Ενα Τσάμπιονς Λιγκ που το έλεγαν ΟΥΕΦΑ (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Τραϊανός Δέλλας, στην εκπομπή της ΝΕΤ για την κλήρωση του Τσάμπιονς Λίγκ, είπε την πιο σωστή κουβέντα. «Δεν έχουμε περιθώρια επιλογών, περιμένουμε ήρεμα την κλήρωση... και μετά βλέπουμε». Ρεαλιστική άποψη από έναν ποδοσφαιριστή που έχει παίξει στο εξωτερικό, γνωρίζει τη διαφορά δυναμικότητας σε συλλογικό επίπεδο με τις περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη και δεν θέλει να εκτεθεί. Κάθε χρόνο τα ίδια. Με το που γίνεται η κλήρωση, χαμογελάμε. Φτιάχνουμε σενάρια και εκτιμήσεις στα μέτρα μας και ύστερα έρχεται η σκληρή πραγματικότητα να μας προσγειώσει.
Κοιτάξτε τον όμιλο στον οποίο θα συμμετέχει ο Ολυμπιακός. Με βάση το «μη χείρον βέλτιστον», αφού κάπως έτσι ξεκινάμε πάντα την ορθολογική εκτίμηση των ομίλων, σίγουρα η κλήρωση δεν ήταν κακή. Βαλένθια, Ρόμα και η ουκρανική Σαχτάρ Ντόνετσκ. Η τελευταία δεν μας λέει πολλά και δεν μας γεμίζει το μάτι. Αν τώρα πάει εκεί ο Ολυμπιακός και του τύχει μια χιονοθύελλα -αυτοί τρέχουν και οι δικοί μας γλιστρούν- θα λέμε άλλα στο τέλος. Λογικό να μη σε παίρνει από κάτω, αφού Βαλένθια και Ρόμα δεν είναι ούτε Μπαρτσελόνα ούτε Μίλαν. Οι Ισπανοί πέρασαν από τα προκριματικά νικώντας στην έδρα τους τη Σάλτσμπουργκ, αλλά πρόλαβαν να χάσουν στην Αυστρία, έστω και με το φτωχό 1-0. Πρόλαβαν βέβαια να «κλείσουν» και τον Χοακίν από την Μπέτις και αυτό δεν ξέρω πόσο ευχάριστο είναι για τον Ολυμπιακό. Η Βαλένθια πέρυσι τερμάτισε τρίτη, αλλά σημασία έχει ποιες ήταν οι δύο πρώτες. Μπαρτσελόνα και Ρεάλ. Ποιες άλλες; Η Ρόμα πάλι μπήκε διά της τεθλασμένης στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά πώς να υποτιμήσεις μία ομάδα που το κέντρο της (Ντε Ρόσι, Τότι, Περότα) αποτελούσε τον κορμό της εθνικής που κατέκτησε το Μουντιάλ. Γι' αυτό σας λέω. Οι σκέψεις είναι μια προέκταση ασκήσεων επί χάρτου. Οταν όμως αρχίσουν τα πραγματικά πυρά, πολλά μπορεί να αλλάξουν. Αυτό που θα μετρήσει τελικά είναι ποιες ομάδες επιθυμούν την ευρωπαϊκή διάκριση μέσα από αυτόν τον θεσμό. Και ποιες έχουν τη δυνατότητα να συνδυάσουν την επιθυμία τους, έχοντας συγχρόνως πρωταγωνιστικό ρόλο στα πρωταθλήματα που συμμετέχουν. Για την ΑΕΚ ισχύει το ίδιο. Αφήνει τη Μίλαν στην άκρη και κοιτάζει λοξά τη Λιλ του Ταβλαρίδη. Οι Γάλλοι πέρασαν στα προκριματικά τη Ραμποτνίσκι (κέρδισαν εντός-εκτός) και στο πρωτάθλημα της χώρα τους μπήκαν δυναμικά (2 νίκες, μία ήττα). Δεν έχει μεγάλα ονόματα στη σύνθεσή της, αλλά οι παίκτες τέτοιες διοργανώσεις ψάχνουν για να γίνουν γνωστοί. Κλασικό παράδειγμα, η συμπατριώτισσά της Λιόν πριν από μερικά χρόνια. Η μόνη που δεν προξενεί φόβο είναι η Αντερλεχτ και δικαιολογημένα, αφού το πρόσφατο ευρωπαϊκό παρελθόν της είναι ελληνικών προδιαγραφών.

Η ΑΕΚ ξεκινάει με Μίλαν εκτός και ο Ολυμπιακός με Βαλένθια εντός. Η «Ενωση» δηλαδή με ένα παιχνίδι που θεωρητικά το έχει χαμένο. Αντίθετα, ο Θρύλος πέφτει κατευθείαν στα βαθιά. Αν χάσει στην έδρα του, όλα στραβώνουν. Θα μετρήσουν πολλά, ακόμα και το πώς είναι διαρθρωμένες οι αγωνιστικές. Εκείνο όμως που θα πρέπει να έχουν σαν μέλημα οι ομάδες μας είναι να συνεχίσουν στο ΟΥΕΦΑ. Ετσι, η κλήρωση φαντάζει ευκολότερη. Αυτός θα πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος και η πρόκριση στους «16» ως λιγότερο εφικτός. Λίγο, δηλαδή, μας πέφτει να έχουμε τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά τρεις ομάδες μας στο ΟΥΕΦΑ, όταν πέρυσι ζητιανεύαμε βαθμό και όλοι μάς γύριζαν την πλάτη;