Χθες ο Ολυμπιακός έκανε μία από τις καλύτερες εκτός έδρας εμφανίσεις του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Από τη μέση και μπροστά η ομάδα λειτούργησε σχεδόν άριστα. Το να βάλεις 2 γκολ -και μάλιστα εκτός έδρας στο Τσάμπιονς Λιγκ- δεν είναι και λίγο πράγμα. Ο Κωνσταντίνου κέρδισε τις περισσότερες από τις μάχες που έδωσε, ο Καστίγιο ήταν μόνιμη απειλή για την άμυνα της Σαχτάρ, αλλά... Πάλι ο Ολυμπιακός προδόθηκε για ακόμα μία φορά από την αδυναμία του να αμυνθεί σωστά.
Το πρώτο γκολ που δέχεται ο πρωταθλητής είναι απλώς αστείο και στο δεύτερο ο σκόρερ βρήκε μέσα στην «καρδιά» της άμυνας τον χώρο και τον χρόνο να σημαδέψει από θέση βολής. Η γνωστή αμυντική παθογένεια που στέρησε στον Ολυμπιακό τη δυνατότητα να πάρει το πρώτο του «διπλό» στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Θεωρώ πολύ δικαιολογημένη την απορία που εξέφρασε ένας εκ των κορυφαίων του Ολυμπιακού στο χθεσινό ματς, ο Γρηγόρης Γεωργάτος. Λίγο πριν από το πρώτο γκολ της Σαχτάρ ο Γεωργάτος φάνηκε από το πλάνο του σκηνοθέτη να ρωτά τους συμπαίκτες του γιατί δεν βγαίνουν μπροστά και μένουν κλεισμένοι. Ρωτάω εγώ τώρα. Ο Γεωργάτος μπορεί με την εμπειρία του να παίζει πίσω μπρος, ο Τζόρτζεβιτς το ίδιο. Υπήρχαν άλλοι στη χθεσινή 11άδα που θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο; Να επιτίθενται, έχοντας πάντα στο μυαλό τους την κάλυψη της άμυνά τους;
Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός χθες έχασε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία να αποδράσει με την πρώτη εκτός έδρας νίκη του. Προηγήθηκε δύο φορές, πήρε σωστή κατεύθυνση από τον πάγκο, δεν τα έχασε στο σημείο που πίεζαν υπερβολικά οι Ουκρανοί, αλλά έφυγε με την ισοπαλία. Αποτέλεσμα που τον κρατά στο κόλπο για την 3η θέση, ίσως και για την πρόκριση, αλλά δεν μπορεί, σου μένει στο μυαλό το... άι Σαχτάρ.