σκυτάλη. Δυστυχώς κάποιοι δεν φρόντισαν γι' αυτό. Να και κάτι για το οποίο δεν φταίει ο Σόλιντ…