Τουλάχιστον αυτοί έφυγαν... μετά μουσικής

Εντάξει θα διαβάσετε αυτές τις μέρες για τα αθλητικά πρόσωπα της χρονιάς, για τα καλύτερα ματς, τις θεαματικότερες φάσεις κτλ. Το sport-fm.gr όμως δεν είναι ΜΟΝΟ αθλητικό σάιτ και φροντίζει να το αποδεικνύει!

Ας θυμηθούμε λοιπόν για ποιούς λόγους το 2012 μας αφήνει φτωχότερους από μουσικής πλευράς.

Γράφει ο Αλέξης Περδίκης


Etta James (25/1/1938-20/1/2012)


Η «Μητριάρχης του R&B» αποτελεί μία από τις «μεγάλες Κυρίες» της παγκόσμιας μπλουζ σκηνής. Ερμήνευσε μερικές από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της «μαύρης» μουσικής και αν και γεννημένη στη δυτική ακτή (Λος Άντζελες), μυήθηκε γρήγορα στη σκηνή του Σικάγο. Φυσικά επεκτάθηκε και σε συγγενή είδη όπως τζαζ, φάνκι, σόουλ κτλ. Όντας 58 χρόνια ενεργή στο χώρο, το όνομά της μπαίνει δίπλα σε αυτά της Aretha Franklin, Tina Turner κ.α. Tο χαρακτηριστικό της; Δεν υπάρχει τραγούδι της που να μην σε σηκώνει από την καρέκλα σου! «Έφυγε» χτυπημένη από λευχαιμία στα 73.

Whitney Houston (9/8/1963-11/2/2012)


Όχι σημερινοί 25άρηδες, η Γουίτνεϊ Χιούστον δεν έγινε γνωστή μόνο μέσα από τον «Σωματοφύλακα», την κινηματογραφική επιτυχία στις αρχές της δεκαετίς του ’90! Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο φιλμ συνοδευόμενο από το σάουντρακ «I will always love you», εκτόξευσε την καριέρα της, αλλά η Χιούστον ήταν ήδη ευρέως γνωστή από τα μέσα των 80s. Βασισμένη στις R&B ρίζες της, ασχολήθηκε περισσότερο με την ποπ, ντανς και σόουλ. Ο θάνατός της συνδέθηκε αρκετά με αυτόν του Μάικλ Τζάκσον αφού μέσα σε λίγο καιρό αποτέλεσε άλλη μία μεγάλη ποπ απώλεια.

Louisiana Red (23/3/1932-25/2/2012)


Να γεννιέσαι μαύρος στον αμερικανικό Νότο το 1932, σίγουρα δεν είναι και ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί. Με τον πατέρα του να λιντσάρεται από την Κου Κλουξ Κλαν, το μπλουζ ήταν κάτι σαν πεπρωμένο για τον Λουισιάνα Ρεντ. Έκανε τα πρώτα του βήματα παίζοντας πλάι στον Τζον Λι Χούκερ, για να εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους της μπλουζ. Η χημεία του με το ελληνικό στοιχείο ήταν αξιοσημείωτη, αφού το 1994, κυκλοφόρησε σε συνεργασία με τον Στέλιο Βαμβακάρη, τον δίσκο «Το μπλουζ συναντά το ρεμπέτικο», ενώ συνεργάστηκε και με την μεγαλύτερη ελληνική μπλουζ μπάντα, τους Blues Wire.

Donna Summer (31/12/1948-17/5/2012)


Δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις για την «βασίλισσα της Ντίσκο». Ξεκινώντας από τα γκόσπελ αλλά και το ψυχεδελικό ροκ, η Σάμερ ανακάλυψε την... πέραση της ντίκσο στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Με εμφανίσεις στο περίφημο Studio 54, η φήμη της έλαβε τεράστιες διαστάσεις, με αποτέλεσμα να καθιερωθεί στις κορυφαίες τραγουδίστριες του κόσμου και τις επιτυχίες της να είναι all time classic.

