Η κούρσα που άλλαξε τον Μπολτ

Δεν πέρασα ποτέ από το στάδιο της ατελείωτης κριτικής στους αθλητές του στίβου με τις μεγάλες επιδόσεις και τα παγκόσμια ρεκόρ.

Για κάποιο λόγο, που δεν κάθισα ποτέ να φιλοσοφήσω, έχω αποδεχθεί ότι αυτό που βλέπω δεν απέχει και πολύ από το επαγγελματικό wrestling. Ένα λαμπερό σόου όπου οι επιδόσεις των αθλητών δεν προέρχονται μόνο από τη σκληρή προπόνηση και το ταλέντο, αλλά χρειάζονται και μια, άλλοτε μικρή και άλλοτε μεγάλη, βοήθεια. Είναι νόμιμη ή παράνομη αυτή η βοήθεια;

Δεν το ξέρω και δεν με ενδιαφέρει κιόλας, αλλά μ’ αρέσει να το βλέπω. Είμαι επιφανειακός τύπος.

Γράφει ο Θανάσης Ράλλης

Ο τελικός των 100μ. της Κυριακής ήταν ο πρώτος μετά από καιρό που περίμενα με μεγάλο ενδιαφέρον. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όλα γύριζαν γύρω από τον Μπολτ. Κανένας δεν έδινε σημασία στους υπόλοιπους. Θα κάνει ρεκόρ; Δεν θα κάνει ρεκόρ; Ακόμα και πέρυσι που ακυρώθηκε, λίγοι ασχολήθηκαν με τον νικητή και χρειάστηκε να έρθει η φετινή χρονιά για να μάθουμε το όνομα του.

Το μάθαμε φυσικά, αφού χρειάστηκε να κερδίσει τον Μπολτ δύο φορές. Και από το «ο τύπος που κέρδισε πέρυσι» και «ο τύπος που κέρδισε φέτος δύο φορές τον Μπολτ» αποφασίσαμε ότι δεν είναι ινδιάνος, με όνομα σιδηρόδρομο, αλλά έχει ονοματεπώνυμο. Γιόχαν Μπλέικ.

Οι υπόλοιποι της κούρσας ήδη γνωστοί. Ο Γκέι, ο Γκάτλιν, ο Πάουελ αλλά και ο πιτσιρικάς ο Αμερικανός, ο Μπέιλι.

Ο κατάλογος των ονομάτων σε συνδυασμό με τις επιδόσεις των ημιτελικών, αλλά και γενικότερα της χρονιάς, αρκούσε για να μας φυτέψει αμφιβολίες για την τελική έκβαση της κούρσας.

Και οι αμφιβολίες σε τέτοιες περιπτώσεις κάνουν καλό. Δίνουν νέο ενδιαφέρον, ανανεώνουν τη διάθεση, σου μεγαλώνουν την προσμονή. Και σκέφτεσαι το πράγμα συνολικά, χωρίς να επικεντρώνεσαι αποκλειστικά σε έναν παράγοντα.

Και νομίζω τελικά ότι αυτή η κούρσα θα είναι σημείο αναφοράς για την καριέρα του Μπολτ. Όχι για τον χρόνο που έκανε, αλλά για τον τρόπο που τη διαχειρίστηκε. Κράτησε δυνάμεις στους δύο προηγούμενους γύρους, ήταν προσεκτικός στην εκκίνηση, δεν χαλάρωσε καθόλου στα τελευταία μέτρα, έριξε το κορμί για τον τερματισμό από τα 90μ. Χωρίς πρόωρους πανηγυρισμούς και χωρίς να κοιτάξει δεξιά και αριστερά. Το κεφάλι μπροστά και επικεντρωμένος στο στόχο.

Έδειξε ότι πλέον εκτός από την αδιαμφισβήτητη ανωτερότητα του ως αθλητής, μπορεί να χρησιμοποιήσει και τη σοβαρότητα του στην κούρσα. Και αν ο ίδιος, αμέσως μετά, δήλωσε ότι στόχος του είναι γίνει θρύλος του αθλήματος, κάτι που όπως πιστεύει δεν έχει καταφέρει, εμείς που τον βλέπουμε μπορούμε από τώρα να πούμε ότι σε μερικές χρόνια θα διηγούμαστε τα κατορθώματα του.

Και αν κάποια στιγμή το όνομα του βρεθεί στο επίκεντρο σκανδάλων όπως έχει γίνει με τόσους και τόσους αθλητές;

Σας το είπα και στην αρχή, τις στιγμές που μας χαρίζει κάποιος τις εκτιμώ για τα συναισθήματα που δημιούργησαν στον χρόνο που συνέβησαν. Από εκεί και πέρα, ας διαχειριστεί ο ίδιος το όνομά του όπως θέλει. Εγώ είμαι επιφανειακός τύπος.