Ο πρώτος και οι... δεύτεροι (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε μόλις τα 45 από τα 90 λεπτά για να τελειώσει το... υποτιθέμενο ντέρμπι της 3ης αγωνιστικής. Με πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο, που θα ανέβαζε σε επικίνδυνα όρια ακόμα και τους σφυγμούς ενός μαραθωνοδρόμου, ανάγκασε τους παίκτες του ΠΑΟΚ να είναι και ευχαριστημένοι που έφυγαν από το Καραϊσκάκη με δύο γκολ παθητικό. Έχοντας μάλιστα την πολυτέλεια να... ξεκουράσει τον «Ρίμπο» εν όψει Τσάμπιονς Λιγκ. Υποδείξτε μου άλλη μία ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα που θα είχε αυτή τη δυνατότητα. Ο Ολυμπιακός ούτε τυχαία βρίσκεται πρώτος, ούτε τυχαία μόνος στην κορυφή. Η ΑΕΚ θυμίζει οδηγούς που έχουν χαθεί στον παράδρομο, δίπλα στην εθνική. Ενώ βλέπει τον δρόμο, δεν μπορεί να βρει τις εξόδους που θα την οδηγήσουν σε αυτόν, ώστε να αναπτύξει ταχύτητα και να ταξιδέψει στον προορισμό της. Είναι θέμα χρόνου πάντως. Μόλις οι παίκτες αφομοιώσουν το δόγμα Φερέρ να πηγαίνουν την μπάλα γρήγορα μπροστά και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, τότε όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Και το κυριότερο, οι παίκτες-κλειδιά να αποβάλουν νοοτροπίες αντιμετώπισης παιχνιδιών προηγούμενων περιόδων.

Αντίθετα, στον ΠΑΟ όλα μοιάζουν θολά. Με 4-4-2 κέρδισε δύσκολα και κινδύνεψε στο πρώτο μέρος να βρίσκεται δύο με τρία γκολ πίσω. Με 4-4-3 βρέθηκε να χάνει. Προσωπική μου άποψη, δεν είναι θέμα συστήματος ή ανάπτυξης η ανηφόρα που τραβάει η ομάδα του Μπάκε. Είναι θέμα συνοχής, ρόλων και αλληλοκάλυψης. Δεν θέλει να είσαι προπονητής επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ για να κατανοήσεις ότι αυτός ο Παναθηναϊκός είναι ασύνδετος, χωρίς ψυχή. Αν σε αυτό προσθέσετε και την ανύπαρκτη βοήθεια που όφειλε να έχει από τον πάγκο, τότε μάλλον είναι μικρές οι απώλειες που μετράει ο ΠΑΟ στις πρώτες τρεις αγωνιστικές.

Ο Αρης ύστερα από καιρό ζητάει την προσοχή μας και ειλικρινά αξίζει τον κόπο. Η ομάδα του Ογιος πέταξε βαθμό στο Αιγάλεω και δεν κατάφερε να κάνει σεφτέ σ' ένα ματς στο οποίο εδικαιούτο τη νίκη. Γιατί και καλύτερη μπάλα έπαιξε και κυρίως γιατί κυνήγησε τους τρεις βαθμούς από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του παιχνιδιού. Αρνητικό στοιχείο ότι δεν έχει παίκτη που βλέπει δίχτυα. Μακάρι και γι' αυτό να βρει αντίδοτο ο Αργεντινός. Όσο για το Αιγάλεω, μια ομάδα που οι παίκτες βαρέθηκαν να βλέπουν ο ένας τον άλλο και να μοιράζονται τις ίδιες κουτσοφιλοδοξίες χρόνο με τον χρόνο, η μόνη γιατρειά είναι η ανανέωση προσώπων. Να φύγουν κάποιοι και να έρθουν άλλοι, φρέσκοι. Θετικό ότι ο ΟΦΗ επιστρέφει, έστω κι αν άργησε. Αντε να δούμε και κάτι νέο, διότι τελματώσαμε.