Η χρονιά που έφυγε σε δέκα τραγούδια

Δεν μπορώ να ξέρω τις άμυνες που δημιουργεί ο καθένας από εμάς για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που αυξάνονται συνέχεια τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και κάνουν τη ζωή μας σχεδόν ανυπόφορη.

Έτσι όπως έχουμε καταντήσει ίσως θα έπρεπε να λέμε και ευχαριστώ που αναπνέουμε. Αλλά αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα και αν την ανοίξουμε θα αρχίσω τις αβάσιμες φιλοσοφίες που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αποξένωση του αναγνώστη και την στροφή του σε εναλλακτικές δραστηριότητες όπως το πλέξιμο, η καλλιέργεια του κήπου και το χούλα χουπ. Ακόμα και αν ο αναγνώστης δεν διαθέτει αντίστοιχα, βελόνες για πλέξιμο, κήπο και στεφάνι για χούλα χουπ.

Το δικό μου καταφύγιο από τη μιζέρια της ζωής το 2012 στην Ελλάδα είναι η μουσική. Και σε αυτό μ’ αρέσει να περνάω τις ώρες μου. Και μιας και τελειώνει η χρονιά θα σας αφήσω να μπείτε για λίγο στο καταφύγιο μου. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω μόνο να βγάλετε τα παπούτσια σας γιατί έχω σφουγγαρίσει και να μην φωνάζετε γιατί θα ξυπνήστε κάτι που κοιμάται στην ντουλάπα.

Καλώς ήλθατε λοιπόν στο καταφύγιο μου. Μέσα σε αυτό θα βρείτε δέκα τραγούδια που μου έκαναν παρέα μέσα στο 2012.

Δεν είναι απαραίτητα τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς, αλλά για μένα το κάθε ένα έχει κάτι το ξεχωριστό.

Palma violets-Best of friends
Δεν έχει κυκλοφορήσει καν το ντεμπούτο τους, αλλά αυτό το σινκγλάκι βρήκε το δρόμο του για την κορυφή σε πολλές ψηφοφορίες της χρονιάς. Είναι ευχάριστο, είναι παλιομοδίτικο και φρέσκο ταυτόχρονα.



Pond-You broke my cool
Ακόμα και αν δεν ήταν κομματάρα, θα το έβαζα στη λίστα λόγω τίτλου. Η προσπάθεια μετάφρασης του σε κάτι όπως «Μου έσπασες το cool» ή μου κατέστρεψες το coοlness» μου προκάλεσε μία από τις πιο αχρείαστε και ταυτόχρονα διασκεδαστικές σπαζοκεφαλιές της χρονιάς.



Fun.-We are young
Αν υπήρχε βιβλίο για το πώς πρέπει να παίζεται η pop μουσική στη δεκαετία που διανύουμε, θα έπρεπε να το γράψουν αυτά τα τυπάκια. Ενώ είμαι άνθρωπος που αποστρέφεται τη υπερβολική αισιοδοξία ακούγοντας τους μου έρχεται να ανέβω σε σύννεφα και να κυνηγάω ουράνια τόξα.



Baroness-March to the sea
Ίσως το Yellow and green να είναι ο καλύτερος metal (αν και ξεφεύγει από τα όρια της ταμπέλας) δίσκος της χρονιάς. Αν είναι έτσι ίσως αυτό να είναι το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς στον τομέα του. Πιο ταξιδιαρικό δεν πάει. Τερματίζει από εκεί και πέρα.



The Killers-Runaways
Η σχέση με τους Killers είναι περίεργη. Ποτέ δεν ήταν από τις αγαπημένες μου μπάντες αλλά έχουν γράψει μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Έτσι έγινε και με το φετινό τους άλμπουμ. Ενώ το Battleborn στο σύνολο του με κάνει να βαριέμαι μέχρι αηδίας, το Runaways μου δημιουργεί είναι αβίαστο μελαγχολικό χαμόγελο κάθε φορά που το ακούω. Κρίμα που δεν μπορώ να σας δείξω πως γίνεται το αβίαστο μελαγχολικό χαμόγελο. Δοκιμάστε πάντως.



Muse-Explorers
Ααααα Muse. Το ξέρω ότι πλέον δεν απευθύνεστε στο ανθρώπινο είδος και έχετε κάνει άνοιγμα διαπλανητικό. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψετε ξανά στον πλανήτη γη, αν και το ελπίζω. Εγώ πάντως θα σας ακολουθώ για πάντα γιατί είστε από τις ελάχιστες μπάντες που δοκιμάζουν τόσο πολύ τις αντοχές (τις δικές σας και τις δικές μας).



Serj Tankian-Harakiri
Ο Serj μπορεί να μην επέστρεψε με νέο δίσκο με τους System of a down κάτι που όλοι όσοι τον ακλουθούν εύχονται, επέστρεψε όμως σε πιο ροκ ήχους. Και είναι δισκάρα το Harakiri.



Deftones-Tempest
H μεγαλύτερη επιτυχία των Deftones είναι ότι καταφέρνουν να ακούγονται φρέσκοι και σχετικοί με το σήμερα παρά το γεγονός ότι μετρούν κοντά στα 20 χρόνια στο κουρμπέτι. To Koi No Yokan είναι δισκάρα, και το Tempest κομματάρα.



Red Hot Chili Peppers-Love of your life
Εγω πέρασα μια χαρά στη συναυλία τους. Ακόμα καλύτερα περνάω με τα σινγκλάκια που κυκλοφορούν κάθε μήνα από το καλοκαίρι και μετά και περιέχουν ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από τα session του προηγούμενου δίσκου τους. Το Love of your life μου κόλλησε περισσότερο από όλα.



Blur-Under The Westway
Αν κάποιος μου ζήταγε να του περιγράψω τη χρονιά μου μέσα σε τέσσερα λεπτά θα του έβαζα αυτό το τραγούδι και θα πήγαινα να φτιάξω καφέ. Όταν θα γύριζα θα έβλεπα ότι είχε καταλάβει ακριβώς τι θέλω να πω.



Άντε και καλή μας χρονιά. Σιγά μην πιάσει βέβαια η ευχή, αλλά ας μη χαλάσουμε τις παραδόσεις.

Follow @ThanasisRallis