Οι ατσίδες με τα ροζ (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Λόγω της επικαιρότητας ήθελα να γράψω για το σημερινό ντέρμπι. Σουλατσάριζα, όμως, στο Ιντερνετ και ευτυχώς ο δρόμος με έβγαλε αλλού. Χάζευα τη βαθμολογία στο Καμπιονάτο. Στην πρώτη θέση -μόνη κι έρημη- η Παλέρμο. Η ομάδα με τα ροζ, έχοντας μάλιστα το απόλυτο «τρία στα τρία». Δεν είναι, όμως, το μόνο που θα σας κάνει εντύπωση, αν ψάξετε το ιστορικό της ομάδας από τη φτωχική Σικελία. Το Παλέρμο μπήκε γερά φέτος στο πρωτάθλημα.

Βλέπετε, στο μέτωπο της Γερμανίας το καλοκαίρι τέσσερις παίκτες της φορούσαν τη φανέλα της «σκουάντρα ατζούρα», η οποία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο πολύς κύριος Γκρόσο, ο Μπαρόνε, ο Τζακάρντο και τέλος ο Μπαρτζάλι. Δεν είναι και λίγο για μία ομάδα του Νότου. Με το «καλημέρα» την πρώτη αγωνιστική νικά τη Ρετζίνα 4-3. Δεύτερη αγωνιστική ταξιδεύει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει τη Λάτσιο, η οποία καίγεται για βαθμούς, αφού είναι από τις ομάδες που κάνουν παρέα σε Φιορεντίνα, Μίλαν και Ρετζίνα στο ποινολόγιο. Την κερδίζει και αυτή 2-1 και την τρίτη αγωνιστική -στο ντέρμπι της Σικελίας με αντίπαλο την Κατάνια- σε ένα ματς διαφήμιση για το ποδόσφαιρο, σύμφωνα με τις κριτικές των ιταλικών εφημερίδων που δύσκολα διαφημίζουν παιχνίδια μικρομεσαίων ομάδων, κάνει το σκορ της ημέρας, προσφέροντας σε συσκευασία δώρου 5 γκολ. Τα ματς έληξε 5-3, εξ ου και οι σχετικοί διθύραμβοι με το θέαμα. Μέσα σε τρεις αγωνιστικές μόνη πρώτη, έχοντας σκοράρει 9 φορές. Δεν την έχω ψάξει, αλλά πρέπει να είναι ρεκόρ για το Καμπιονάτο, αφού εκεί τα γκολ πέφτουν, όπως οι σταγόνες στον ορό. Εκείνο που αξίζει να δείτε είναι το ρόστερ της ομάδας. Δεν θα βρείτε φέτος τον Γκρόσο, που μεταγράφηκε στην Ιντερ, ούτε και τον Μουντιαλίστα Μπαρόνε, που τον πήρε ο μακρινός Βορράς και πιο συγκεκριμένα η Τορίνο.

Αλλοι δύο παίκτες που πέρυσι φορούσαν τη ροζ φανέλα έχουν φύγει. Ο Νιγηριανός Μακινάουα στη Λάτσιο και ο Σαντάνα (καμία σχέση με τον γνωστό κιθαρίστα) στην πόλη των Μεδίκων, τη Φλωρεντία. Στο ρόστερ των 23 ποδοσφαιριστών της, μόνο τέσσερις είναι αλλοδαποί. Ολοι οι άλλοι είναι Ιταλάκια. Αυτό και αν είναι ρεκόρ για ομάδα που πρωταγωνιστεί στο Καμπιονάτο. Ξένοι είναι ο Σιμπλίσιο, ο Βραζιλιάνος που ήρθε από την Πάρμα, με τον Αυστραλό Βρεσιάνο που είδαμε και στο Μουντιάλ, ο Αμαυρί από την Κιέβο -και αυτός Βραζιλιάνος- και τέλος από την Τρεβίζο ο Αργεντινός Ντελαφιόρε. Ιταλός και ο προπονητής, ο γνωστός Φραντσέσκο Γκουιντολίν. Στα 55 του έχει ταξιδέψει όλη την ιταλική ενδοχώρα. Πέρασε από την Εμπολι, από τη Βιτσέντζα, όταν αυτή ήταν στη μεγάλη κατηγορία, πέρασε από τον πάγκο της Μπολόνια και κατέληξε στην Παλέρμο για πρώτη φορά το 2003. Εκανε μια μικρή διακοπή ενός χρόνου στη Μονακό και επιστροφή φέτος στα πάτρια εδάφη. Του αρέσει να παίζει επιθετικά, πράγμα που στο παρελθόν και ιδιαίτερα στην Μπολόνια το πλήρωσε ακριβά.

Ο πρόεδρος είναι ο Μαυρίτσιο Τζαμπαρίνι και καλό είναι να μην ψάξετε τις δραστηριότητές του, γιατί στον Νότο λέει μια ιταλική παροιμία ότι όποιος ρωτάει πολλά για κάποιον, μετά ρωτούν οι άλλοι πού χάθηκε. Αλλά δεν μου φαίνεται ύποπτος, γιατί από τις μεταγραφές του Λούκα Τόνι, ο οποίος πριν από δύο χρόνια ήταν πρώτος σκόρερ του Καμπιονάτο, αλλά και του Γκρόσο, δεν αξίωσε τίποτα τρελά ποσά. Απλώς ό,τι πήρε, το επένδυσε και πάλι στον σύλλογο. Αρα, πολύ καλό παιδί για νότιος, που θα έλεγαν (άλλο που δεν θέλουν) οι βόρειοι. Μάζεψαν ταλεντάκια κι έφτιαξαν ομάδα. Οπως κάνουν τόσοι και τόσοι στο ΦΙΦΑ μάνατζερ. Μόνο που εδώ ευτυχώς έχουμε την αληθινή πλευρά ενός παιχνιδιού και όχι την εικονική.