Τα δικά μας 39 χιλιόμετρα

Είπαμε υπό φυσιολογικές συνθήκες. Γιατί μεταξύ μας τώρα, η αντίδραση μπροστά στο άλμα του Φέλιξ Μπαουμγκάρτνερ από τα 39 χιλιόμετρα, ήταν κάτι μεταξύ φθόγγων, χτύπημα κούτελου με το δεξί ή το αριστερό χέρι (όποιο προτιμάει ο καθένας) και επιφωνημάτων που διήρκεσαν αρκετή ώρα.

Ως άνθρωπος που έκανε μπάντζι τζάμπινγκ στα 18 του και από τότε περηφανεύομαι ότι ζω τη ζωή στα άκρα, μπορώ να δηλώσω συνάδελφος του Φέλιξ ακόμα και αν τα άλματα μας χωρίζονται από περίπου 38.960 μέτρα. Και μετά όπως μας έχει μάθει η Βίβλος, ότι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, πέφτει φωτιά για να με κάψει.

Ήταν νομίζω ευκαιρία για τη γενιά μας, που δεν έχει ζήσει τα χρυσά χρόνια των διαστημικών αποστολών, να δει εικόνες που τις έχουμε συνηθίσει μόνο από τις ταινίες.

Λίγη ώρα μετά το ξεκίνημα της ανύψωσης του μπαλονιού και όταν συνειδητοποίησα ότι η όλη διαδικασία θα διαρκέσει δυόμισι ώρες πίστεψα ότι θα βαρεθώ. Έχουμε μάθει να τα κάνουμε όλα γρήγορα στη ζωή μας πλέον και αν κάποιος μας πει ότι για να δούμε το αποτέλεσμα πρέπει να περιμένουμε τόση ώρα, συνήθως αλλάζουμε κανάλι ή κάνουμε κάτι άλλο. Πως γίνεται στους περισσότερους με το μπάσκετ που το γυρνάνε στο τελευταίο δεκάλεπτο; Ε κάπως έτσι.

Κι όμως δεν κουνήθηκα από την οθόνη καθόλου (μικρό ψέμα για να τονίσω την πρόταση μου, προφανώς και έκανα δυο-τρεις βόλτες στο σαλόνι).

Χρειάστηκε αρκετή ώρα για να συνειδητοποιήσω ότι αυτό ο τύπος μόλις φτάσει στο προκαθορισμένο ύψος θα πηδήξει. Πως το κάνεις αυτό; Πως παίρνεις μια τέτοια απόφαση; Χορηγοί θα μου πείτε, πολλά λεφτά θα μου πείτε και σε όλα θα έχετε δίκιο.

Τίποτα από αυτά όμως δεν μπορεί να σε σώσει αν κάτι πάει στραβά. Και ας είναι όλα μελετημένα μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Για μένα πέρα από όλα τα ρεκόρ και πέρα από τις στιγμές αδρεναλίνης που μας χάρισε την Κυριακή ο Φέλιξ Μπαουμγκάρτνερ, κατάφερε κάτι μεγαλύτερο.

Να μας κάνει να σκεφτούμε έστω και για λίγο εκτός πλαισίου. Να πιστέψουμε ότι κάποιες φορές δεν πρέπει να στοχεύεις μόνο σε αυτά που στοχεύει ο διπλανός σου, το περιβάλλον σου, οι φίλοι και ο κοινωνικός σου περίγυρος.

Κάποιες φορές πρέπει απλά να κάνεις κάτι άλλο. Αν το κάτι άλλο είναι πτώση από τα 39 χιλιόμετρα ας είναι.

Για τον καθένα από εμάς υπάρχει ένας άλλος θεωρητικά άπιαστος στόχος. Τα δικά μας «39 χιλιόμετρα». Ας προσπαθήσουμε να πηδήξουμε από εκεί λοιπόν.