Έλα μου που θέλει και λίγο μυαλό… (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Για να παίξεις μπάλα, εκτός από τις όποιες ποδοσφαιρικές ικανότητες, χρειάζεται και μυαλό. Το πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι ετοιμάζεται να γίνει παρελθόν. Το μάτι μου πέφτει στο ηλεκτρονικό χρονόμετρο. Δείχνει 44' και κάτι δευτερόλεπτα. Είναι η στιγμή που ο Εμερσον σηκώνει το χέρι του και ειδοποιεί τον πάγκο της ΑΕΚ να τον αλλάξει. Εχει προηγηθεί λίγα μόλις λεπτά πριν μια σύγκρουση με τον Οκκά. Ο Κύπριος έχει κάνει πρώτος αυτός φάουλ, μετά ο Βραζιλιάνος, αλλά με την ικανότητα που έχει ο Οκκάς να ξεγελάει μέχρι και τον εαυτό του κερδίζει την παράβαση. Από τη φάση αυτή και μετά ο Εμερσον δείχνει να μην πατάει καλά. Φτάνουμε προς τη λήξη και ζητάει αλλαγή. Ο πάγκος δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στο αίτημα του παίκτη, τουλάχιστον άμεσα όπως όφειλε. Η πείρα και το μυαλό όμως του Εμερσον τι επιβάλλουν; Το λογικότερο και εξυπνότερο. Να πέσει κάτω και να επιβάλει την αλλαγή πριν ακόμη συμπληρωθεί το πρώτο 45λεπτο. Αν το έκανε, η ΑΕΚ θα είχε πάει με το «μηδέν» στα αποδυτήρια. Μέχρι να τον βγάλουν, μέχρι να βρουν ποιος θα τον αντικαταστήσει, μέχρι να αλλάξουν παίκτη, μέχρι, μέχρι… ο ρυθμός θα είχε κοπεί, η πίεση στην εστία του Σορεντίνο θα έπαιρνε αναβολή και «χαίρεται», πάμε για το δεύτερο ημίχρονο. Αντ' αυτού συνέχιζε να κουτσαίνει, να υποφέρει, ψάχνοντας συγχρόνως πού και πώς μπορεί να προσφέρει.

Άλλο λοιπόν να πέφτεις «μαϊμού» για να κάνεις το παιχνίδι να σταματήσει με το έτσι θέλω, όπως έκαναν κάποτε στο παρελθόν οι παίκτες της ΑΕΚ με αποτέλεσμα να γίνουν ειρωνικό σύνθημα στα χείλη των αντίπαλων οπαδών, και άλλο να μην είσαι σε θέση να προσφέρεις πραγματικά και μάλιστα σε ένα ντέρμπι. Μπέρδεψαν τις περιπτώσεις μού φαίνεται.

Αντε δεν έπεσε, δεν του έκοψε να το πράξει αυτός, που είναι φέτος το μυαλό της ΑΕΚ. Ο πάγκος -όπως είδαμε- δεν αντέδρασε στη φάση που όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήταν μια από τις κρισιμότερες του ντέρμπι. Όλα ωραία μέχρις εδώ. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε ότι δεν έχει κανέναν λόγο να είναι ο πρώτος παίκτης στην περιοχή; Αφού δεν ήταν σε θέση να πηδήξει για να διώξει, ποιος ο λόγος της παρουσίας του εκεί; Και καλά αυτός, θολωμένος από το τραυματισμό του, μπλόκαρε. Δεν βρέθηκε ένας συμπαίκτης του να τον στείλει να κάτσει «τείχος» ή έστω τελευταίος πίσω; Όλοι τόσο θολωμένοι ήταν;

Πάμε τώρα στον Ολυμπιακό. Γίνεται φάουλ στο κέντρο του γηπέδου. Σταματάει τη φάση ο διαιτητής, τρέχει ο Γεωργέας, στήνει την μπάλα για να το εκτελέσει γρήγορα, να βγει η ομάδα του στην κόντρα. Κοντά του βρίσκεται ο Κωνσταντίνου, ο οποίος βλέπει τι γίνεται, αλλά δεν αντιδρά. Τρέχει τότε ο Τζόρτζεβιτς, που έχει δει από μακριά το κακό, να προλάβει την εκτέλεση. Βάζει το πόδι του, σταματάει τη φάση και δικαίως δέχεται τη δεύτερη κίτρινη.

Βγαίνει μετά ο Σόλιντ και δηλώνει ότι κακώς τον τιμώρησε ο Βασσάρας, γιατί η μπάλα κυλούσε. Συγγνώμη, με όλον τον σεβασμό που τρέφω στο πρόσωπό του, αλλά καλά θα κάνει να ασχολείται με σοβαρότερα πράματα. Όπως το να μάθει στην ομάδα του να λειτουργεί σαν σύνολο και μάλιστα ήρεμα και με καθαρό μυαλό. Σε όσους δεν μπορούν, καλό είναι να τους το διδάξει. Αυτή είναι η δουλειά του και όχι να ψάχνει να βρει φτηνές δικαιολογίες. Αν πήγαινε πάνω στην μπάλα ο Κωνσταντίνου για να διαμαρτυρηθεί ή για να ζητήσει τον λόγο, το πολύ να δεχόταν αυτός την κίτρινη. Μικρό το κακό. Ξέρετε, κ. Σόλιντ, η ομάδα παίζει Τσάμπιονς Λιγκ και σε μια ανάλογη περίπτωση το τίμημα θα ήταν βαρύ.