John Lord (9/6/1941-16/7/2012)


Η ψυχή των Deep Purple. Με μοναδική ικανότητα να παντρεύει τις μουσικές φόρμες του ροκ αλλά και της κλασικής μουσικής, ο Λορντ ήταν από τους ιδρυτές της βρετανικής χαρντ ροκ μπάντας, κάνοντας... «παπάδες» πάνω στα πλήκτρα. Μαζί με τον Ίαν Πέις, ήταν τα μόνα μέλη των Purple που έμειναν σταθερά καθόλη τη διάρκεια ύπαρξης του συγκροτήματος, ενώ ασχολήθηκε και με τον πιο σκληρό ήχο κατά το πέρασμά του από τους Whitesnake. Τα τελευταία χρόνια επέστρεψε στις ρίζες, αφού με τους «Hoochie Coochie Men» κινούταν σε μπλουζ μονοπάτια.

Dave Brubeck (6/12/1920-5/12/2012)


Το «Take five», ίσως το χαρακτηριστικότερο τζαζ άκουσμα, σίγουρα έχει σημαδέψει τον Ντέιβ Μπρούμπεκ. Μάστερ του τζαζ πιάνο, ξεχώρισε για τις προοδευτικές του συνθέτικες ιδέες και ρυθμούς. Από τους ελάχιστους ξένους μουσικούς που πειραματίστηκε ακόμα και πάνω στα 9/8, ρυθμό του ζεϊμπέκικου (Blue Rondo A La Turk).

Ravi Shankar (7/4/1920-11/12/2012)


Θρύλος της ινδικής αλλά και παγκόσμιας μουσικής. Ο Ραβί Σανκάρ εκτός από εξαιρετικός παίχτης του παραδοσιακού ινδικού οργάνου σιτάρ, επιχείρησε και πέτυχε κάτι πολύ δύσκολο. Κατάφερε να παντρέψει τη δυτική μουσική με τη μυσταγωγική παραδοσιακή ινδική μουσική. Κορωνίδα σε αυτή τη συνύπαρξη, αποτέλεσε η συνεργασία με τους Μπιτλς και η διδασκαλία του σιτάρ στον Τζόρτζ Χάρισον. Φυδικά δεν σταμάτησε εκεί, αφού προσπάθησε να φέρει κοντά την μουσική της πατρίδας του με την ηλεκτρονική. «Εθνικό θησαυρό και παγκόσμιο πρέσβη της ινδικής πολιτιστικής κληρονομιάς», τον χαρακτήρισε μετά τον θάνατό του ο πρωθυπουργός της Ινδίας.

Και η ελληνική πλευρά

Δόμνα Σαμίου (12/10/1928-10/3/2012)


Ο σύγχρονος Νώε της δημοτικής μας παράδοσης. Το έργο της Δόμνας Σαμίου είναι ανεκτίμητο και αποτελεί εθνικό θησαυρό. Παιδί Μικρασιατών προσφύγων, ασχολήθηκε με το δημοτικό τραγούδι από πολύ μικρή ηλικία. Αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή, είναι η τεράστια έρευνα και καταγραφή (που συνεχιζόταν ακόμα και λίγο πριν το θάνατό της) του δημοτικού τραγουδιού, με τις γλωσσικές και πολιτιστικές ιδιομορφίες του σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια της χούντας, κάνει την πρώτη της εμφάνιση δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο, κάτι που ουσιαστικά την καθιέρωσε ακόμα περισσότερο. Έφυγε στα 84 της χρόνια.

Δημήτρης Μητροπάνος (2/4/1948-17/4/2012)


Πέραν των φωνητικών του ικανοτήτων και των τραγουδιών που ερμήνευσε, ο Δημήτρης Μητροπάνος ξεχώρισε για το ήθος του. Με αυθεντική προσέγγιση στο λαϊκό τραγούδι, καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους λαϊκούς ερμηνευτές, κρατώντας παράλληλα μακριά του τα περριτά φώτα της δημοσιότητας. Αξιοσημείωτη ήταν η σχέση του με το ποδόσφαιρο, αφού ο ίδιος δήλωνε «άρρωστος» Ολυμπιακός.

*Η σειρά είναι με βάση την ημερομηνία που ο καθένας την... έκανε για άλλες πολιτείες.

*Να ξεκαθαριστεί πως με το αφιέρωμα αυτό δεν προσδωκώ να μπω στη μύτη του καλού φίλου και συνάδελφου Νικόλα Ακτύπη, ο οποίος συνήθως λέει το «καλό κατευόδιο» μέσω αυτής της ιστοσελίδας σε όσους «φεύγουν»!!