Το δένδρο δείτε, όχι τον κορμό (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη χωρίς τον τιμωρημένο Τζόρτζεβιτς και τον τραυματία «Ρίμπο». Αν το δούμε αντικειμενικά, θεωρούνται σημαντικές απώλειες. Οι οπαδοί βέβαια από τη μεριά τους, γαλουχημένοι στο απόλυτο και την υπερβολή, θα ισχυριστούν χωρίς κανένα ενδοιασμό ότι ο Ολυμπιακός στο ματς με τον Ηρακλή έπαιξε... μισός. Αν κάνουμε μια βόλτα στα ποδοσφαιρικά στέκια, θα διαπιστώσουμε ότι ο ισχυρισμός τους δικαιώνεται, μια που η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων θα συμφωνήσουν ότι Ολυμπιακός είναι οι Τζόρτζεβιτς και Ριβάλντο. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν γίνεται αποδεκτό από τον επίσημο Ολυμπιακό. «Ναι, δεν θα παίξουν αυτοί οι δύο, αλλά αυτό τι σημαίνει; Ο Ολυμπιακός έχει παίκτες ικανούς σε όλες τις γραμμές και πάει να κερδίσει. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες», είναι η επίσημη γραμμή, που δεν αποτελεί σχήμα λόγου, αλλά πεποίθηση. Αυτό είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ένα σοβαρό στοιχείο που κάνει τον Ολυμπιακό να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ομάδες. Μόνο για την Ελλάδα, διευκρινίζω, αφού για μένα υπάρχουν δύο...Ολυμπιακοί: αυτός του εσωτερικού και αυτός του εξωτερικού, όπως γινόταν κάποτε με το ΚΚΕ!

Η πίστη στη δύναμη της ομάδας είναι η μία αλήθεια. Η άλλη είναι ότι οι παίκτες έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως και από την πρώτη στιγμή σε ποια ομάδα παίζουν. Πράμα που δεν συμβαίνει, για παράδειγμα, στον Παναθηναϊκό και το πληρώνουν. Αν περιμένουν αυτό να το εμφυσήσει στους παίκτες ο Μπάγεβιτς ή ο όποιος Μπάγεβιτς, φοβάμαι ότι κινδυνεύουν και πάλι να κάνουν λάθος. Δεν είναι ΜΟΝΟ δουλειά του προπονητή, αλλά γενικότερα -και ειδικότερα- του συλλόγου.

Μία άλλη αλήθεια που τρεμοπαίζει σαν το κερί είναι ότι ο Ολυμπιακός ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ομάδες διότι έχει σταθερό κορμό. Παίκτες σαν τον Ανατολάκη, τον Γεωργάτο, τον «Τζόλε», τον Καστίγιο, τον Στολτίδη, ακόμα και τον Πάντο, παίζουν χρόνια μαζί. Αυτό δεν ισχύει απόλυτα. Από τον βασικό κορμό των πρώτων επιτυχιών ουσιαστικά μόνο Τζόρτζεβιτς και λίγο από Ανατολάκη έχουμε τελευταία. Ο Στολτίδης ήρθε μετά, το ίδιο και οι Οκκάς-Κωνσταντίνου. Ο δε Καστίγιο μόνο φέτος μπορεί να θεωρηθεί βασικός και αναντικατάστατος. Ο Γεωργάτος λιγοστεύει, ο Βενετίδης δεν υπάρχει, ο Γιαννακόπουλος διαπρέπει στα ξένα, όπως άλλωστε και οι Ζέτερμπεργκ και Καρεμπέ, ο καθένας ξεχωριστά στον τομέα του. Τέλος, ο «Ζιο» γύρισε στο λιμάνι, αλλά σε άλλη ομάδα. Η πλήρης ενσωμάτωση των νέων παικτών στην ομάδα, αλλά και η άμεση συνειδητοποίηση των ευθυνών τους, βοήθησαν ώστε αυτός ο περιβόητος κορμός να ανανεώνεται ήπια και κυρίως να μη δημιουργεί στεγανά.

Με τον Ηρακλή δεν έπαιξε ο Γεωργάτος, στον πάγκο ο Ανατολάκης, με ενοχλήσεις έξω «Ρίμπο», τιμωρία ο «Τζόλε», τραυματίες ο Ουαντού και ο Ζεβλάκοφ. Ο Ολυμπιακός κέρδισε. Κανείς δεν είναι σε θέση να πει ότι έπαιξε ποδόσφαιρο αξιώσεων, αλλά το θέμα είναι αλλού. Βάλτε τους σε μια σειρά και δείτε πόσα νέα πρόσωπα είναι έτοιμα να δηλώσουν συμμετοχή. Ανεξαρτήτως του τι αξίζει ο καθένας χωριστά, διότι αυτό θα το δούμε και θα το κρίνουμε στη διάρκεια. Αν καταφέρουν όλοι αυτοί να «δέσουν», να γίνουν βασικοί και «ενδεκαδάτοι», τότε μιλάμε για τη δεύτερη φάση ολοκλήρωσης του περιβόητου κορμού. Πράμα που σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός διατηρεί την αγωνιστική συνοχή του και συνεπώς δύσκολα θα απειληθεί, τουλάχιστον εντός συνόρων. Την ίδια ώρα, στην ΑΕΚ ακόμα «χτίζουν», και στον Παναθηναϊκό συνεχίζουν να αυτοσχεδιάζουν.