Για δείτε και λίγο πίσω (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Τον Ολυμπιακό λογικά δεν πρέπει να τον απασχολεί μόνο ότι έχασε το ντέρμπι από έναν μέτριο όπως ισχυρίζονται -και σε γενικές γραμμές συμφωνώ- Παναθηναϊκό, αλλά η δική του εικόνα και κυρίως ποιοι τον κυνηγούν στη βαθμολογία.
Η ομάδα του Σόλιντ δείχνει φέτος όλο και πιο συχνά σημάδια κούρασης. Δεν ήταν μακριά ο καιρός που ο Ολυμπιακός έφτανε την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή με ζηλευτή ταχύτητα, τουλάχιστον για τα ελληνικά ποδοσφαιρικά δεδομένα. Γρήγορα άκρα, γρήγορες κινήσεις στο κέντρο με μπαλιές πότε κάθετες στους επιθετικούς που ξεμαρκάρονταν στον άξονα και πότε σε αυτούς που έβγαιναν στα πλάγια, η μπάλα έφτανε συνήθως στην επιθετική ζώνη πριν ακόμη προλάβει να οργανωθεί ο αντίπαλος. Τώρα η ίδια διαδικασία μοιάζει με περιπέτεια. Παρατηρούσα την ανάπτυξη της ομάδας στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Μεγάλη κατοχή μπάλας, έλεγχος ρυθμού, πολλές πάσες στον χώρο -κάποια στιγμή από επαγγελματική διαστροφή μέτρησα δώδεκα-, αλλά τίποτα από κίνηση στον κενό χώρο χωρίς τη στρογγυλή θεά. Σκοτάδι και μάλιστα βαθύ και στον τομέα των ατομικών ενεργειών. Μόνο ο Καστίγιο επιχειρεί να κάνει την ντρίμπλα που θα τον ελευθερώσει, που θα του δώσει τη δυνατότητα να πατήσει την αντίπαλη περιοχή. Και αυτός όμως με λάθος εκτιμήσεις τόσο στον χρόνο όσο και στην περίπτωση, με αποτέλεσμα οι κινήσεις του να φαίνονται φλύαρες.

Ο Σόλιντ, που ξέρει καλύτερα από όλους μας τις δυνατότητες της ομάδας που προπονεί, αν κρίνει ότι το φαινόμενο είναι παροδικό, τότε πολύ καλά κάνει να μην ανησυχεί. Αν πάλι οφείλεται στον εφιάλτη των περισσότερων οπαδών του Ολυμπιακού, που δεν είναι άλλος από το να δουν αυτήν την ομάδα να γερνάει μέσα στο γήπεδο αβοήθητη από προπονητές και παράγοντες, τότε ο Νορβηγός θα πρέπει να βρει λύσεις στον αγωνιστικό τομέα που θα ξεμπλοκάρουν την ομάδα στον τομέα της ανάπτυξης. Αν πάλι δεν βρει λύσεις, οφείλει τώρα που ο Δεκέμβρης πλησιάζει να προτείνει, γιατί αν δεν το κάνει, η ιστορία διδάσκει ότι στο λαϊκό δικαστήριο που θα στηθεί με συνοπτικές διαδικασίες, ο δικαστής στην τελική του ετυμηγορία αυτόν θα δείξει με το δάκτυλο ως ένοχο.

Πάμε τώρα στο άλλο κεφάλαιο, με αυτούς που ακολουθούν τον Ολυμπιακό. Οι «γνωστοί ύποπτοι», ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Μόνο που και οι δύο είναι άλλες ομάδες από αυτές που ξεκίνησαν το πρωτάθλημα. Δεν ξέρω αν το έχουν παρατηρήσει στον Ολυμπιακό, αλλά κυρίως η ΑΕΚ παρουσιάζει θεαματική βελτίωση και κάτι μου λέει ότι σε λίγο θα παρουσιάσει και ο Παναθηναϊκός, αφού ο Ισπανός δείχνει να επουλώνει πληγές αλλά και να βρίσκει λύσεις γρηγορότερα από όσο είχαν υπολογίζει οι στενόμυαλοι αναλυτές. Το αβίαστο απόφθεγμα που συνοδευόταν συνήθως με πονηρό κλείσιμο του ματιού, ότι δηλαδή ό Παναθηναϊκός φέτος δεν προλαβαίνει να συνέλθει, του χρόνου πάλι…, παύει πλέον να ισχύει.

Η ΑΕΚ δείχνει να ανεβάζει παιχνίδι με παιχνίδι την απόδοσή της και δεν είναι μόνο αυτό που μετράει. Σκεφτείτε μόνο πόσες βοήθειες έχει από τον πάγκο. Ώρες -ώρες έχεις την εντύπωση ότι οι εφεδρείες της δεν τελειώνουν ποτέ. Μόρας, Καπάνταης, Κυριακίδης, Καπετάνος, Λαγός, Μαντούκα, Ντελίμπασιτς και σε λίγο Τζιωρτζόπουλος και Αλεξόπουλος, που αποθεραπεύονται. Αντίθετα, όταν κοιτάς τον πάγκο του Ολυμπιακού, σε πιάνει απελπισία. Μερικές φορές, για να πας μπροστά, χρήσιμο είναι να σταματάς και να κοιτάς λίγο πίσω. Αν το κάνουν αυτό στον Ολυμπιακό, ίσως διαπιστώσουν έγκαιρα ότι οι μόλις δύο βαθμοί διαφορά, με βάση την τωρινή εικόνα, μάλλον δεν εμπνέουν τη δέουσα σιγουριά.