Το μεγάλο στοίχημα μιας Ελλάδας πρωταγωνίστριας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο

Παρακολουθώντας στο timeline μου στο twitter τις συζητήσεις των κορυφαίων Ευρωπαίων αναλυτών για όσα είδαν στην προημιτελική φάση του Euro 2012 βρέθηκα μπροστά στη διαπίστωση ότι αυτή η κλειστή κοινωνία που καθορίζει τη φήμη που αποκτά και κουβαλά η κάθε εθνική ομάδα μέχρι την επόμενη διοργάνωση δεν απογοητεύτηκε από όσα είδε από την ελληνική ομάδα στον προημιτελικό με τους Γερμανούς.

Κανείς μπορεί πολύ εύκολα να το διαπιστώσει αυτό στο κείμενο του αρθρογράφου του Associated Press, John Leicester, σε ένα κείμενο που κλείνει μέσα του όλα όσα είδε στο Γερμανία – Ελλάδα, τα οποία δεν διαφέρουν πολύ από όσα είδαμε οι Ελληνες.

Οι Ευρωπαίοι περίμεναν λιγότερα από την Ελλάδα απέναντι στη Γερμανία. Δεν περίμεναν ότι θα είχε τα κότσια και τον τρόπο να επιστρέψει στο ματς, να ισοφαρίσει και να αγχώσει, έστω για λίγα λεπτά, τους Γερμανούς. Και κοντά σε αυτό της αναγνώρισαν την προσπάθεια που κατέβαλε μέχρι τα τελευταία λεπτά. Γι’ αυτό και τα σχόλια ότι η Ελλάδα δεν στάθηκε λιγότερο ανταγωνιστικά από όσο στάθηκαν η Τσεχία απέναντι στην Πορτογαλία και η Γαλλία απέναντι στην Ισπανία.

Δεν γεννάται ζήτημα, η ελληνική ομάδα έφυγε κερδισμένη από το τουρνουά. Όχι μόνο επειδή κατάφερε να βρεθεί ανάμεσα στις 8 καλύτερες, αλλά και επειδή ακόμη και με την εμφάνισή της σε μια 4-2 ήττα δεν μείωσε την επιτυχία της πρόκρισής της στην προημιτελική φάση.

Η Εθνική επέστρεψε από την Πολωνία με τη φανέλα της βαρύτερη στο ζύγισμα των αποσκευών κατά την επιστροφή. Είναι μεγάλο παράσημο η 8αδα, το οποίο έδωσε στήριξη στο θαύμα του 2004 και τεκμηρίωσε τον ισχυρισμό ότι πλέον η ελληνική πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια ομάδα που πρωταγωνιστεί στην ευρωπαϊκή σκηνή και παρίσταται σε όλα τα μεγάλα τουρνουά σε ρόλο βαρύτερο και ουσιαστικότερο από αυτό του απλού κομπάρσου.

Αν καταφέρει να δώσει το παρών και στη Βραζιλία, η Εθνική θα κοιτάξει την δεκαετία πίσω της με το καύχημα ότι είναι μια εκ των πιο επιτυχημένων ομάδων παγκοσμίως σε αυτό το διάστημα. Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα που της βάζει η ζωή του ποδοσφαίρου μπροστά της. Στοίχημα που δεν κερδίζεται εύκολα, μολονότι οι αντίπαλοι μοιάζουν υποδεέστεροι και ο όμιλος της προκριματικής φάσης χαρακτηρίζεται βατός. Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή, διότι η Εθνική δυσκολεύεται περισσότερο στα εύκολα από όσο στα δύσκολα.

Σε αυτά τα ματς, αρχής γενομένης από τον Σεπτέμβριο, η Εθνική θα χρειαστεί να παίξει άλλο ποδόσφαιρο, της κατοχής και της δημιουργίας, όχι της υπομονής και της καταστροφής. Και θα χρειαστεί προσωπικότητα. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να συζητά να χάσει απότομα τον Καραγκούνη, όπως φυσικά και τον Κατσουράνη. Είναι άλλο ζήτημα το αν θα καταφέρουν ή όχι αυτά τα παιδιά να φτάσουν μέχρι την τελική φάση, μετά από δύο χρόνια, και άλλο ζήτημα το αν μπορούν ή όχι να βοηθήσουν την Εθνική να κρατήσει τον χαρακτήρα που μόχθησε, 11 χρόνια τώρα, να δημιουργήσει.

Follow @vsambrakos