Τι ήθελε να μας πει, ή να μας ξαναπεί, η 2η αγωνιστική της Superleague μέχρι εδώ, πριν από το Ατρόμητος – ΠΑΟΚ;
Ότι ο Ολυμπιακός του Ζαρντίμ, που είναι μια άλλη ομάδα συγκριτικά με αυτή του Βαλβέρδε, δεν έχει ακόμη μάθει να παίζει όπως του ζητεί ο νέος του προπονητής. Οσο αυτό συμβαίνει, πιθανόν να μην το πληρώνει στη Superleague.
Βάζει όμως ισχυρά ερωτηματικά για το τι θα συμβεί στο Champions League, εκεί όπου απαγορεύεται και τιμωρείται το επιφυλακτικό ποδόσφαιρο όταν είναι τόσο στατικό.
Ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει εκτελεστή και δεν θα περάσει καλά στο πρωτάθλημα αν δεν βρει έναν ή κάποιους.
Ότι ο Γιάννης Χριστόπουλος φτιάχνει μια καλή ομάδα στα Γιάννινα.
Ότι η Βέροια κρατά την πλάτη γυρισμένη στην τύχη της, σε αντίθεση με τον Πανιώνιο.
Ότι ο Πλατανιάς είναι όσο ώριμος τον περίμεναν αυτοί που τον γνώριζαν.
Ότι η ΑΕΚ, που κοντράρει σε ατυχία την Βέροια, θέλει χρόνο και ενθάρρυνση, αλλά και πιο ορθόδοξες επιλογές από τον Βλάχο. Αν τα βρει όλα αυτά, θα βρει και τον δρόμο της.
Ότι η νέα Ξάνθη μοιάζει με μια αποδυναμωμένη περσινή ομάδα, που πάντως δεν δίνει εντύπωση ότι θα κινδυνέψει.
Ότι ο Αρης θέλει δουλειά και πολλή πειθαρχία, κι ότι ο ΟΦΗ έχει καλό προπονητή.
Ότι ο Αστέρας βρίσκει δημιουργικές στιγμές, σε αντίθεση με την Κέρκυρα που δίνει την εντύπωση ότι θα είναι και φέτος όσο φτωχή, ποδοσφαιρικά, ήταν πέρσι.
Ότι ο Παράσχος δεν έχει προλάβει να μοντάρει τον νέο Λεβαδειακό και μοιάζει σαν να έχει αγχωθεί λόγω των πολλών περισσότερων ποιοτικών επιλογών που διαθέτει.