Η μεγάλη των προπονητών σχολή (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Το είχα πει και το πίστευα. Αν η Ρόμα δεχόταν πρώτη γκολ, δύσκολα θα συνερχόταν. Η εικόνα του χθεσινού παιχνιδιού με επιβεβαίωσε. Ο Ολυμπιακός έπαιξε πανέξυπνα. Ο Σόλιντ έμαθε από το πάθημα του πρώτου παιχνιδιού και φόρτωσε το κέντρο με πέντε χαφ. Οι «ερυθρόλευκοι» έκλεισαν χώρους, κράτησαν την μπάλα και είχαν σωστή ανάπτυξη. Ο Νικοπολίδης απειλήθηκε μόνο μια φορά (εξαιρούμε το πέναλτι), όταν δεν μπόρεσε να συνεννοηθεί με τον Κωστούλα. Ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια έχοντας στα χέρια του ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Δεν έχει δεχτεί γκολ και ταυτόχρονα προηγούνταν με την κεφαλιά του Σέζαρ. Στο δεύτερο ήταν λογικό η Ρόμα να ανέβει, αλλά κάπου εκεί αρχίζει η ταινία «η μεγάλη των προπονητών σχολή». Ο Σπαλέτι κάνει δώρο στον Σόλιντ και αφήνει στον αγωνιστικό χώρο τον Ταντέι, τον πιο αρνητικό παίκτη της Ρόμα και ίσως ολόκληρου του παιχνιδιού. Ταυτόχρονα επιμένει να μη βάζει επιθετικό. Οταν μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο ο Βούτσινιτς, τον περνάει στις πτέρυγες, αλλά ο Σόλιντ «τσιμπάει». Πιστεύει ότι θα περάσει τον Βούτσινιτς σέντερ φορ και θα φορτώσει την επίθεση και βγάζει τον Πατσατζόγλου και περνάει τον Ανατολάκη. Διπλό το λάθος. Πρώτον, αποσύρεται ένας παίκτης από τα χαφ, ο οποίος και μπορεί να κρατήσει την μπάλα και καλύπτει χώρους. Δεύτερον, με την είσοδο του Ανατολάκη αλλάζει η σύνθεση της άμυνας του Ολυμπιακού. Τα αρνητικά της συγκεκριμένης αλλαγής δεν άργησαν να φανούν. Λίγα λεπτά μετά την είσοδο του Ανατολάκη, η Ρόμα ισοφαρίζει. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούσαν να κρατήσουν την μπάλα και οι γηπεδούχοι πίεζαν πολύ ψηλά. Έβγαιναν πρώτοι στην μπάλα εξαιτίας των πολλών χαφ που υπήρχαν στον αγωνιστικό χώρο και δημιούργησαν αρκετές ευκαιρίες. Στα τελευταία λεπτά ο Ολυμπιακός κατάφερε να συνέλθει, ηρέμησε και η Ρόμα δεν μπόρεσε να γίνει περισσότερο επιθετική, με αποτέλεσμα να μείνει αυτό το 1-1. Ο βαθμός της ισοπαλίας τον αφήνει ζωντανό για το κυνήγι της 3ης θέσης. Πριν κλείσω το κομμάτι μου, θέλω να αναφερθώ στον Ζούλιο Σέζαρ. Δεν είναι μόνο το γκολ που πέτυχε. Ο Βραζιλιάνος αμυντικός ήταν μακράν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού και ίσως του γηπέδου.
Έδωσε ρεσιτάλ στο πώς να παίζει κανείς άμυνα, πώς να οργανώνει και πώς να καλύπτει τα λάθη των συμπαικτών του. Η στατιστική μετά το τέλος του αγώνα έγραφε 16 σουτ για τη Ρόμα, 9 για τον Ολυμπιακό. Αυτό σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός δεν μπήκε παθητικά στο παιχνίδι, αλλά για να το χτυπήσει και για να πάρει ό,τι καλύτερο μπορούσε. Αυτό ήταν η ισοπαλία.