Στο ποδόσφαιρο και ειδικότερα στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν φτάνει το «θέλω». Χρειάζεται και το «μπορώ». Συνολικά η ΑΕΚ στάθηκε πολύ καλά στο «Φελίξ Μπολάρ» και σίγουρα η ήττα την αδικεί, για να μην παρεξηγηθούμε. Ατομικά όμως η «Ενωση» υστερεί. Η Λιλ φάνηκε καλύτερη στο πρώτο 10λεπτο, γιατί ο Ουντέζε έψαχνε να βρει ποιος είναι ο Κεϊτά. Μπορεί όταν τον βρήκε να μην κατάφερε να τον σταματήσει, αλλά η ΑΕΚ ισορρόπησε και κατάφερε να σπάσει τον ρυθμό της Λιλ. Αυτός ήταν ο κυριότερος λόγος που το πρώτο ημίχρονο έληξε 0-0.
Η ομάδα του Φερέρ κράτησε την μπάλα, έκλεισε τους χώρους και θα μπορούσε να είχε προηγηθεί στη φάση του Σέζαρ. Στο β' ημίχρονο δέχτηκε τρία γκολ από τρεις ευκαιρίες της Λιλ.
Οι Γάλλοι εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο τις εξάρσεις της, οι οποίες δεν διαρκούσαν περισσότερο από πέντε λεπτά το πολύ. Δυστυχώς για τον Εμερσον, είναι φανερό ότι το σώμα δεν μπορεί. Ο Βραζιλιάνος θέλει, αλλά δεν μπορεί. Το κακό επίσης για την ΑΕΚ είναι ότι ο Ουντέζε θέλει σε αυτή την ηλικία να γίνει αμυντικός επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Νιγηριανός δεν μπορεί. Ο Λυμπερόπουλος που θεωρείται ηγέτης της ομάδας έκανε 10 επιθετικά φάουλ και δεν καταλαβαίνει ότι πρέπει να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του.
Στα θετικά της ΑΕΚ, η εμφάνιση των Γεωργέα και Ζήκου. Με διαφορά οι καλύτεροι. Αν δεν τραυματιζόταν ο Ιβιτς, ίσως να ήταν αυτός ο MVP της ΑΕΚ. Η κίνηση του Φερέρ ήταν σωστή.
«Πονούσε» στο κέντρο και έβαλε κάποιον, ο οποίος θα μπορούσε να το συμμαζέψει και να μοιράσει μπάλες. Ο Σέρβος σκόραρε κιόλας, αλλά δυστυχώς για την ΑΕΚ τραυματίστηκε. Ο Φερέρ δικαιώθηκε και με την επιλογή του Παπασταθόπουλου. Ο πιτσιρικάς στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και αποτελεί κέρδος για την «Ενωση».
Με λίγα λόγια, η ΑΕΚ θέλει νίκη με Λιλ στο ΟΑΚΑ και εν συνεχεία «διπλό» στις Βρυξέλλες. Μπορεί η δεύτερη θέση να απομακρύνεται, αλλά υπάρχει και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Η Λιλ «έριξε» τη δεύτερη «τριάρα» της στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μαντέψτε... Η πρώτη ήταν κόντρα στον Ολυμπιακό...